فایل کامل و عالی پاورپوینت خواجه و بسط روش و نظریه‌های ابن سینا

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 فایل کامل و عالی پاورپوینت خواجه و بسط روش و نظریه‌های ابن سینا دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی فایل کامل و عالی پاورپوینت خواجه و بسط روش و نظریه‌های ابن سینا،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل کامل و عالی پاورپوینت خواجه و بسط روش و نظریه‌های ابن سینا :

خواجه نصیر الدین طوسی نقشی تاثیرگذار در دفاع، بازسازی و بسط روش و نظریه‌های ابن سینا داشت؛ از طریق تفاسیر او در متون، تفاسیر و ردیه‌ها است که نسل‌های بعدی در شرق اسلامی به فهم خود از ابن سینا نزدیک شده‌اند.

خواجه نصیر الدین طوسی مشهورترین عالم قرن سیزدهم در سرزمین‌های اسلامی بود. توماس آکویناس و راجر بیکن از معاصران او در غرب بودند. مجموعه تالیفات طوسی در حدود ۱۶۵ عنوان در نجوم، اخلاق، تاریخ، فقه، منطق، ریاضیات، طب، فلسفه، کلام، شعر و علوم عامه است.

طوسی در سال ۱۲۰۱ در طوس به دنیا آمد و در سال ۱۲۷۴ در بغداد درگذشت. از دوران کودکی و تحصیلات اولیه او، به جز آنچه در زندگی نامه خود، «سیر و سلوک» می‌نویسد، اطلاعات بسیار کمی در دست است.

او در یک خانواده شیعه اثنی عشری به دنیا آمد و پدرش را در جوانی از دست داد. برای برآوردن آرزوی پدر، علم و دانش را بسیار جدی گرفت و برای شرکت در جلسات درس علمای نامی و کسب دانشی که مردم را به سعادت آخرت رهنمون می‌سازد، سفرهای دور و درازی کرد. طوسی در جوانی ریاضیات را نزد کمال الدین حسیب آموخت. در نیشابور با فریدالدین عطار، استاد افسانه‌ای صوفی که بعداً به دست مهاجمان مغول کشته شد، ملاقات کرد و در سخنرانی‌های قطب‌الدین مصری و فریدالدین داماد شرکت کرد. در موصل ریاضیات و نجوم را نزد کمال الدین یونس (متوفی ۱۲۴۲) آموخت. بعدها با قیصری داماد ابن عربی مکاتبه کرد و به نظر می رسد که عرفان آن گونه که استادان صوفی زمان او تبلیغ می کردند برای او جذاب نبوده و به محض فرصت کتابچه‌ای کوچک درباره تصوف فلسفی خود با عنوان اوصاف الاشراف تألیف کرد.

توانایی و استعداد او در یادگیری، طوسی را قادر ساخت که در یک دوره نسبتاً کوتاه بر تعدادی از رشته‌ها تسلط یابد. به نظر می‌رسد طوسی در زمانی که اولویت‌های آموزشی به علوم دینی گرایش داشت، به ویژه در خانواده خود که با روحانیت شیعه اثنی عشری در ارتباط بودند، به ریاضیات، نجوم و علوم عقلی علاقه زیادی نشان داده بود. طوسی در بیست و دو سالگی یا چندی بعد به دربار نصیرالدین محتشم، والی اسماعیلی قهستان در شمال شرق ایران پیوست و در آنجا به عنوان نوآموز (مستجیب) در جامعه اسماعیلیان پذیرفته شد. نشانه رابطه شخصی نزدیک با خانواده محتشم را می‌توان در تقدیم تعدادی از آثار علمی او مانند اخلاق نصیری و اخلاق محتشمی به خود ناصر الدین و رساله معینیه به پسرش معین الدین مشاهده کرد.

