فایل کامل و عالی پاورپوینت مشروطه انقلابی برای قانون

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 فایل کامل و عالی پاورپوینت مشروطه انقلابی برای قانون دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی فایل کامل و عالی پاورپوینت مشروطه انقلابی برای قانون،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل کامل و عالی پاورپوینت مشروطه انقلابی برای قانون :

ریشه‌های انقلاب مشروطه به جنگ‌های ایران و روسیه در اوایل سلطنت فتحعلی‌شاه بازمی‌گردد. شکست‌های پی‌درپی و عهدنامه‌های تحقیرآمیز برای ایران سبب شد که اصلاح‌طلبان و جمعی از نخبگان کشور در اندیشه بهبود وضع کشور و پیشرفت‌های نظامی و فنی افتادند. اصلاحات عباس‌میرزا – و تا اندازه‌ای پس از او – همه از این دست بودند.

«ایها الناس! هیچ چیز مملکت شما را آباد نمی‌کند مگر متابعت قانون، مگر ملاحظه قانون، مگر حفظ قانون، مگر احترام قانون، مگر اجرای قانون و باز هم قانون و ایضاً قانون.»

(سید جمال‌الدین اصفهانی)

ریشه‌های انقلاب مشروطه به جنگ‌های ایران و روسیه در اوایل سلطنت فتحعلی‌شاه بازمی‌گردد. شکست‌های پی‌درپی و عهدنامه‌های تحقیرآمیز برای ایران سبب شد که اصلاح‌طلبان و جمعی از نخبگان کشور در اندیشه بهبود وضع کشور و پیشرفت‌های نظامی و فنی افتادند. اصلاحات عباس‌میرزا – و تا اندازه‌ای پس از او – همه از این دست بودند. اما حوادث نشان داد که این شیوه‌ها موثر نیست. به نیمه قرن نوزدهم که می‌رسیم کم‌کم معلوم شد که آب از سرچشمه گل است و این سرچشمه، شیوه استبدادی حکومت بود.

۱- استبداد، حکومتی خودسرانه بود که به هیچ قانونی خارج از خودش محدود نمی‌شد. یعنی دولت و در راس آن شاه قادر بود هر کار را که در توانش بود، انجام دهد. همه مردم از صدراعظم گرفته تا روستاییان، رعیت شاه بودند. او و حاکمانش می‌توانستند هرگاه اراده کردند جان و مال افراد را بگیرند. البته احکام شرع وجود داشت ولی آنها قادر نبودند جلوی خودسری دولت را بگیرند. مثلاً اگر شاه اراده می‌کرد سر پسرش را ببرد یا مِلک وزیرش را بگیرد آنها نمی‌توانستند برای دفاع از خود به احکام شرع یا هیچ قانون دیگری توسل جویند. البته این حدی داشت ولی حد آن همان توان و امکانات دولت بود. مثلاً ناصرالدین‌شاه که از مقتدرترین پادشاهان قاجار بود، نمی‌توانست ایلات و عشایر را سرکوب کند ولی رضاشاه می‌توانست و این کار را کرد. دولت نه فقط در راس جامعه، بلکه در فوق آن قرار داشت. طبقات بالا مستقل از دولت و بلندمدت نبودند، بلکه این دولت بود که از طبقات و در نتیجه کل ملت مستقل بود. دریچه‌ای که در دهه ۱۸۵۰ میلادی به سیستم‌های اروپایی باز شد، ماهیت استبداد را نشان داد. یعنی مشاهده شد که در اروپا حکومت به قانون محدود است و خودسرانه نیست. حتی در دوره سلطنت مطلقه (دسپوتیسم) که در انگلستان دو قرن، در فرانسه نزدیک به سه قرن، در آلمان و امپراتوری اتریش سه قرن‌ونیم و در روسیه چهار قرن دوام یافت؛ قدرت پادشاهان به حدودی محدود بود و این محدودیت را قوانین و سنت‌های دیرپا تامین می‌کرد. چنین بود که برای اصلاح‌طلبان و نخبگان آن زمان «قانون» شعار اصلی بود و رفته‌رفته به لفظی مقدس و کعبه آمال بدل شد و اولین طرح یک قانون اساسی را ملکم‌خان در «کتابچه غیبی» خود و سایر آثارش ریخت. کتاب یک کلمه مستشارالدوله (که منظور از آن یک کلمه «قانون» است) اکنون اثری آشناست.

پیش از این لفظ «استبداد» برای شیوه حکومتی به کار نمی‌رفت، چون استبداد شیوه طبیعی و منحصربه‌فرد حکومت در شمار می‌رفت و بدیل و جانشینی برای آن متصور نبود، مگر آشوب و هرج‌ومرج که ناشی از برخورد ملت و دولت بود. هرگاه که به دلایل داخلی و خارجی یک حکومت استبدادی سقوط می‌کرد، هرج‌ومرج می‌شد تا اینکه یک فرد به سرکردگی ایل و تبارش ظهور می‌کرد و از یاغیان نسق می‌گرفت و یک حکومت استبدادی جدید برقرار می‌ساخت.

۲- اینک اصلاح‌طلبان حکومت قانون را بدیل استبداد می‌دانستند؛ یعنی حکومتی که در آن جان و مال افراد در پناه قانون باشد و مسوولیت و نظم و ترتیب در آن رعایت شود.

کوشش‌های گام‌به‌گام که اصلاح‌طلبان به آن امید داشتند به ثمر نرسید و قیام تنباکو در آخرین دهه قرن نوزدهم نشان داد که بدون اقدام جمعی نتیجه حاصل نمی‌شود. قتل ناصرالدین‌شاه در سال ۱۸۹۶ و هرج‌ومرجی که پس از آن درگرفت زمینه را برای انقلاب آماده کرد. شرح حوادث در خیلی آثار از جمله نوشته‌های اینجانب هست و تکرار آن در اینجا نه بجاست نه مورد دارد. غرض از یادداشت حاضر تحلیل چگونگی انقلاب است. هنگامی که سید جمال‌الدین اصفهانی، واعظ انقلابی سرشناس و از اندیشمندان نهضت، در منبری از حاضران پرسید به نظر آنها کشور بیشتر به چه نیاز دارد، هر کس چیزی گفت اتحاد، وطن‌خواهی و غیره. سید پذیرفت که همه اینها لازم است ولی افزود که بیش از هر چیز به قانون نیاز است: «ای‌ها الناس! هیچ چیز مملکت شما را آباد نمی‌کند مگر متابعت قانون، مگر ملاحظه قانون، مگر حفظ قانون، مگر احترام قانون، مگر اجرای قانون و باز هم قانون و ایضاً قانون. اطفال باید از طفولیت در مکاتب و مدارس قانون بخوانند و بدانند که هیچ معصیتی در