پاورپوینت کامل مبانی فلسفی مهدویت چیست؟ ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مبانی فلسفی مهدویت چیست؟ ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مبانی فلسفی مهدویت چیست؟ ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مبانی فلسفی مهدویت چیست؟ ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

مبانی فلسفی مهدویت از دو جهت قابل بررسی است: از جهت علت غایی و از جهت علت فاعلی؛ یعنی از سویی مقتضای هدف داشتن خلقت و محال بودن نقض غرض، وجود انسان کامل است، و این‌که انسان کامل در سلسل علت غایی خلقت عالم قرار داشته باشد. و از سویی دیگر از زاوی علت فاعلی باید گفت: سنخیت علت و معلول اقتضا می‌کند که میان علت نخستین جهان که واحد من جمیع الجهات است و هیچ جهت کثرت در او نیست، و میان معلولات عالم که متکثرات‌اند یک جهت وحدتی تحقق داشته باشد که از جهتی ارتباط با وحدت کل و از جهتی تناسب با عالم کثرت داشته باشد. این فقط در عالم نفس متحقق است، نفس انسان کاملی که متکثرات را تحت نفوذ بگیرد و این همان نفس پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) است.

پاسخ تفصیلی

مبانی فلسفی مهدویت از دو جهت قابل بررسی است: از جهت علت غایی و از جهت علت فاعلی.

1. انسان کامل و قرار گرفتن در سلسل علل غایی

حکمت و غرض الاهی در آفرینش جهان و علت غایی آن، انسان کامل است که همانا این هدف و غرض در وجود چهارده معصوم تجلی پیدا کرده است؛ و از این‌رو او حکمران روی زمین و جانشین خداوند در آن است.

با این جهت‌گیری فلاسف اسلام، به مسئل ولی کامل و حضور خلیفه الله در زمین توجه کرده‌اند و آن‌را بر اساس مبانی و استدلال‌های خویش مبرهن ساختند.

ابن سینا در کتاب الشفاء در فصلی راجع به امام و خلیفه گفت‌وگو می‌کند و مقامات و مراتب باطنی و اخلاقی و عملی انسان کامل را گزارش می‌کند و می‌گوید: «من فاز مع ذلک بالخواص النبویه کاد أن یصیر ربا إنسانیا و کاد أن تحل عبادته بعد الله تعالى و هو سلطان العالم الأرضی و خلیفه الله فیه»؛[۱] کسی که با این صفات به صفات پیامبران متصف شود، رب انسانی می‌شود… و او حکمران روی زمین می‌شود و جانشین خداوند در آن.[۲]

در فلسف اشراق هم، مسئل امام و رئیس جامعه مطرح و به موضوع غیبت توجه شده است.

شیخ اشراق، شهاب الدین سهروردی در کتاب حکمه الاشراق بحث امام و رهبر و اقسام رهبر و رئیس جامعه را مطرح نموده و بر طبق مبانی اشراقی خویش، شرایط کسی را که می‌تواند رئیس و رهبر و مربی جامعه باشد، بیان می‌کند و در این‌باره می‌گوید: جهان هیچ‌گاه از حکمت(علم کامل) و از وجود کسی که دارای حکمت و حجج و بینات نزد او باشد خالی نبوده است، این چنین کسی خلیف خدا در روی زمین است و تا زمین و آسمان برپا است چنین خواهد بود. پس در هر زمان چون شخصی به هم رسد که خدایی و نمون کامل علم و عمل باشد، ریاست جامعه با او است و او خلیف خدا در زمین است و زمین هرگز از چنین انسانی تهی نخواهد بود… این‌که می‌گوییم ریاست با او است، مقصود حکومت ظاهری او نیست، بلکه گاه “امام خدایی”، حکومت تشکیل می‌دهد و آشکار است و مبسوط الید، و گاه در نهایت پنهانی(غیبت) به سر می‌برد و این امام همان کسی است که مردم او را “قطب زمان” “ولی عصر(عج)” می‌نامند. ریاست جامعه با او است، اگر چه نشانی از او در دست نباشد. البته اگر این رئیس، ظاهر باشد و در رأس حکومت قرار گیرد، زمان، نورانی خواهد شد.[۳]

علامه طباطبائی در رسال ولایت می‌نویسد: «الولایه هی الکمال الاخیر الحقیقی للانسان و انها الغرض الاخیر من التشریع الشریعه الحقه الالهیه»؛[۴] ولایت آخرین درج کمال انسان است و مقصود نهایی از تشریع شریعت حقه خداوندی است.

وی در تفسیر المیزان می‌گوید: «و الولایه و ان ذکروا لها معانی کثیره و لکن الاصل فی معناها ارتفاع الواسطه الحائله بین الشیئین بحیث لایکون بینهما ما لیس منهما»؛[۵] اگر چه برای ولایت معانی بسیاری کرده‌اند، لیکن اصل در معنای آن برداشته شدن واسطه‌ای است که میان دو چیز حائل شده باشد، چنان‌که میان آن‌دو چیز، چیزی که از آن‌دو نیست باقی نماند.

