توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بقر (مفردات‌قرآن) ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بقر (مفردات‌قرآن) ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل بقر (مفردات‌قرآن) ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل بقر (مفردات‌قرآن) ۶۲ اسلاید در PowerPoint

منبع: بقر (قاموس قرآن (جلد ۱))

مقالات مرتبط: بقر.

بَقَر (به فتح باء و قاف) از واژگان قرآن کریم، به معنای گاو بوده و اسم جنس است. درباره بقره اختلاف نظر وجود دارد برخی تاء آن را برای تأنیث گرفته و برخی دیگر به گاو نر و ماده هردو بقره اطلاق کرده‌اند. در قرآن کریم این واژه بیشتر در داستان گاو بنی‌اسرائیل بکار رفته است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای بَقَر
۲ – کاربردها
۳ – گاو بنی اسرائیل
۴ – بیان نکاتی پیرامون گاو بنی‌اسرائیل
۴.۱ – بی ادبی بنی‌اسرائیل
۴.۲ – تکثیر سؤال
۴.۳ – تقدس زدایی از گاو
۴.۴ – یک یا چند ماجرا
۴.۵ – یک تیر و دو نشان
۴.۶ – معجزه بودن داستان گاو
۴.۷ – قیمت گران گاو
۵ – پانویس
۶ – منبع

۱ – معنای بَقَر

بَقَر

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۰۹.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۳۸.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۲۲۷.

به معنای گاو بوده و اسم جنس است. بقره به گاو نر و گاو ماده هر دو گفته می‌شود، تاء آن برای وحدت است نه تانیث

[۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد.

[۵] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۳۷۵.

[۶] جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح تاج اللغه، ج۲، ص۵۹۴.

ولی مجمع البیان و راغب و تفسیر مراغی تاء آن را برای تانیث گرفته و گفته‌اند: بقره به معنی گاو ماده و ثور گاو نر است،

[۷] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۳۸.

[۸] مراغی، احمد مصطفی، تفسیر مراغی، ج۱، ص۱۴۱.

راغب ثور را بلفظ قیل آورده است.

[۹] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۳۸.

در مجمع اضافه کرده: در جنس گاو اسم مذکر غیر از مؤنث است چنانکه در جمل و ناقه و رجل و مراه و جدی و عناق نیز چنین است.

[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۲۶۷.

۲ – کاربردها

(وَمِنَ‌ الْبَقَرِ وَالْغَنَمِ حَرَّمْنا عَلَیْهِمْ شُحُومَهُما…)

[۱۱] انعام/سوره۶، آیه۱۴۶.

«از مطلق گاو و گوسفند بر آنها پیه را حرام کردیم‌.»

[۱۲] طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۷، ص۳۷۱.

[۱۳] طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان فی تفسیر القرآن، ج۷، ص۵۱۱.

[۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج، ص.

[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۱۴۲.

(اِنَّ اللَّهَ یَاْمُرُکُمْ اَنْ تَذْبَحُوا بَقَرَهً)

[۱۶] بقره/سوره۲، آیه۶۷.

(خداوند به شما دستور مى‌دهد گاوى را ذبح کنید.)

[۱۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۰.

[۱۸] طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۱۹۹.

[۱۹] طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۰۱.

[۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۲۷۳.

[۲۱] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۲۰۹.

مراد یک گاو است نه گاو ماده، بنا بر قول قاموس و صحاح.

[۲۲] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۳۷۵.

[۲۳] جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح تاج اللغه، ج۲، ص۵۹۴.

و بنا بر قول مجمع و غیره گاو ماده است،

[۲۴] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۲۶۷.

جمع بقره بقرات است مثل‌ (اِنِّی اَری‌ سَبْعَ‌ بَقَراتٍ‌ سِمانٍ)

[۲۵] یوسف/سوره۱۲، آیه۴۳.

«من هفت گاو فربه می‌بینم».

[۲۶] طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۱، ص۱۸۵.

