فایل کامل و عالی پاورپوینت درنگی بر مضامین اشعار عربی سعدی

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 فایل کامل و عالی پاورپوینت درنگی بر مضامین اشعار عربی سعدی دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی فایل کامل و عالی پاورپوینت درنگی بر مضامین اشعار عربی سعدی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل کامل و عالی پاورپوینت درنگی بر مضامین اشعار عربی سعدی :

سعدی از معدود شاعران ایرانی است که به دو زبان پارسی و عربی شعر سروده و اشعار عربیش از بلاغت و زیبایی شناسی برجسته و والایی برخوردار بوده و نشان از قدرت و تسلط کم نظیر او بر ادب عربی دارد.

مصلح الدین عبدالله که به سعدی و شیخ اَجلّ مشهور گردیده، در دهه نخستِ قرن هفتم هجری در شهر ادب پرور شیراز چشم به جهان گشود. وی پس از تحصیل مقدمات علوم رایج در زمان خود، راهی سرزمین عراق (شهر بغداد) شد. بغداد در عصر عباسی همواره مقصد دانش پژوهان بوده و بسیاری از دانشمندان، شاعران، ادیبان، آن شهر را به عنوان محل سکونت برگزیده و کرسی تدریس خود را در آنجا برقرار می‌کردند و دانش پژوهان نیز از همه جغرافیای جهان اسلام رهسپار آن دیار می‌شدند و شاعرِ شیرازی نیز یکی از این دانش دوستان بوده است.

دوران کودکی سعدی در زادگاهش شیراز سپری شد و این شهر در آن هنگام، منطقه‌ای بزرگ و برخوردار از مدارس بسیاری بوده و دارالشفاء یا بیمارستانی بزرگ نیز در آن دایر بود که از زمان عضد الدوله دیلمی (در عهد آل بویه) ساخته شد و تا روزگار سعدی پابرجا بوده است. مصلح الدینِ خردسال، در سال‌های نخستین عمرش پای در مکتب خانه نهاد و آموزش‌های ابتدایی را دریافت نمود. او از خویشان و نیاکانش با تعبیر عالمان و دانشمندانِ دین شناس یاد کرده و به نظر می‌رسد در محیطی علمی و فرهنگی دیده به جهان گشوده و نزدیکانش اهل علم و معرفت بودند. وی می‌گوید:

همه قبیله من عالمان دین بودند

مرا معلم عشقِ تو شاعری آموخت

او در سن ۱۲ سالگی به سر می‌برد که واقعه تلخی برایش روی داد و آن رویداد دشوار، مرگ پدرش عبدالله بوده که تأثیر شگرف و عمیقی بر جان وی وارد ساخت و او را در سنین نوجوانی در اندوهی سخت فرو برد. سعدی که مرگ پدر با همه دشواری‌هایش نتوانست او را از فراگیری دانش و ادب بازدارد، زبان و ادبیات عربی را به خوبی فراگرفت که توانست به مدرسه نظامیه بغداد راه یافته و برای ادامه تحصیل و آموزش، روانه پایتخت عباسیان گردد و سال‌های پایانی خلافت عباسی را دریابد.

پس از ورود به بغداد، سعدی در مدرسه نظامیه علم آموزی خود را در علوم دینی و ادبی ادامه داد و در طول تحصیل و پس از آن، بسیار سفر رفت و با کوله باری از تجارب و آموخته‌های ارزشمند به شیراز بازگشت و در فضای آرامش و امنیت این شهر و در سایه حکومت “اتابک ابوبکر بن سَعد”، توانست آموخته‌های خود را در آثار خویش به ویژه دو اثر مشهورش “بوستان” و “گلستان” به یادگار گذارد. (بنا به مشهور، دو سفر طولانی داشته و پس از سفر دوم، مورد تکریم بزرگان فارس قرار گرفت و پس از بازگشت به شیراز، گوشه گیری را برگزید و اواخر عمرش در این شهر سپری شد). وی در روزگار تحصیل و پس از آن، به مناطق بسیاری از جمله عراق، شام (دمشق، بعلبک، طرابلس و …)، حجاز و… سفر کرده و برخی گفته‌اند به هندوستان، غزنین، ترکستان، آذربایجان و…. نیز سفر داشته است؛ اگر چه این سخن تأیید شده نمی‌باشد، اما گواهی است بر اینکه سراینده پرآوازه شیرازی تمایل بسیاری به سفر داشته و سختی بیابان گردی و خطرات آن را پذیرفته و در طول زندگی پربارش مناطق بسیاری را درنوردیده که با توجه به امکانات سفر در روزگار وی، اقدامی دلاورانه و کم نظیر محسوب می‌گردد. وی در سرآغاز بوستان با اشاره به تجارب خود که در طول سفرهای بسیار به دست آورده، چنین سروده است:

