پاورپوینت کامل چرا ائمه تقیه می‌کردند؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا ائمه تقیه می‌کردند؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا ائمه تقیه می‌کردند؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا ائمه تقیه می‌کردند؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

علت تقیه در ترس منحصر نیست زیرا ترس یکی از عوامل تقیه (تقیه خوفی) محسوب می شود نه همه آن.
باید توجه داشت که، ترس و هراس بسیار فراتر از دو نوعی است که در سؤال آمده است زیرا تقیه خوفی گاهی به ‏خاطر ورود ضرر به جان، آبرو، مال تقیه کننده و وابستگان اوست و گاهی به‏ خاطر احتمال وقوع ضرر بر افراد دیگر و مؤمنان و گاهی هم احتمال وقوع ضرر بر کیان اسلام است. بله در مواردی نیز تقیه برای ورود ضرر به جان یا آبرو و یا مال خود شخص است که این هم به معنای فرار از تحمل شکنجه و … نیست زیرا اصل اولی در انسان حفظ جان خود و عدم انداختن خود به هلاکت است مگر در موارد اهم به تعبیر دیگر تقیه قبل از آنکه یک برنامه اسلامى باشد یک روش عقلانى و منطقى براى همه انسان هایى است که در حال مبارزه با دشمن نیرومندى بوده و هستند. تقیه یک نوع تاکتیک حساب شده براى حفظ نیروهاى انسانى و هدر ندادن افراد مؤمن در راه موضوعات کوچک و کم اهمیت محسوب می‌‏شود. از این رو در روایات اسلامى تقیه به سپر دفاعى، تشبیه شده است. سپر ابزارى است که تنها در میدان جنگ و مبارزه با دشمن براى حفظ نیروها از آن استفاده می‌‏شود.
آگاه بودن افراد از زمان مرگشان غیر از اجازه گرفتن از آنها است. علاوه بر این که بعضی ها گفته اند که علم ائمه به گونه ای است که “لو شاؤوا علموا”.

پاسخ تفصیلی

پیش از آنکه اصل سؤال مورد بررسی قرار گیرد لازم است به معنای  لغوی واصطلاحی تقیه و ادله آن، اشاره ای داشته باشیم: اهل لغت درباره «تقیّه» گفته‌اند: معناى آن پرهیز و خوددارى از زیان است؛ و معناى اصطلاحی آن اظهار صلح و آشتى است، هرچند در باطن بر خلاف آن عمل شود.[۱]

شیخ مفید (ره) در تعریف تقیه می‌نویسد: تقیه مخفی کردن حق و پوشاندن عقیده حق است و نیز مخفی‏کاری و ترک آشکارسازی بامخالف در مورد چیزهای است که ضرر دینی و یا دنیایی را درپیدارد[۲].

تقیه از موضوعاتی است که ریشه در کتاب و سنت دارد و درباره آن بحث ها وگفتگوهای بسیار صورت گرفته است. زیرا که تقیه افزون بر نقش کلیدی‏اش در مباحث فقهی، اهمیت به‏ سزایی در مباحثسیاسی و اجتماعی، به‏ ویژه در ارتباطات جهان اسلام دارد و باید گفت که به اهداف مهمیچون وحدت، عزت، مودّت، قدرت و شوکت اسلامی نمی‌‏توان رسید جز از راه به‏ کار بستنآن.

تقیّه موافقبا وظیفه مکلّف و حکم ثانوى است، هرچند مخالف با حکم اوّلى باشد. در حال تقیّه،وظیفه عوض مى‏شود و حکم خدا بر طبق تقیّه قرار می‌‏گیرد. این وظیفه اخیر را، کهتغییر یافته است، «حکم ثانوى» می‌‏گوییم، در برابر حکم اوّلى که به خاطر تقیّه با آنمخالفت شده است؛ همانند دیگر احکام ثانویه از نفى ضرر، نفى حرج، اضطرار و اکراه کهدر تمام این حالات، وظیفه بر طبق حالت موجود تغییر می‌‏یابدو اگر مسلمان رفتار خود را بر طبق آنقرار دهد مطابق با واقع است، نه مخالف با آن.[۳]

یکی از آیاتی که در قران مشرو عیت تقیه را اثبات می کند آیه‌‏اى است که در باره داستان عمار و پدر و مادرش یاسر و سمیه نازل شده است، آن گاه که عمار برای نجات جان خودش به ظاهر موافق مشرکین حرف زد بعد از انجام این کار اظهار نارحتی شدیدی می کرد که آیه ای نازل شد و کار او را مورد پسند خدا معرفی کرد[۴].

یکی از شیوه‌‏های مبارزاتی ائمه‏ معصومین‏(ع) و تربیت ‏شدگانمکتب ‏اهل ‏بیت ‏(ع) با دشمنان اسلام، در عصرخفقان، شیوه «تقیه‏» یا مبارزهمخفی بوده است. تقیه‏ در حقیقت نوعی پنهان کاری به شمار می‌‏آید واهدافی را دنبال می‏کند که برخی را می توان این گونه برشمرد:

الف: حفظ نیروهای مؤمن از متلاشی شدن‏ به دست ناصالحان.