[۲۷] طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۱، ص۲۵۲.

[۲۸] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۵، ص۳۶۴.

[۲۹] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۲۲۹.

این مؤیّد قول مجمع است.

۳ – گاو بنی اسرائیل

داستان بقره‌ی بنی‌اسرائیل که در قرآن مجید نقل شده قابل دقّت و تحقیق است. ما عین آن را نقل و در باره آن گفتگو می‌کنیم.
(وَ اِذْ قالَ مُوسی‌ لِقَوْمِهِ اِنَّ اللَّهَ یَاْمُرُکُمْ اَنْ تَذْبَحُوا بَقَرَهً قالُوا اَ تَتَّخِذُنا هُزُواً قالَ اَعُوذُ بِاللَّهِ اَنْ اَکُونَ مِنَ الْجاهِلِینَ. قالُوا ادْعُ لَنا رَبَّکَ یُبَیِّنْ لَنا ما هِیَ قالَ اِنَّهُ یَقُولُ اِنَّها بَقَرَهٌ لا فارِضٌ وَ لا بِکْرٌ عَوانٌ بَیْنَ ذلِکَ فَافْعَلُوا ما تُؤْمَرُونَ. قالُوا ادْعُ لَنا رَبَّکَ یُبَیِّنْ لَنا ما لَوْنُها قالَ اِنَّهُ یَقُولُ اِنَّها بَقَرَهٌ صَفْراءُ فاقِعٌ لَوْنُها تَسُرُّ النَّاظِرِینَ‌ قالُوا ادْعُ لَنا رَبَّکَ یُبَیِّنْ لَنا ما هِیَ اِنَ‌ الْبَقَرَ تَشابَهَ عَلَیْنا وَ اِنَّا اِنْ شاءَ اللَّهُ لَمُهْتَدُونَ. قالَ اِنَّهُ یَقُولُ اِنَّها بَقَرَهٌ لا ذَلُولٌ تُثِیرُ الْاَرْضَ وَ لا تَسْقِی الْحَرْثَ مُسَلَّمَهٌ لا شِیَهَ فِیها، قالُوا الْآنَ جِئْتَ بِالْحَقِّ فَذَبَحُوها وَ ما کادُوا یَفْعَلُونَ، وَ اِذْ قَتَلْتُمْ نَفْساً فَادَّارَاْتُمْ فِیها وَ اللَّهُ مُخْرِجٌ ما کُنْتُمْ تَکْتُمُونَ فَقُلْنا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِها کَذلِکَ یُحْیِ اللَّهُ الْمَوْتی‌ وَ یُرِیکُمْ آیاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ.)

[۳۰] بقره/سوره۲، آیه۶۷- ۷۳.

[۳۱] طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۱۹۹.

[۳۲] طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۰۱.

[۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۲۷۳.

[۳۴] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۲۰۹.

«آنگاه که موسی بقوم خود گفت: خداوند به شما امر می‌کند که گاوی را ذبح کنید گفتند: آیا ما را مسخره گرفته‌ای؟ گفت: بخدا پناه می‌برم که از نادانان باشم گفتند: پروردگار خویش را بخوان تا بما روشن کند گاو چگونه است؟ گفت: خداوند می‌گوید: آن گاوی است نه پیر و نه خرد سال سنّش میان این دو است پس آنچه امر می‌شوید بجای آورید. گفتند: پروردگار خویش را بخوان تا روشن کند رنگ آن چگونه است؟ گفت: خداوند میگوید: آن گاوی است زرد پر رنگ که بینندگان را مسرور می‌کند. گفتند: پروردگارت را بخوان تا روشن کند این گاو چگونه است؟ این گاو بر ما میان گاوان مشتبه گشته است و ما انشاء اللَّه هدایت یافته‌گانیم و تردیدمان بر طرف خواهد شد. گفت: خدا می‌گوید: آن گاویست نه رام است که زمین را شخم زند و نیز کشت را آب نمی‌دهد سالم است و خطّ و خالی در آن نیست. گفتند اکنون حق را آشکار کردی پس گاو را ذبح کردند و نزدیک نبودند که ذبح کنند. و چون نفسی را کشتید و در آن اختلاف کردید خداوند روشن می‌کند آنچه که پنهان می‌دارید. گفتیم بزنید آن را به بعض گاو، خداوند این چنین مردگان را زنده می‌کند».