در اَقصای عالَم بگشتم بسی/ به سر بُردم ایام با هر کسی

تمتع به هر گوشه‌ای یافتم / ز هر خرمنی خوشه‌ای یافتم

چو پاکانِ شیرازِ خاکی نهاد / ندیدم، که رحمت بر این خاک باد

به دل گفتم از مصر، قند آوردند / بَرِ دوستان ارمغانی بَرَند

مرا گر تهی بود از آن قند، دست / سخن‌های شیرین‌تر از قند هست

وی از برجسته‌ترین سرایندگان ایرانی محسوب می‌گردد که در ادبیات جهان نیز از شهرت، جایگاه و احترام والایی برخوردار بوده و بر بسیاری از ادیبان دنیا (در زبان‌های گوناگون) اثرگذار بوده است. وی استاد مسلم زبان و بیان بوده و سخن در دست او، مانند موم بوده و معانی بلند، عبارت‌ها و پندهای پرمعنا را در عبارت‌هایی کوتاه و زیبا بیان نموده و سخنان وی، زیاده گویی و پرگویی ندارد و سخن وی الگویی برای دیگر شاعران و نثرپردازان به شمار می‌رود.

شیخ اجل از معدود شاعران سترگ ایرانی است که به دو زبان پارسی و عربی شعر سروده و اشعار عربی وی نیز از بلاغت و زیبایی شناسی ادبی برجسته و والایی برخوردار بوده و نشان از قدرت والای وی و تسلط کم نظیرش بر ادب و شعر تازی است. وی در گلستان، از آرایه های ادبی فراوانی بهره جسته و در آن، سَجع، تَرصیع، مجاز، تشبیه، استعاره، کنایه، لَفّ و نَشر، جمع و تقسیم، تضاد (طِباق)، ارسال المَثَل، حُسن تعلیل، مراعات النظیر و … دیده می‌شود که استادانه توسط سعدی به کار رفته و زیبایی و تأثیر سخنش بر مخاطب را چند برابر کرده است.

در تحمیدیه گلستان که از قله‌های ادب پارسی محسوب شده و آمیختگی حکمت، دین داری، اخلاق، اندرز و زیبایی‌های ادبی را در خود جای داده، از آیات قرآن، حدیث و نیز چند بیت به زبان عربی بهره برداری شده و سعدی شیرین سخن در این بخش در ستایش رسول گرامی اسلام (ص) چنین می‌گوید:

شَفِیعٌ مُطاعٌ نَبِیٌّ کَرِیم / قَسِیمٌ جَسِیمٌ بَسِیمٌ وَسِیم

ترجمه: او (ص) شفاعت کننده، اطاعت شونده (افراد امت، با جان و دل از وی فرمانبرداری می‌کنند)، پیامبری بزرگوار بوده و تقسیم کننده (بهشت و دوزخ)، خوش چهره، خوش رو (با لبخندی همیشگی) و دارای نشانه (پیامبری) بوده است.

در ادامه نیز در بیت مشهور دیگری، خاتم پیامبران (ص) را این چنین توصیف می‌نماید:

بَلَغَ العُلَی بِکَمَالِه، کَشَفَ الدُّجَی بِجَمَالِه / حَسُنَت جَمِیعُ خِصَالِه، صَلُّوا عَلَیهِ وَ آلِه

ترجمه: با کمالش به بزرگی دست یافت، با زیبایی و جمالش، تیرگی‌ها را زدود. همه ویژگی‌ها و خصلت‌هایش نیکو بوده (از بهترین و والاترین اخلاق برخوردار بوده)، پس بر او (ص) و خاندانش (ع) درود فرستید.

او همچنین ابوبکر بن سعد را در چند بیت به عربی ستوده و درباره اش چنین گفته است:

لَقَد سَعِدَ الدُّنیَا بِهِ دامَ سَعدُه / وَ أیَّدَه المَولَی بِألوِیَهِ النَّصرِ

کَذلِکَ تَنشَأ لِینَهٌ هُوَ عِرقُها / وَ حُسنُ نَبَاتِ الأرضِ مِن کَرَمِ البَذرِ

ترجمه: دنیا به او (ابوبکر سعد) نیک بخت شده، نیک بختی اش پاینده باد، خداوند او را با پرچم‌های پیروزی، تأیید فرماید.

درختی که او ریشه‌اش می‌باشد نیز چنین پرورش یافته؛ (همان گونه که) زیبایی و ارزش هر درخت، بسته به خوبی و ارزش بذر و جنس آن است.

وی در گلستان (که آمیخته‌ای از نظم و نثر است)، ابیاتی به زبان عربی آورده است؛ از جمله:

أقلُّ جِبَالِ الأرضِ طُورٌ وَ إنَّهُ / لأعظَمُ عِندَ اللهِ قَدراً وَ مَنزِلا

ترجمه: کوتاه‌ترین کوه بر روی زمین، طور است (که خداوند در آن، موسی «ع» را به پیامبری برگزید و بر او وحی فرس