پاورپوینت کامل اگر هزاران نفر در غدیرخم حضور داشتند و غدیر دلالت بر جانشینی حضرت علی(ع) دارد؛ چرا بعدا کسی به خلیف? اول اعتراض نکرد؟ ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اگر هزاران نفر در غدیرخم حضور داشتند و غدیر دلالت بر جانشینی حضرت علی(ع) دارد؛ چرا بعدا کسی به خلیف? اول اعتراض نکرد؟ ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اگر هزاران نفر در غدیرخم حضور داشتند و غدیر دلالت بر جانشینی حضرت علی(ع) دارد؛ چرا بعدا کسی به خلیف? اول اعتراض نکرد؟ ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اگر هزاران نفر در غدیرخم حضور داشتند و غدیر دلالت بر جانشینی حضرت علی(ع) دارد؛ چرا بعدا کسی به خلیف? اول اعتراض نکرد؟ ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

اصل وقوع حادثه‌ی غدیر از طریق نقل متواتر تاریخی اثبات شده است.

تاریخ‌نویسان با ثبت وقایع، به صحت این مطلب اذعان کرده‏‌اند. حجیّت این مطلب به قدرى بود که در ادبیات، کلام، تفسیر و حتى معاجم حدیثى معتبر اهل‌سنّت و شیعه راه پیدا کرد، به نحوى که نسائى دانشمند بزرگ اهل‌تسنّن، حدیث فوق را به ۲۵۰ سند نقل کرده است.

اما در مورد عدم اعتراض صحابه باید گفت که: اساساً عمومیّت عدم اعتراض صحابه در سقیفه، مورد نقض و ابطال است. البته حضرت على(ع) طبق وصیّت پیامبر(ص)، مأمور بود که نگذارد جامعه به دو دستگی کشیده شود؛ لذا ایشان بارها در مواقع مختلف با استناد به حدیث غدیر تنها به مخالفت قولی اکتفا کردند.

بزرگانى؛ مانند سلمان، مقداد، طلحه و… در اعتراض به سران سقیفه، کوتاهى نکردند و حتى زبیر، به سوى سردمداران سقیفه شمشیر کشید.

اما گروهى که سکوت را پسندیدند؛ یا به دلیل رعایت مصلحت و دورى از تفرقه و خونریزى بود، و یا از روى ترس و تهدید عمّال خلیف وقت، و یا این‌که خود از سرکار آمدن این گروه بهره‏‌هاى فراوانى می‌بردند.

پاسخ تفصیلی

در سؤال دو احتمال وجود دارد: احتمال اول این‌که عدم اعتراض صحابه به تصمیم سقیفه مفروض است و از آن اصل واقعه‌ی غدیر خم انکار شود؛ احتمال دوم این‌که اصل واقعه‌ی غدیرخم و عدم اعتراض صحابه مفروض باشد و دلالت حدیث غدیر بر ولایت حضرت علی(ع) انکار شود.

برای پاسخ به احتمال اول کافی است اصل وقوع حادثه‌ی غدیر از طریق نقل تاریخی اثبات شود.

کتب تاریخى و روایی فراوانى از شیعه و سنّى، به نقل واقعه‌ی غدیرخم اذعان کرده^[۱] و آن‌را از مسلّمات دانسته‌اند. خلیل عبدالکریم، از بزرگان معاصر اهل‌سنت، در لابه‌لاى بحث جمع آورى قرآن کریم می‌نویسد: «تعداد اصحاب پیامبر(ص)، در حجّه الوداع [که واقعه‌ی غدیرخم در آن روى داد]، صد و بیست و چهار هزار نفر بودند».^[۲] و نیز ابن کثیر می‌گوید: «اخبار و احادیث درباره‌ی رویداد غدیرخم، بسیار متواتر است و ما به قدر توان خویش [گوشه‌اى از آن‌را] به خواست خدا نقل می‌کنیم».^[۳]

گذشته از کتب تاریخى مذکور، در معاجم حدیثى اهل‌سنّت، راویان بسیارى، به نقل حدیث غدیر پرداخته‌اند. برخى از ایشان این حدیث را با مضمون واحد به طرق متعدّدى ذکر کرده‌اند.^[۴]

تمامى اینها گواهى است بر فراوانى صحابه در واقعه‌ی غدیرخم که هیچ‌گونه شک و تردیدى را نه در اصل قضیه و نه در تعداد، باقى نمی‌گذارد.

