پاورپوینت کامل تفسیر القرآن و هو الهدى و الفرقان ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تفسیر القرآن و هو الهدى و الفرقان ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تفسیر القرآن و هو الهدى و الفرقان ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تفسیر القرآن و هو الهدى و الفرقان ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

تفسیر القرآن و هو الهدی‌ و الفرقان، نوشته سید احمدخان هندی‌، نخستین تفسیری‌ بود که راه تأویل به شیوه عصری‌ را در تبیین مفاهیم قرآن گشود. احمدخان‌ به گمان خود، آنچه را پیشینیان گفته بودند و با علم و عقل سازش نداشت، فرو ریخت و از نو بنیادی‌ متناسب با فهم روز فراهم ساخت.

آرای تفسیری سید احمدخان‌

می‌‌توان گفت: نگرش سید احمدخان شباهت تام و تمامی‌ به روشنفکران دیندار عصر عقل‌گرایی‌ قرن هجدهم اروپا داشت که با ایمانی‌ که تابع عقل بود نه وحی‌ و دین، قائل به وجود خدا بودند. به تعبیر دیگر، او معتقد به اصالت عقل و اصالت طبیعت بود.

سید احمدخان که اوج گرفتن کاروبار علم و حضیض گرفتن کاروبار دین را در اروپای‌ معاصر خود از دور و نزدیک دیده و شنیده و خوانده بود، گویی‌ به این نتیجه رسیده بود که چاره از دو حال بیرون نیست: یا باید دست از دین شست یا باید عقل‌گرا و علم‌گرا شد و حتی‌ المقدور برای‌ تبیین و توجیه اصول و فروع شریعت، از عقل و علم بهره جست و هر چه را در پیمانه این دو نمی‌‌گنجد انکار و اگر ممکن باشد تأویل کرد. می‌‌توان گفت سید احمدخان معتقد و مطمئن بود که حقیقت و حقانیت دین اسلام ابدی‌ است ولی‌ این حقانیت و ابدیت فقط به شرط تعبیر روز پسند و انطباق مداوم حقایق دین با دقایق علم و عقل، قابل حصول است؛ او به شرط این انطباق، تعارض و تضادّی‌ میان عقل و وحی‌ یا علم و دین نمی‌‌دید. در واقع همه تعارضها را به نفع علم و عقل و به زیان دین و وحی‌، حلّ کرد و همان روشی‌ را دنبال کرد که روشنفکران دیندار غربی‌ پیموده بودند.

به عقیده سید احمدخان، نبوّت ملکه طبیعی‌ خاصی‌ نظیر سایر قوای‌ بشری‌ است که به هنگام اقتضای‌ وقت و محیط، شکوفا می‌‌شود؛ چنان که میوه و گل به موقع خویش می‌‌شکفند و می‌‌رسند و در این راه، انبیا و دیگر مصلحان بزرگ جهان، تفاوتی‌ ندارند.

به عقیده او هیچ میانجی‌‌ای‌ بین خداوند و پیامبر نیست و وحی‌ چیزی‌ نیست که از بیرون به پیامبر برسد؛ بلکه همانا فعّالیت عقل الوهی‌ در نفس و عقل بشری‌ او است. در واقع وحی‌ بازتاب ژرفنای‌ درون انسانی‌ است به هنگام تماسّ با حق؛ و حقیقتی‌ است که با آن می‌‌زید، می‌‌جنبد و به کمک آن موجودیت می‌‌یابد.
سید احمدخان در نتیجه همین بینش دئیستی‌(خداشناسانه طبیعی‌)اش از ذات خداوند و ارتباط او با جهان امکان وقوع معجزه و تأثیر دعا را انکار می‌‌کند. او معجزه را به عنوان نقض یا خرق قوانین طبیعت نمی‌‌پذیرد؛ با این استدلال که به قول و قرار و وعده عملی‌ خداوند است که این قوانین آن-چنانکه هست رخ می‌‌دهد و هیچیک از آنها تخلّف پذیر نیست و اگر بگوییم پدیده یا حادثه‌ای‌ به نحو دیگری‌ رخ داد، خداوند را به خلف وعده متهم کرده‌ایم. او می‌‌گوید: من معجزات را از آن جهت که خلاف عقل است انکار نمی‌‌کنم؛ بلکه انکار من از این جهت است که قرآن، وقوع حوادث یا واقعه‌هایی‌ را که بر خلاف قوانین و نوامیس طبیعت یا جریان عادی‌ امور و اشیا باشند، تأیید نمی‌‌کند.

سید احمدخان با همین شیوه، تأثیر دعا را نیز به آن صورت که عرف مؤمنان است ردّ می‌‌کند. به نظر او قوانین طبیعت تخطّی‌ ناپذیر است و هیچ چیز نمی‌‌تواند آنها را تغییر دهد؛ حتی‌ خداوند هم نمی‌‌تواند بر خلاف آنها کاری‌ صورت بدهد.

تنها تأثیر دعا همان اثر روحی‌ است که بر دعاکننده وارد می‌‌شود و رنج و اضطرابهای‌ ناشی‌ از وقایع ناگوار زندگی‌ را تخفیف می‌‌دهد.

سید احمدخان کوشیده است تا ظهور انسان را بر روی‌ کره خاکی‌، به عنوان یک حادثه ویژه در طی‌ّ یک روند تکامل طولانی‌ و سختکوشانه، توجیه کند؛ اگر چه خداوند را که کلمه خلّاقه «کن» را ادا کرده است سلسله جنبان این روند می‌‌داند.

کلمه ملک (فرشته) به نظر او بیانگر قدرت بی‌‌منتهای‌ خداوند و قوای‌ طبیعی‌ نظیر آب و باد و ابر است. آشکارا می‌‌گوید: صلابت کوه‌ها، روانی‌ آب، نیروی‌ رشد گیاهان، قوّه جذب و دفع الکتریسیته و همه نیروهایی‌ که ما در اشیای‌ گوناگون جهان جلوه‌گر می‌‌یابیم، با کلمه ملک بیان شده است. به همین ترتیب شیطان به نظر او موجودی‌ نیست که وجود خارجی‌ و موجودیتی‌ بیرون از ما داشته باشد، بلکه نشانگر قوای‌ شر موجود در جهان است.

سید احمدخان وجود روح را باور دارد و آن را جاوید می‌‌داند و به معاد جسمانی‌- روحانی‌ معتقد است؛ اما بهشت و دوزخ را که در قرآن با تعابیر محسوس و مادّی‌ بیان شده‌اند، صرفا استعاره و تمثیل از احوال روحی‌ در حیات اخروی‌ می‌‌داند. به نظر او محال است حقیقت چیزهای‌ ماورای‌ حسّ با کلمات بیان شود، حتی‌ اگر آن کلمات، جز