رشد فکری طوسی چگونه رقم خورد؟

رشد فکری طوسی را نمی‌توان از زندگی خودش و حمله مغول به شرق اسلامی جدا کرد. طوسی از زمان تولد در طوس در خراسان در شمال غربی ایران در هجری قمری ۵۹۷/۱۲۰۱ تا اواسط یا اواخر دهه بیست در محیط شیعی دوازده امامی در خانواده‌ای زندگی می‌کرد که به گفته خودش ایده‌ی یادگیری، تحصیل احکام دینی بود و رفتارشان با عمل آن سنجیده می‌شد. با این حال، پدر فقیه او به اندازه‌ای وسعت فکر داشت که او را فراتر از مطالعات مکتبی به علوم فلسفی و طبیعی تشویق می‌کرد و با عقاید مکاتب و مذاهب دیگر آشنا می‌شد. طوسی برای تحصیل فلسفه به نیشابور نزدیک شد و در آنجا توسط دانشمندی که نسب تدریس او به ابن سینا می‌رسید، تدریس کرد. همان‌طور که خود طوسی بعداً نوشت، در اوایل کارش متقاعد نشده بود که عقل بتواند به سؤالات متافیزیکی نهایی پاسخ دهد، زیرا از این طریق در حال جستجو در ریشه‌های خودش است، چیزی که از آن ناتوان است. شاید برای رهایی از سردرگمی و احتمالاً در نتیجه پیوندهای فرقه‌ای، به اسماعیلیه که تحت تأثیر گمانه زنی‌های نوافلاطونی متفکران اسماعیلی در قرن سوم و چهارم هجری (قرن نهم و دهم پس از میلاد) قرار گرفته بود، روی آورد.

طوسی از اواخر دهه بیست یا اوایل سی سالگی در خدمت رهبران محلی اسماعیلیان شمال ایران بود و تعدادی آثار کلامی و فلسفی برای آنها به دو زبان فارسی و عربی نوشت و مشارکت خود را در احیای عمده فلسفه مشاء در شرق سرزمین های اسلامی آغاز کرد. با حمله مغول به ایران در اواسط قرن سیزدهم، سنگرهای اسماعیلیان ویران شد و طوسی خود را درگیر مذاکراتی دید که منجر به تسلیم استاد اعظم اسماعیلی به مهاجمان شد. فاتح مغول، هلاکو از تلاش‌های او قدردانی کرد و او را به عنوان مشاور انتخاب کرد. بعدها طوسی مسئول موقوفات و امور دینی شد. هلاکو همچنین رصدخانه و کتابخانه بزرگ مراغه را برای طوسی ساخته بود، جایی که او گروهی از دانشمندان و ریاضیدانان را از دوردست چین رهبری می کرد. روشن است که منابع عظیمی برای این پروژه در اختیار او گذاشته شد، جایی که آموزش و مطالعه فلسفه با علوم دقیق همراه بود.

پایان دوره اسماعیلیه خود نیز نشانه چرخش (یا بازگشت) طوسی به تشیع اثنی عشری بود و آخرین دوره زندگی او نه تنها شاهد خروجی چشمگیر آثار علمی بود، بلکه بازنگری کلام امامیه در اصطلاحات فلسفی بود. طوسی در سال ۶۷۲ ق ۱۲۷۴ در بغداد در همان سال توماس آکویناس درگذشت. او را طبق آخرین وصیت خود در کنار مرقد امام هفتم دوازده امامی موسی بن جعفر در کاظمین خارج از بغداد به خاک سپردند. از برجسته ترین شاگردان او می‌توان به فیلسوف قطب الدین شیرازی و فقیه و متکلم امامیه، علامه حلی اشاره کرد.

طوسی در اوایل زندگی خود معتقد بود که باید عقل توسط یک ضامن غیرعقلی (یا فراعقلی) پشتیبانی شود، گرایش او به تشیع اثنی عشری، با آموزه امام غایب و غیرقابل دسترس، نشان دهنده قوت فزاینده در اعتقاد او به توانایی عقل است. تغییرات فرقه‌ای او باعث بحث‌های زیادی در مورد وفاداری‌های اعتقادی واقعی او شده است، اما در طول زندگی او یک رشته فلسفی ثابت وجود دارد که ویژگی اصلی