ب: هدر نرفتن توان عناصر مؤمن در راه‌های کم ثمر و ذخیره سازی آن‏ها برای ‏شرایطحساس و سرنوشت‏ساز.

ج: حفظ اسرار و خط مشی‏ها و برنامه‌‏ها از قرارگرفتن در اختیار دشمن.

این‏ها نکاتی است که از لابه لای روایات ‏تقیه به دست می‏‌آید. و با توجه به ایننکات، اهمیت و نقش آن در حفظ نظام تفکر شیعی ‏و جامعه شیعیان دانسته می‏شود[۵]. امام باقر(ع) می‏‌فرماید: «تقیه از برنامه‏‌های دین من و پدران من است و کسی که به وظیفه ‏تقیه عمل نکند، ایمان ندارد[۶].

امام صادق(ع) می‌‏فرماید: «پدرم هماره ‏این نکته را یادآور می‌‏شد که هیچچیز به ‏اندازه تقیه‏ چشم مرا روشن نمی‌‏سازد؛ زیرا تقیه‏، سپر مؤمنو وسیله حفظ مؤمن است».[۷]

این که امام صادق(ع) «تقیه‏» را سپر مؤمن ‏می‏‌داند، یعنی مؤمنی که درحالمبارزه ‏است، برای مقاومت ‏بیشتر در مقابل دشمن، احتیاج به سپر دارد. نه این که «تقیه‏» بهانه‌‏ای‏ باشد برای گوشه‌‏گیری و ترک مبارزه.

امام هادی‏(ع) به شخصی به نام «داود» می‏‌فرماید: «اگر بگویی تارک تقیهمثل تارک‏ نماز است، راست گفته‌‏ای».

و در روایت دیگر می‏‌فرماید: … امام صادق(ع) فرمود: از ما نیست کسی کهتقیه را لازم نداند و ما را از مردم پست ‏حفظ نکند[۸].

در زمان اختناق بنی عباس با این که ائمه ‏معصومین(‏ع) در تنگنا و فشارشدیدی بودند، هیچ گاه دست از مبارزه با دشمنان برنداشتند البته به گونه‏‌ای که حرکت ومبارزه آن‏ها، تا حد امکان‏ دور از چشم حکام جور و جاسوسان آن‏ها بود.

برخی این نکته را مطرح کرده اند که ائمه در برخورد با گروهی از علما نیز گاهی به صورت تقیه عمل می کردند. علمایی که فقه را می‏بردند و دستکاری‏ می‏کردند و به عنوان عناصر مکتب فقهی خویشجا می‏زدند. شاید یک‏ مبنای تقیه همینباشد. به نظر این عده، تقیه همیشه ناشی از ترس‏ یا مدارات نیست؛ و شاهد این گفتار آن است که درزمان امام صادق(ع) چندان هم‏ فشار نبود. بحث ترس نبود. اگر بنا بود امام صادق (ع)بترسد، این‏جور بحث قیاس را مطرح نمی‏کرد که پایه و اندیشه فقه حنفی را ویرانکند.[۹]

شک نیست که تقیه در مواردی جائز است، و در مواردی واجب، و بر خلاف آنچه افراد ناآگاه می‌‏پندارند تقیه یک نوع تاکتیک حساب شده براى حفظ نیروهاى انسانى و هدر ندادن افراد مؤمن در راه موضوعات کوچک و کم اهمیت محسوب می‌‏شود.

در همه دنیا معمول است که اقلیت هاى مجاهد و مبارز، براى واژگون کردن اکثریت‏هاى خودکامه ستمگر و متجاوز، غالباً از روش” استتار” استفاده می‌‏کنند، جمعیت زیر زمینى تشکیل می‌‏دهند، برنامه‏‌هاى سرى دارند، و حتى به هنگام دستگیر شدن سخت می‌‏کوشند که واقع کار آنها مکتوم بماند، تا نیروهاى گروه خود را بیهوده از دست ندهند، و براى ادامه مبارزه ذخیره کنند.

هیچ عقلى اجازه نمی‌‏دهد که در این گونه شرائط، مجاهدانى که در اقلیت هستند، علنا و آشکارا خود را معرفى کنند و به آسانى از طرف دشمن شناسایى و نابود گردند.

به همین دلیل تقیه قبل از آنکه یک برنامه اسلامى باشد یک روش عقلانى و منطقى براى همه انسانهایى است که در حال مبارزه با دشمن نیرومندى بوده و هستند.[۱۰]

علاوه این هم یک نکته بدیهی است که دین و شارع دین، جز این هدفى ندارند که حق را زنده کنند و جان تازه‏اى بخشند، و بسیار می‌‏شود که تقیه کردن و بر حسب ظاهر طبق