فیلسوفان «اخوان الصفا» نیز در فلسف خویش به اهمیت امر مهدی(عج) توجه کرده‌اند و مسئل “غیبت و ظهور” (مهدویت) را شرح داده‌اند:

 آنان معتقد به مهدی هستند و معتقدند که او باز می‌گردد تا زمین را از عدل و داد پر کند، بعد از آن‌که از ظلم و جور پر شده باشد.

… برای امامان دو دور وجود است: دور کشف و دور ستر. در دور کشف، امامان در میان مردم ظاهر باشند و در دور ستر غیر ظاهر. این امر از روی ترس نیست و اما دوستان ایشان جای امام غایب را بدانند و هر گاه اراده کنند نزد آنان روند و اگر چنین نباشد زمانه از حجت خدا خالی ماند. حال آن‌که خداوند هیچ‌گاه خلق را بدون حجت نگذارد و رشته‌ای را که در میان مردم و او کشیده شده است قطع نکند. امامان میخ‌های زمین هستند چه در دور کشف و چه در دور ستر، خلفای حقیقی خدایند. چه در دور کشف و چه در دور ستر… هر کس بمیرد و امام زمان خود را نشناسد، مانند مردم جاهلیت مرده است… .[۶]

عده‌ای از بزرگان گفته‌اند: هدف از خلقت انسان، تکامل است و تکامل پیوستن به وجود برتر است و وجود برتر فقط خداوند است. این هدف حتما باید در برخی انسان‌ها تحقق یابد و گرنه نقض غرض لازم می‌آید و نقض غرض در افعال خداوند مستلزم عجز یا جهل حضرت حق می‌باشد که محال است. و آن انسان‌ها همان چهارده معصوم هستند؛[۷] یعنی بر اساس علیت غایی هدف از خلقت عالم، انسان کامل است.

2. انسان کامل و قرار گرفتن در سلسل علل فاعلی

از زاوی علت فاعلی باید گفت: سنخیت علت و معلول اقتضا می‌کند که میان علت نخستین جهان که واحد من جمیع الجهات است و هیچ جهت کثرت در او نیست و میان معلولات عالم که متکثرات‌اند یک جهت وحدتی تحقق داشته باشد که از جهتی ارتباط با وحدت کل و از جهتی تناسب با عالم کثرت داشته باشد و این فقط در عالم نفس متحقق است. نفس یک موجود دو لبه است که در ذات از عالم ماده و محصول ماده است و در مقام فعلیت و کمال، از عالم تجرد است. نه هر نفسی، بلکه نفس انسان کاملی که متکثرات را تحت نفوذ بگیرد و آن نفس طیب پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) است.[۸]

پس اگر نفس پیامبر(ص) نبود جهت وحدت عالم تحقق نمی‌یافت و آن‌گاه کثرات هم تحقق نمی‌یافتند.

سید حیدر آملی در کتاب جامع الاسرار می‌گوید: «عین الله هو الانسان الکامل ینظر الله تعالی بنظره الی العالم کما قال لولاک…»؛[۹] چشم خداوند همان انسان کامل است که خداوند با نگاه او به جهان می‌نگرد، همان‌طور که فرمود: لولاک … ؛ یعنی انسان کامل در مقام کمال به مقام وصل می‌رسد و خداوند که عالم را از طریق اسباب اداره می‌کند از طریق انسان کامل عالم را اداره می‌کند.[۱۰]

ایشان در جای دیگر می‌گوید: قاعد فلسفی ” الواحد لایصدر عنه الاّ الواحد، یا الاّ من الواحد”،[۱۱] که یک قاعد فلسفی بدیهی و از شئون قاعد سنخیت علت و معلول است، به ما می‌فهماند که باید بین ما و خداوند وسائطی در خلق و فیض و کمال و قضا حاجات و… باشد، فلاسفه از وسائط مزبور به “عقول مقدسه” تعبیر می‌کنند. گروه مشاء آنها را ده عدد و گروه اشراقیون عدد مزبور را بدون دلیل دانسته و معتقدند تعداد عقول بسیار زیاد و شاید غیر متناهی باشند.[۱۲]

از این‌جا معنای این جملات زیارت جامع کبیره روشن می‌شود که: «بِکُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِکُمْ یَخْتِمُ [اللَّهُ‏] وَ بِکُمْ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَ بِکُمْ یُمْسِکُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلا بِإِذْنِهِ وَ بِکُمْ یُنَفِّسُ الْهَمَّ وَ یَکْشِفُ الضُّرَّ وَ عِنْدَکُمْ مَا نَزَلَتْ بِهِ رُسُلُهُ وَ هَبَطَتْ بِهِ مَلائِکَتُه».[۱۳]

در پایان کلام خود را با مطلبی عرش