پاورپوینت کامل موضوع پژوهش (۱) تهاجم پذیری در عرصه فرهنگ ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موضوع پژوهش (۱) تهاجم پذیری در عرصه فرهنگ ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موضوع پژوهش (۱) تهاجم پذیری در عرصه فرهنگ ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل موضوع پژوهش (۱) تهاجم پذیری در عرصه فرهنگ ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

از مقوله «تهاجم فرهنگی» بسیار سخن گفته شده، اما زمینه تأثیرات مخرّب آن، در
«تهاجم پذیری» است. در این نوشته، از زاویه ای متفاوت با آن چه در مباحث تهاجم
فرهنگی مطرح می شود، به موضوع نگریسته شده است.

شبیخون فرهنگی دشمن را نباید صرفاً در ترفندها و نقشه های او جست و جو کرد، بلکه
باید به زمینه های آن در جامعه هم توجه داشت. در واقع، پیش از اندیشیدن به دفع
تهاجم فرهنگی، باید نقاط آسیب پذیر در مرزهای فکری و فرهنگی نیروهای خودی را
شناسایی کرد و آنها را از بین برد.

از این رو، هم شناخت عناصر تشکیل دهنده فرهنگ جامعه لازم است، هم زمینه های تهاجم
پذیری و هم شیوه های تهاجمی دشمن. اینک شناختی گذرا در باره مقوله های فوق:

جامعه و شخصیت فرهنگی

برخی از افراد به خوب و بد، حق و باطل و صلاح و فساد جامعه، «بی تفاوت»اند، برای
آنها حاکمیت ارزش ها یا رواج ضد ارزش ها فرقی نمی کند؛ گسترش چنین روحیه ای در میان
افراد، نشانه مرگ فرهنگی و فقدان هویت فرهنگی آن جامعه است.

در مقابل، برخی دیگر به دلیل داشتن شخصیت و هویت فرهنگی و پای بندی و باور به یک
سلسله از معارف و مواضع و کارها و برنامه ها، در برابر وقایع پیرامونشان، بی تفاوت
و خنثی نیستند.

افراد دارای هویت فرهنگی، هم به آن چه دارند آگاهند، هم در گسترش و توسعه آنها
کوشایند و هم در برابر متعدیان به حریم آنها عکس العمل نشان می دهند و در حراست از
داشته های خود، مقاوم و هوش یارند.

افراد بی هویت، بر عکس گروه فوق، نه باورهای روشن و ایده های مشخص دارند، نه به
تقویت یا تضعیف آن چه دارند، حساس اند و نه به مهاجمان عکس العمل نشان می دهند.
برای این گونه افراد، «فرهنگ خودی» یا «فرهنگ بیگانه»، ارزش یا ضد ارزش و گسترش حق
یا رواج باطل، تفاوتی ندارد.

نتیجه آن که، جامعه با فرهنگ و برخوردار از شخصیت و هویت فرهنگی و معتقد به
ارزش های مکتبی و بومی، همچون درختی تناور و ریشه دار، در مقابل امواج و توفان ها و
هجوم ها می ایستد؛ اما جامعه و افراد بی هویت و ناآگاه از فرهنگ خودی، همچون گیاهان
بی ریشه یا پوسیده و خشکیده، با ملایم ترین و با دو کمترین ضربه، از ریشه کنده
می شوند و بدون هیچ مقاومتی پذیرای فرهنگ مهاجم می گردند. البته گاهی هم برخوردهای
تند و نسنجیده و غیرمعقول از سوی خودی ها، موجب گرایش به بیگانه و پناه بردن به
دامن غرب می شود.

آن چه قرآن کریم در مقایسه «کلمه طیّبه» و «کلمه خبیثه»(۱) دارد و آن دو را به
«شجره طیّبه» و «شجره خبیثه» تشبیه می کند، به این نکته هم اشاره دارد که فکر و
ایمان صحیح و کلمه و باور پاک، مثل آن درختی است که ریشه در اعماق زمین دارد و شاخ
و برگش به آسمان سرکشیده و هر لحظه میوه و ثمر می دهد؛ اما باورهای پوک و
اندیشه های سست و کلمه خبیثه، همچون گیاهی روییده در سطح زمین و بی ریشه است که
قرار و قوامی ندارد.