گذشته از این‌که اجتماع چنین جمعیتی در غدیرخم هیچ‌گونه استبعاد عقلی ندارد؛ زیرا واقعه‌ی غدیر، در سرزمینى به نام رابغ،^[۵] در حدود ۲۰۰ کیلومترى مکه رخ داده است. در چهار راهى که مسیرهاى عراق، مدینه،^[۶] مصر و یمن از راه اصلى منشعب می‌شدند؛ از این‌رو، بسیاری از حجّاج براى بازگشت از حج ناگزیر، از این مسیر می‌گذشتند.

از لحاظ موقعیت زمانى نیز باید گفت که رویداد غدیرخم، در هجدهم ذى الحجّه^[۷] آخرین ماه از سال دهم هجرى قمرى، اتفاق افتاد. اما در آن سال، جمعیت مسلمانان از همیشه بیشتر بود؛ زیرا آیات متعدّدى در این‌که حج از شعائر الهى است نازل شده بود و با تبلیغات روزافزون اسلام، قشرهاى مختلف مردمى، به این دین الهى، روى آورده بودند.

از سوى دیگر، چون نبى اکرم(ص) دستور داده بود تا قبل از عزیمت به حج، همه‌جا اعلام کنند که شخص پبامبر(ص)، براى آموزش احکام حقیقى حج، خود در این فریضه شرکت خواهد کرد.^[۸]

تمامى این علل موجب شد تا در آن سال، تعداد حجّاج بسیار زیادتر از همیشه باشد و چون واقعه‌ی غدیرخم، در رابغ اتفاق افتاد؛ هنوز این جمعیت فراوان پراکنده نشده بودند؛ لذا همایشى پرشکوه و بی‌مانند در غدیرخم شکل گرفت.

کافی است بدانیم که یکی از محققان شیع امامیه(علامه امینی) حدیث غدیر را از یک‌صد و ده نفر(۱۱۰) از صحاب پیامبر(ص) و ۸۴ نفر از تابعین، و ۳۶۰ نفر از دانشمندان اهل‌سنت نقل کرده است.[۹] بر اساس تحقیق علام امینی، تا زمان ایشان، بیست و شش کتاب مستقل توسط عالمان برجست مسلمان از تشیع و تسنن در اثبات تواتر حدیث غدیر، به رشت تحریر در آمده است.[۱۰]

احتمال دوم این‌که: چگونه می‌شود که صحابه‌ی پیامبر با دیدن واقعه‌ی غدیرخم و شنیدن فرمایشات پیامبر(ص) و با وجود بیعت با على(ع)، باز در سقیفه^[۱۱] کسِ دیگرى را براى این امر الهى، برگزیند؟! این نکته می‌رساند که حدیث غدیر دلالت بر ولایت حضرت علی نداشت.

در پاسخ بدین قسمت از سؤال باید گفت که، ادعاى عدم اعتراض صحابه، در واقعه‌ی غدیر باطل است. و کم نبودند یاران راستگویی که بر پیمان خود اصرار کرده و سران سقیفه را از عمل هولناک خود نهى کردند.

حضرت على(ع) که طبق وصیّت پیامبر اسلام، مأمور بود که نگذارد جامعه به اغتشاش و دو دستگی کشیده شود؛ لذا ایشان فقط به مخالفت قولی پرداخت و برای اجرای فرمان غدیر دست به شمشیر نبرد و با ابوبکر نیز – تا زمانی که فاطمه‏(س) زنده بود – بیعت نکرد و پس از او نیز از روی مصلحت و اکراه بیعت کرد. اما اعتراض قولی خود را ده‌ها بار در مواقع مختلف با استناد به حدیث غدیر اعلام کرد.

کسانى؛ مانند سلمان، ابوذر، طلحه، زبیر^[۱۲] و… زبان به مخالفت گشوده و دست بیعت به سوى ابوبکر دراز نکردند، بلکه به این هم اکتفا نکرده و زبیر، به روى سران سقیفه، شمشیر کشید.^[۱۳]

