پاورپوینت کامل نقدها را بود آیا که عیاری گیرند؟ ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقدها را بود آیا که عیاری گیرند؟ ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقدها را بود آیا که عیاری گیرند؟ ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقدها را بود آیا که عیاری گیرند؟ ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

برای رسیدن به دلیل نقدناپذیری جامعه ابتدا باید اصطلاح نقد را مورد بررسی قرار داد. نقد در لغت یعنی جدا کردن سره از ناسره و همچنین به معنای پول و سکه است. حافظ هم وقتی می‌گوید: «نقدها را بود آیا که عیاری گیرند» توجه به همین معنا دارد ولی در اصطلاح یعنی بحث کردن و صحبت کردن در خصوص موضوعی که برای تحلیل و بررسی مورد مطالعه قرار می‌گیرد. بنابراین کسی که به عنوان منتقد موضوعی را مورد بحث قرار می‌دهد قرار بر این نیست که تنها به ایرادات آن موضوع توجه کند بلکه نیک و بد یک مساله را توامان مورد بررسی قرار می‌دهد زیرا چنان که گفته شد نقد یعنی جدا کردن سره از ناسره ولی در جامعه ما این مساله فراموش شده است یا مورد توجه قرار نمی‌گیرد به این معنا که غالب منتقدان گمان می‌کنند که در بررسی یک موضوع یا تجزیه و تحلیل یک مساله تنها باید به معایب و ایرادات آن توجه کرد، حال آنکه وقتی موضوعی در مرتبه نقد قرار می‌گیرد یعنی اینکه آن موضوع اصولا در حد بررسی و توجه است.

برای رسیدن به دلیل نقدناپذیری جامعه ابتدا باید اصطلاح نقد را مورد بررسی قرار داد. نقد در لغت یعنی جدا کردن سره از ناسره و همچنین به معنای پول و سکه است. حافظ هم وقتی می‌گوید: «نقدها را بود آیا که عیاری گیرند» توجه به همین معنا دارد ولی در اصطلاح یعنی بحث کردن و صحبت کردن در خصوص موضوعی که برای تحلیل و بررسی مورد مطالعه قرار می‌گیرد. بنابراین کسی که به عنوان منتقد موضوعی را مورد بحث قرار می‌دهد قرار بر این نیست که تنها به ایرادات آن موضوع توجه کند بلکه نیک و بد یک مساله را توامان مورد بررسی قرار می‌دهد زیرا چنان که گفته شد نقد یعنی جدا کردن سره از ناسره ولی در جامعه ما این مساله فراموش شده است یا مورد توجه قرار نمی‌گیرد به این معنا که غالب منتقدان گمان می‌کنند که در بررسی یک موضوع یا تجزیه و تحلیل یک مساله تنها باید به معایب و ایرادات آن توجه کرد، حال آنکه وقتی موضوعی در مرتبه نقد قرار می‌گیرد یعنی اینکه آن موضوع اصولا در حد بررسی و توجه است. بنابراین چنین موضوعی برای مثال اگر یک کتاب یا یک شخص باشد یعنی به مرتبه‌ای از ارزش رسیده که قابل بررسی و تحلیل است. از این رو وقتی چیزی مورد نقد قرار می‌گیرد یعنی دارای ارزش و ویژگی‌هایی است که قابل مصرف شدن است ولی چنان که گفتیم اغلب چنین درک می‌شود که انتقاد کردن یعنی ذکر معایب و مشکلات و برشمردن ایرادات موجود در یک موضوع، حال آنکه به واقع چنین نیست زیرا منتقد اگر به معنای واقعی کلمه از الگوهای شناخته شدن در جهان برای انتقاد متابعت کند باید روشی را پی‌ گیرد که در نهایت موجب پدید آمدن موضوعات بهتری در همان زمینه شود یا موضوع مورد بحث و بررسی در دفعات بعد به صورت بهتری پدیدار شود و از آنجا که چنین الگویی در جامعه ما کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد بنابراین گاه می‌بینیم که برخی مدیران در زمینه‌های مختلف عنوان می‌کنند که از فعالیت‌های ما یا اقداماتی که انجام گرفته یا از آنچه منتقدان در جامعه می‌بینند انتقاد بکنند ولی «انتقاد سازنده». «انتقاد سازنده» اصولا ترکیب نادرستی است، درست مثل این است که بگوییم پری‌روی زیبا یا عسل شیرین. انتقاد اصلا باید سازنده باشد ولی از آنجا که در جامعه ما الگوی نقد به درستی وجود ندارد و غالبا می‌پندارند نقد یعنی ایراد گرفتن و گاه حتی دیده می‌شود که درمورد آثار ادبی و هنری کار به ناسزاگویی هم می‌کشد، از این رو است که برخی اصطلاح انتقاد سازنده را به کار می‌برند که کاملا معنایی نا