شهید مطهری (ره) در باره نقش تکیه بر فرهنگ خودی در ساختن شخصیت افراد، می نویسد:
«روی مسئله استقلال فکری و استقلال فرهنگی و به تعبیر خودم، “” استقلال مکتبی
“مایلم که تکیه بیشتری داشته باشیم… انقلاب ما آن وقت پیروز خواهد شد که ما مکتب
و ایدئولوژی خودمان را که همان اسلام خالص و بدون شائبه است، به دنیا معرفی کنیم؛
یعنی اگر ما استقلال مکتبی داشته باشیم و مکتبمان را بدون خجلت و شرمندگی به
جهانیان عرضه کنیم، می توانیم امید پیروزی داشته باشیم.»(۲)

پس نخستین گام برای استوار ساختن یک ملت در برابر فرهنگ بیگانه، شناخت شاخص ها و
مقوّمات و بنیان های فکری و فرهنگی خود است. عقاید، فرهنگ، زبان، سنت ها و آداب،
شخصیت ها و دانشمندان، پیشینیه علمی و مفاخر اسلامی، همه از این دست است و تقویت
آنها، سدّی محکم در مقابل رخنه بیگانگان و هضم شدن جامعه در فرهنگ غیر خودی ایجاد
می کند. گاهی هم تبلیغ نامناسب و ارائه الگوهای غلط یا طرح موضوعاتی سطحی و غیر
معقول و یا استفاده ابزاری از باورهای اهل ایمان در مسیر اهداف و اغراض شخصی، عامل
گریز از فرهنگ مکتبی و بدبینی به اعتقادات اسلامی و آداب و سنن خودی است.

خاک ریزهای اول

با توجه به آن چه گذشت، شناخت مراکز آسیب پذیر در مرزهای فکری و فرهنگی خودی، از آن
جهت اهمیت دارد که دشمن از همین مراکز رخنه کرده و ضربه می زند. این آسیب پذیری در
دو جبهه، مشهود است:

اول: مسائل فکری، اعتقادی، بینشی، باورها و قداست ها؛

دوم: مسائل روبنایی اخلاقی در معاشرت ها، ارتباطات، رسانه های گروهی و محصولات
فرهنگی.

اگر «خاک ریز اول» در هم بشکند، خاک ریزهای بعدی خود به خود فرو می ریزد.

به نمونه هایی از حمله ها به «خاک ریز اول» توجه کنید:

۱ . تبلیغ افکار التقاطی

آمیختن افکار ناب اسلامی با اندیشه های غیر اسلامی که التقاط نام دارد، به بنیه
اصلی اعتقاد و ایمان مردم خلل وارد می کند. نگرش مادی و ماتریالیسی به اسلام و
تحلیل های غیر دینی و غیر وحیانی اما با لعاب دین و تمسّک به ظواهر برخی آیات و
روایات، از این قبیل است. ترویج افکار التقاطی؛ یعنی القای تفکر غیر اسلامی با
لفّافه ای از اصطلاحات دینی، سست شدن عقیده را به دنبال دارد و در نتیجه، این
خاک ریز اول، آسیب پذیر می گردد و در مقابل شبهات، غیر مقاوم می شود.

شهید مطهری (ره) چنین هشدار می دهد: «ما باید نشان بدهیم [که ]جهان بینی اسلامی نه
با جهان بینی غرب و نه با جهان بینی شرق و به هیچ کدامشان وابسته و محتاج نیست. این
چه بیماری است که حتی جهان بینی اسلامی را می خواهند با جهان بینی های بیگانه تطبیق
دهند!؟»(۳)

۲ . تقدّس زدایی از مقدّسات

دفاع و حمایت انسان از چیزی یا شخصی و یا عقیده ای تا وقتی است که برای آن، حرمت و
قداست قائل باشد. در غیر این صورت، از آن حمایت نمی کند و به تدریج قداست آن کم رنگ
می شود. به همین دلیل است که دشمنان می کوشند تا اعتبار قرآن، عصمت پیامبر و امام
(ع)، سندیّت فتوای مجتهد، جایگاه دینی فقها، موقعیت دین در زندگی و… را مورد هجوم
قرار دهند و قداست آنها را بشکنند.

۳. تجدّدگرایی

بعضی می کوشند بین سنت های دینی و تجدّدگرایی، تقابل ایجاد کنند و هر چه را که «نو»
است، حق و پذیرفتنی بدانند و هر چه را که قدیمی است، با برچسب ارتجاع یا سپری شدن
دوران آن و یا کهنه پرستی، منکوب کنند. بخشی از ماهیّت «غرب زدگی»، در همین جا
نمودار می شود.

البته تجدّد، به خودی خود بد نیست، اما اگر نوگرایی و تحوّل به قیمت سستی ایمان ها
و باورها، زوال فرهنگ ها و سنّت ها، خودباختگی در برابر دیگران و پذیرفتن فرهنگ
اجنبی و دست کشیدن از فرهنگ و سنت خودی باشد، هرگز قابل دفاع نیست. دشمن می کوشد با
القای تجدّدگرایی، بنیان های «هویت مکتبی» و «شخصیت فرهنگی» ما را سست کند.

۴ . علم زدگی

عده ای در صددند که عِلم را در مقابل دین، عَلَم کنند و باورهای دینی و فرآورده های
قرآنی و حدیثی و فقهی را مخدوش سازند. با آن که اساس اسلام بر پایه علم است و
مسلمانان پیش تازان رشته های مختلف علوم