۴ – بیان نکاتی پیرامون گاو بنی‌اسرائیل

این داستان که سوره بقره با آن همه تفصیل و حقائق که در بر دارد به این نام خوانده شده از چند جهت‌ قابل گفتگو است.

۴.۱ – بی ادبی بنی‌اسرائیل

جسارت و بی ادبی یهود در برابر خدا و پیغمبر خودشان! که گفتند آیا ما را مسخره گرفته‌ای؟
ما از جریان قتل و کشف قاتل می‌پرسیم تو در مقابل، امر به ذبح گاو می‌کنی! موسی فرمود: این کار جاهلان است و پناه بر خدا که از جاهلان باشم.
گذشته از این، سه دفعه با کمال بی ادبی گفتند (ادْعُ لَنا رَبَّکَ)«برای ما پروردگارت را بخوان» لازم بود که بگویند «ادع لنا ربّنا» زیرا پروردگار فقط پروردگار موسی نبود، و این بر خلاف سخن مؤمنان است که به هنگام دعا می‌گویند: (رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا-… رَبَّنا اِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادِی لِلْاِیمانِ)

[۳۵] آل عمران/سوره۳، آیه۱۹۱-۱۹۳.

(پروردگارا! اینها را بیهوده نیافریده‌اى….پروردگارا! ما صداى منادى تو را شنیدیم که به ایمان دعوت مى‌کرد)

[۳۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۷۵.

[۳۷] طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۸۷.

[۳۸] طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۱۳۶.

[۳۹] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۹۱۰.

[۴۰] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۳۸۶.

و نظائر اینها.

۴.۲ – تکثیر سؤال

با تکثیر سؤال مطلب را بر خود دشوار کردند و اگر یک گاو هر طور که بود سر می‌بریدند کافی بود. عیّاشی در ضمن حدیثی از حضرت رضا (علیه‌السّلام) نقل می‌کند: «اگر بقره‌ای ذبح می‌کردند کافی بود ولی سخت گرفتند خدا هم بر آنان سخت گرفت».

[۴۱] عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر عیاشی، ج۱، ص۴۶.

آیه‌ی‌ (یا اَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَسْئَلُوا عَنْ اَشْیاءَ اِنْ تُبْدَ لَکُمْ تَسُؤْکُمْ وَ اِنْ تَسْئَلُوا عَنْها حِینَ یُنَزَّلُ الْقُرْآنُ تُبْدَ لَکُمْ عَفَا اللَّهُ عَنْها وَ اللَّهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ. قَدْ سَاَلَها قَوْمٌ مِنْ قَبْلِکُمْ ثُمَّ اَصْبَحُوا بِها کافِرِینَ)،

[۴۲] مائده/سوره۵، آیه۱۰۱- ۱۰۳.

[۴۳] طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۶، ص۱۵۵.

[۴۴] طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان فی تفسیر القرآن، ج۶، ص۲۲۱.

[۴۵] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۳۸۶.

[۴۶] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۱۹۷.

از سخت گرفتن در سؤال نهی می‌کند. طبرسی فرموده: تقدیر آیه چنین است: «از چیزهائی که خدا ذکر آنها را ترک کرده سؤال نکنید چون به آنها محتاج نیستید و اگر ظاهر شوند غمگینتان می‌کنند» و در ضمن حدیثی از حضرت رسول (صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) نقل می‌کند که فرمود «فَاتْرُکُونِی کَمَا تَرَکْتُکُمْ فَاِنَّمَا هَلَکَ