فایل کامل و عالی پاورپوینت نگاهی به تاثیر شمس تبریزی بر اندیشه‌های مولانا

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 فایل کامل و عالی پاورپوینت نگاهی به تاثیر شمس تبریزی بر اندیشه‌های مولانا دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی فایل کامل و عالی پاورپوینت نگاهی به تاثیر شمس تبریزی بر اندیشه‌های مولانا،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل کامل و عالی پاورپوینت نگاهی به تاثیر شمس تبریزی بر اندیشه‌های مولانا :

آری، عشق به راه شمس تبریزی، تمامی وجود مولوی را آکنده کرده و او را به عاشقی شوریده بدل ساخته بود که پای در مسیرِ پر پیچ و خم سلوک الی الله نهاده و در این راه خضرِ راهش، شمس بوده است.

جلال الدین فرزند بهاء الدین محمد بن حسین بلخی معروف به مولوی یا ملای روم، از بزرگترین عارفان و سرایندگان ادب و شعر پارسی بوده و از دیرباز تاکنون بر سرایندگان ایرانی و خارجی (ادبیات جهانی) تاثیری شگرف بر جای نهاده و از استوانه های ادب پارسی محسوب می گردد؛ کسی که ارزش و اعتبار شعر و ادب پارسی (به ویژه ادب عرفانی) به او وابسته گردیده و در جهان نیز از شهرتی کم نظیر برخوردار است.

وی که زندگی پرفراز و نشیبی را تجربه نمود تا از خامی به پختگی دست یافت، به سال ۶۰۴ هجری (۱۲۰۷ میلادی) در شهر بلخ (افغانستان امروزی) دیده به جهان گشود و پدرش از بزرگان و دانشمندان دوران بود. گفته شده نَسَب پدری او به نخستین خلیفه از خلفای راشدین می رسید. از ناحیه مادر نیز به خوارزمشاهیان منتسب بوده است.

بهاء الدین (پدر مولوی) در سال ۶۰۹ (در حالی که مولانا کودکی ۵ ساله بود)، با خانواده اش خراسان را ترک گفته و راه بغداد در پیش گرفت و از آنجا به مکه شتافت و در ادامه نیز به سمت قونیه (ترکیه امروزی) رفته و آن منطقه را به عنوان محل سکونت خویش برگزید و مولوی نیز تا پایان عمر، در همین شهر ساکن بود.

ملای رومی در سن ۳۸ سالگی با یکی از شگفت آور ترین چهره های تاریخ ایران یعنی شمس تبریزی آشنا شد و این آشنایی، مولانا را به دنیای تصوف، عشق و عرفان وارد کرد. شاعر نامدار ایرانی پس از این آشنایی، چنان شیفته شمس گردید که همه ابعاد زندگی اش تحت تاثیر این رابطه استادی- شاگردی قرار گرفت.

عارفِ تبریزی در سال ۶۴۲ هجری وارد قونیه گردید و از مولوی که آن زمان دانشمندی شناخته شده برای مردم قونیه بود و شاگردان بسیاری پیرامونش حلقه زده و از خرمن دانش او بهره می جستند، پرسشی کرد: صراف عالم معنی، محمد (ص) برتر بود یا بایزید بسطامی؟

مولانا نیز پاسخ داد: محمد (ص)، سرحلقه انبیاست، بایزید را با او چه نسبت است؟

شمس در ادامه گفت: پس چرا آن (رسول خدا «ص») سُبحَانَک ما عَرَفنَاکَ گفت و این یک (بایزید بسطامی)، سُبحَانِی ما أعظَمَ شَأنِی بر زبان راند؟

مولانا نیز در پاسخ گفت: بایزید، تنگ حوصله بود و به یک جرعه، عربده کرد. محمد (ص)، دریا نوش بود به یک جام، عقل و سکون خود را از دست نداد.

شمس تبریزی با جامه بازرگانان در هر شهری وارد می شد و در کاروانسراها منزل می کرد و روزگار خویش را به گردشگری و ریاضت می گذراند و آن چنان مولانا را دوستدار و مُرید راه و اندیشه های خود ساخت که تا پایان عمر، اثر این آشنایی در زندگی و اندیشه مولوی قابل مشاهده است. وی پیش از آشنایی مولوی با وی، چندان شناخته شده نبود. سلطان ولد (فرزند مولوی)، رابطه میان پدرش جلال الدین رومی را با شمس الحق تبریز، همانند رابطه موسی (ع) دانسته است با خضر، که شرح آن در سوره مبارکه کهف، آیات ۶۵ تا ۸۲ آمده است.

بزرگترین و برجسته ترین اثر برجای مانده از عارف نامور مولانا جلال الدین، کتاب نامور و ارزشمند “مثنوی معنوی” است که در جای جای آن، می توان تاثیر شمس را بر اندیشه های او مشاهده نمود. این کتاب ادبی- عرفانی، توسط یکی از یاران و مریدان مورد علاقه مولوی با نام “حُسام الدین چلبی” در شش دفتر تنظیم گردیده است و حاوی نکات ناب عرفانی، اخلاقی، تمثیل های سودمند و دلنشین، داستان سرایی، تفسیر قرآن، فرازهایی از تاریخ اسلام، داستان پیامبران (ع) و … می باشد و از آثار بسیار مهم در ادب عرفانی پارسی به شمار می رود. حسام الدین از یاران مورد اعتماد و بسیار نزدیک مولانا بوده که مولوی رومی از وی با عناوین بزرگی همچون بایزید زمان، شیخ اکمل، شمس الهُدی، فخر المشارق و… یاد کرده است.

حسام الدین نیز از شاگردان مولانا بوده و می توان او را شیفته راه و اندیشه های مولوی نامید؛ چنانچه مولوی نیز به نوبه خود شیفته شمس بوده و او را نمونه ای از انسان کامل می دانست.

چلبی از مرادش درخواست نمود کتابی همانند الهی نامه سنائی و بر وزن منطق الطیر عطار نیشابوری بسراید. مولوی نیز این درخواست را اجابت نمود و از آغاز شب تا مطلع فجر مثنوی را برای شاگردش املا می نمود و حسام الدین نیز آن را می نوشت. مولوی در چند جای مثنوی از حسام الدین به عنوان مشوق اصلی سرودن این اثر سترگ ادبی و عرفانی و کسی که بیشترین سهم را در حرکت دادن وی به این سمت داشته، یاد کرده است؛ از جمله:

ای ضیاء الحق حُسام الدین تویی

که گذشت از مَه به نورت مثنوی

همت عالی تو ای مُرتَجَی

می کِشَد این را خدا داند کجا

گردن این مثنوی را بسته ای

می کشی آن سوی که دانسته ای

مثنوی پویان کشنده ناپدید

ناپدید از جاهلی کَش نیست دید

چون چنین خواهی خدا خواهد چنین

می دهد حق آرزوی متقین

کان لله بوده ای در ما مَضَی

تا که کان الله پیش آمد جزا

مثنوی از تو هزاران شُکر داشت

در دعا و شکر کفها بر فراشت

گفت و اسجُد وَ اقتَرِب یزدان ما

قُرب جان شد، سجده اَبدان ما

حج زیارت کردن خانه بُوَد

حج رب البیت، مردانه بُوَد

زان ض