برخی از مورخان اهل‌سنت اشاره به این مطلب داشته‌اند که سلمان، ابوذر، مقداد، عمار یاسر، و هشت نفر دیگر از بزرگان مهاجر و انصار تصمیم داشتند هنگام سخنرانی اول ابوبکر در مسجد (بعد از سقیفه) ابوبکر را از به زیر آورند بکشند؛ اما قبل از آن نزد علی(ع) رفته و مشورت کردند، علی(ع) آنها را از این کار منع کرده و فرمود که به نزد آنها بروید و آنچه از رسول الله(ص) در مورد من شنیده‌اید باز گویید تا حجت تمام شود. آنها نیز چنین کردند. از جمله سلمان خطاب به ابوبکر گفت: ای ابوبکر هر گاه از تو بپرسند چیزی را که ندانی از که سؤال می‌کنی … و چه عذر داری در این‌که مقدم شدی بر کسی که از تو داناتر است و قرابتش به رسول خدا از تو بیشتر و به تأویل کتاب خدا و سنت پیامبر(ص) از تو عالم‌تر است … و از أبوذر نقل شده است که فرمود: ای گروه قریش! کار زشتی کردید … شما و هم بزرگان و نیکان شما می‌دانند که پیامبر(ص) فرمود: امر خلافت بعد از من با علی(ع) است و بعد از او با دو فرزندم حسن و حسین(ع) و پس از آنها با پاکان از ذری من، پس گفت پیامبر را رها نموده و آخرت باقی را به دنیای فانی فروختید و سنت امت‌های گذشته را متابعت کردید که بعد از پیامبرانشان کافر شدند … و آن ده نفر دیگر نیز هر یک به مخالفت با ابوبکر پرداختند و سخن گفتند.[۱۴]

برخی نیز مانند عباس(عموى پیامبر)، هر چند که به مخالفت علنى – آن هم به جهت جلوگیرى از اختلاف و خون‌ریزى- نپرداخت؛ اما از تأیید آنان نیز خوددارى کرده و با ایشان بیعت نکرد.[۱۵] از مجموع مخالفت عملی این عده از بزرگان صحابه و نیز تمسک پی در پی حضرت علی در مواقع مختلف برای اثبات حق خود به حدیث غدیر، معلوم می‌شود که دلالت حدیث غدیر بر ولایت آن‌حضرت تمام و صحیح است.

آری، هم کسانی که در غدیرخم حضور داشتند و سخن رسول گرامی را شنیدند که دربار علی(ع) فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه» از سخن پیامبر(ص)، امامت و خلافت علی(ع) را فهمیدند. از هیچ‌یک از صحاب پیامبر(ص) نقل نشده است که دربار معنای کلم «مولی» در حدیث متواتر غدیر، سخنی غیر از آنچه گفتیم، گفته باشد. دانشمندان اهل‌سنت تا کنون نتوانسته‌اند حتی یک نفر از صحابه پیامبر(ص) را نام ببرند که گفته باشد کلم مولی در حدیث غدیر، معنایی غیر از امامت و خلافت دارد، بلکه هم آنان از کلم مولی امامت و خلافت حضرت امیر المؤمنین(ع) را استفاده کرده‌اند. هم اکنون نام شمار زیادی از صحاب پیامبر(ص) که خود در غدیرخم حضور داشتند و سخن پیامبر(ص) را از نزدیک شنیده‌اند، در منابع تشیع و تسنن ثبت است که تصریح کرده‌اند که کلم مولی در سخن پیامبر(ص) به معنای امامت و خلافت علی(ع) است.

نمونه‌هایی از سخنان آنان به شرح ذیل است:

1. در طلیع صحابه، خود امیر المؤمنین(ع) است که در پاسخ به نام معاویه، ابیاتی نوشت که این مضمون در آنها آمده است:

فأوجب لی ولایته علیکم                              رسول الله یوم غدیر خم

فویل ثم ویل ثم ویل                               لمن یلقی الاله غداً بظلمی[۱۶]

پیامبر خدا، در روز غدیرخم، به امر خدا، ولایتم را بر شما واجب کرد. پس وای بر آن‌که در روز بازپسین به ملاقات خدا رسد، در حالی که به من ظلم کرده باشد.

2. حسّان بن ثابت: وی نخستین شاعری است که دربار داستان غدیر شعر سرود، و سرود خود را در اجتماع با شکوه غدیر و در حضور پیامبر(ص) قرائت کرده و مورد تحسین رسول خدا قرار گرفته است. قسمت‌هایی از سرود حسّان چنین است:

…. فقال له: قم یا علی فاننی                                  رضیتک من بعدی اماماً و هادیاً

فمن کنت مولاه فهذا ولیّه                                          فکونوا له اتباع صدق موالیاً

هناک دعا اللهم وال ولیّه                                           و کن للذی عادی علیاً معادیاً.[۱۷]

پیامبر اکرم(ص) به علی فرمود: برخیز که تو بعد از من پیشوای این مردم هستی. هر کس من مولای اویم، علی مولای اوست، و بر شما است که به راستی، پیرو او باشید.

3. قیس انصاری: وی که خود از بزرگان صحابه است، در جنگ صفین شعری سروده و آن‌را در پیش‌گاه امیر المؤمنین(ع) خواند. از این شعر پیدا است که او همین معنا را از سخن پیامبر فهمیده است.

نمونه‌ای از اشعار قیس چنین است:

… و علی امامنا و امام                                        لسوانا به امت