پاورپوینت کامل حکم خوردن غذای حرام چیست؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حکم خوردن غذای حرام چیست؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حکم خوردن غذای حرام چیست؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حکم خوردن غذای حرام چیست؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

کسی که بعد از خوردن غذا، متوجه شود که غذا حرام بود، اگر احتمال حرمت نمی‌داد و نشانه حلیت داشت، مثلا از دست مسلمان دریافت کرده بود، مرتکب معصیت نشده است؛ اما اگر غذا مشکوک بود، مانند این‌که از دست غیرمسلمان دریافت کرد، در این‌جا وظیف او تحقیق و تفحص است و خوردن غذا بدون تحقیق جایز نیست، اگر هیچ نشانه و اماره بر حلیت و حرمت نداشته باشد، در این صورت در مورد گوشت، اصل بر حرمت و عدم تذکیه است و حلیت و تذکیه آن باید احراز شود. درباره‌ی سایر مواد غذایی هرچند چنین اصلی نداریم، ولی اگر شخص نسبت به حکم – مثل حرمت خوردن غذای آلوده به خون -، جاهل مقصر بود؛ یعنی می‌توانست یاد بگیرد، ولی سستی نمود، مرتکب معصیت شده است. اما اگر جاهل قاصر( کسی که امکان تحقیق برایش فراهم نبوده) باشد، مرتکب معصیت نشده است.

البته نسبت به موضوع (مثلا نمی‌داند این چیز، آلوده به خون است)، اگر جاهل مقصر هم بود، مرتکب حرام نشده است.

گفتنی است؛ بر اساس روایات متعددی که از اهل‌بیت(ع) نقل نقل شده است، این قبیل اعمال هرچند به خطا و اشتباه باشد، در وجود و زندگی انسان اثرات منفی خود را می‌گذارد و توفیقاتی را از انسان سلب می‌کند. پس انسان باید دقت کند که غذای او حلال باشد و با این دقت و مراقبت، حرکت خود را در مسیر رضایت حق تعالی سرعت بخشد.

پاسخ تفصیلی

اگر کسی بداند که این گوشت یا غذا حرام است؛ یعنی هم غذا را می‌شناسد (موضوع) و هم حکم آن‌را که حرمت است می‌داند، با این‌حال آن‌را بخورد، گناه و عصیان نموده و این عملش تمرد و نافرمانی از دستورات الهی محسوب شده و مستحق عذاب و مجازات خاص آن است. طبیعی است که این گناه اثرات بدی در زندگی انسان می‌گذارد.

امام صادق‌(ع) در خصوص اثرات منفی و مخرب دنیایی گناه می‌فرماید: “اثر گناه این است که انسان را از عبادت محروم می‌کند. گاهی انسان در روز به گناهی مبتلا می‌شود و بر اثر آن از شب زنده‌داری و نماز شب محروم می‌شود،[۱] مگر این‌که توبه کند و گذشته‌ی خود را اصلاح نماید.[۲]

اما در صورتی که ندانسته چنین غذایی را خورده باشد از دو حال بیرون نیست:

1. جاهل به موضوع بوده، اما حکم آن‌را می‌دانست؛ یعنی می‌دانست که مثلاً خوردن گوشت خوک حرام است؛ اما نمی‌دانست که این غذا از گوشت خوک تهیه شده و بعد از خوردن متوجه شده است، در این‌جا سه صورت دارد:

 ۱- ۱. احتمال حرمت نمی‌داد و مشکوک نبود، بلکه نشانه‌ی حلیت داشت، مثلا از دست مسلمان دریافت کرده بود، این‌جا اگر بعدا معلوم شود حرام بود، مرتکب معصیت نشده است.

 ۱- ۲. غذا مشکوک بود و نشانه‌ی حرمت داشت، مثلا از دست غیرمسلمان دریافت کرد. در این صورت وظیفه‌ی او تحقیق و تفحص است، پس اگر بدون تفحص آن غذا را بخورد و بعدا معلوم شود حرام بود، مرتکب معصیت شده است.

۱- ۳و هیچ نشانه و علامتی بر حلیت و حرمت نداشته باشد، در این صورت چون تفحص در موضوعات واجب نیست، اگر بعد از خوردن معلوم شود، از نوع حرام بود، مرتکب حرام نشده است. البته در مورد گوشت؛ چون اصل بر حرمت و عدم تذکیه است، پس اگر بدون تفحص آن‌را بخورد و بعدا معلوم شود حرام بود، مرتکب معصیت شده است.

2. جاهل به حکم بود، اما از موضوع آگاهی داشت؛ یعنی نمی‌دانست که مثلاً خوردن گوشت خوک حرام است؛ اما می‌داند غذای موجود از گوشت خوک تهیه شده است. در صورتی که می‌توانست تحقیق کند و به حقیقت مطلب پی ببرد، ولی این کار را نکرد، گناه‌کار محسوب شده و عملش حرام است. اما اگر امکان تحقیق و تفحص در خصوص غذای مذکور برایش فراهم نبود، یا توانایی و امکانات یادگیری حکم مسئله را نداشت، در این صورت، مقصر نبوده و گناه‌کار محسوب نمی‌شود و عمل او موجب مؤاخذه و عذاب نیست؛ چون بر اساس حدیث رفع که از پیامبر اسلام(ص) نقل گردید، تکلیف و بالتبع عذاب از او برداشته می‌شود،[۳] و تکلیفی به جز طهارت دست و دهان و ظروف غذا به عهده‌ی او نیست.

البته این غذای حرام آثار وضعی و طبیعی خود را قطعا در جسم و روح انسان خواهد داشت.

علمای اخلاق به اثرات وضعی این نوع غذاها اشاره نموده و معتقدند که هرچند مجازاتی برای انسان در نظر گرفته نمی‌شود؛ اما توفیقاتی از انسان سلب می‌شود و اثرات سوء معنوی دارد که قابل اغماض و چشم‌پوشی نیست. به همین دلیل در روایات متعدد تأکید شده است که انسان مراقب غذا و خوراک خود باشد.

در زمان رسول خدا(ص) ظرف شیری را برای آن‌حضرت آوردند، ولی ایشان تا از حلال بودن آن شیر اطمینان پیدا نکرد، ننوشید. و فرمود: “پیامبران پیش از من، دستور داشتند که جز خوراک حلال و پاکیزه نخوردند و جز کار شایسته نکنند.[۴]

در روایات اهل بیت(ع) در خصوص اثرات وضعی غذا حتی در وجود کودکان هشدار داده شده است.[۵]

بنابراین، لازم است همواره انسان دقت کند که غذای او حلال باشد؛ چرا که این غذا و اثرات وضعی آن در سرنوشت معنوی او و حرکت در مسیر رضایت الهی تأثیر گذاشته و خدشه ایجاد می‌نماید. و همان‌گونه که کیفیت اخلاق و اعمال فرد یا جامعه در حوادث عالم مؤثر است، حوادث عالم هم در کیفیت اخلاق و اعمال انسان مؤثر است.[۶]

در هر حال پاسخ حضرت آیت الله مهدی هادوی تهرانی (دامت برکاته) به شرح زیر است:<