پاورپوینت کامل جوان شیعه هستم و در میان اهل سنت زندگی می‌کنم، نمی‌خواهم مذهبم را بر آنها آشکار کنم، چگونه با آنها تعامل داشته باشم؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جوان شیعه هستم و در میان اهل سنت زندگی می‌کنم، نمی‌خواهم مذهبم را بر آنها آشکار کنم، چگونه با آنها تعامل داشته باشم؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جوان شیعه هستم و در میان اهل سنت زندگی می‌کنم، نمی‌خواهم مذهبم را بر آنها آشکار کنم، چگونه با آنها تعامل داشته باشم؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جوان شیعه هستم و در میان اهل سنت زندگی می‌کنم، نمی‌خواهم مذهبم را بر آنها آشکار کنم، چگونه با آنها تعامل داشته باشم؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

مسئله ای که در متن سؤال به آن اشاره شد، از چند جهت قابل بحث و بررسی است:

۱. به نظر می رسد تعامل و برخورد با دیگران و گفت و گو با آنها در صورتی که به ایجاد مشکل و گرفتاری و دردسرهای بی فایده منجر شود، ضروری نباشد. همچنان که ضروری نیست انسان مستقیماً و رو در رو وارد جدال و گفت و گو شود. بسا انسان می تواند غیر مستقیم و با واسطه، در این گونه مباحث شرکت کند و مسائل اختلافی را به صورت این که گروهی نیز در این مسئله نظرشان این است، یا برخی نیز در باره این موضوع عقیده ای دیگری دارند و … با آنها بحث و گفت و گو کرد. چنان که سیره و روش عملی پیامبران در بسیاری از موارد این گونه بوده است. از جمله آنها حضرت ابراهیم (ع) است زمانی که برایش این امکان به وجود آمد که به صورت غیر مستقیم گفت و گو کند و معتقدات خود را به مردم القا و ابلاغ کند بدون این که با آنها به صورت مستقیم وارد گفت و گو و مجادله شود، این کار را کرد. آیات قرآن درباره این مهم چنین می فرماید: “چون شب او را فروگرفت، ستاره‏‌اى دید. گفت: این است پروردگار من. چون فرو شد، گفت: فرو شوندگان را دوست ندارم” * “آن گاه ماه را دید که طلوع می‌‏کند. گفت: این است پروردگار من. چون فروشد، گفت: اگر پروردگار من مرا راه ننماید، از گمراهان خواهم بود” * “و چون خورشید را دید که طلوع مى‏کند، گفت: این است پروردگار من، این بزرگتر است. و چون فروشد، گفت: اى قوم من، من از آنچه شریک خدایش مى‏دانید بیزارم” * “من از روى اخلاص روى به سوى کسى آوردم که آسمانها و زمین را آفریده است، و من از مشرکان نیستم”.[۱]
همچنین در روایات آمده که ائمه (ع) در برخی از مواقع به صورت مستقیم وارد مناقشه و گفت و گو نمی شدند، بلکه گاهی سکوت اختیار می کردند تا زمینه مهیا شود و زمینه فتنه و درگیری از بین برود، آن گاه نظر خود را در مورد آن مسئله بیان می کردند. بهترین شاهد این مطلب، عملکرد حضرت امام رضا (ع) درباره خلق قرآن است که در زمان آن حضرت به وجود آمد. حضرت هنگامی که دید این مسئله، یک مسئله سیاسی شده، نه علمی، سکوت را بر بیان ترجیح داد؛ چرا که دید وارد شدن در بحثی علمی که در فضای درگیری زور و قتل است، فایده ای ندارد.[۲]

باید توجه داشت که این روش و عملکرد حضرت ابراهیم (ع) با مشرکان و بت پرستان بوده است. در حالی که اهل سنت برادرانی دینی ما هستند، ما با آنها و آنها با ما در مهم ترین اعتقادات دینی و اصول عقاید؛ مانند توحید، نبوت و معاد مشترک هستیم، این اولاً.

ثانیاً: اهل بیت و امامان معصوم (ع) ما همواره ما را به فضایل اخلاقی و علمی سفارش کرده اند که سزاوار است ما به آنها ملتزم باشیم. خواست آنها این بود که ما در علم، اخلاق، پرهیزکاری، تقوا و … الگو باشیم تا این که با اعمال خود، (نه با زبان) مردم را دعوت به حق و خوبی ها کرده باشیم.

مرحوم کلینی در این باره روایات فراوانی را نقل کرده است که ما در این جا به عنوان نمونه به دو مورد اشاره می کنیم:

۱. اسامه می گوید از امام صادق (ع) شنیدم که می فرمود: “بر تو باد به تقواى خدا و ورع و کوشش و راستى گفتار و اداء امانت و حسن خلق و نیکى با همسایه. و مردم را با غیر زبان به مذهب خود دعوت کنید (یعنى رفتار شما شیعیان باید طورى باشد که مخالفینتان بگرویدن مذهب شما مایل شوند) و زینت ما باشید و ننگ ما نباشید. و بر شما باد به طول دادن رکوع و سجود؛ زیرا چون یکى از شما رکوع و سجود را طول دهد، شیطان از پشت سرش بانگ زند و بگوید: اى واى، که این اطاعت کرد و من نافرمانى و این سجده کرد و من سرپیچى (هنگامى که بسجده در برابر آدم مأمور گشتم”.[۳]

۲. از على بن ابى زید از پدرش، گفت: من نزد امام صادق (ع) بودم که عیسى بن عبد الله قمى نزد او آمد و به او خوش آمد گفت: و او را نزد خود نشانید و سپس فرمود: “اى عیسى بن عبد الله، از ما نیست کسى که در شهرى باشد که ۱۰۰ هزار و اندى در آن هستند و یکى در آن شهر از او پارساتر باشد؛یعنى از مخالفان مذهب شیعه؛ زیرا خود شیعه شاید که بر هم برترى داشته باشند”.[۴]

اگر ما چنین باشیم، چهره زیبایی از اسلام و از مکتب اهل بیت (ع) به مردم دنیا نشان داده ایم. لذا انتظار می رود ما خود را در تمام زمینه های اخلاقی، علمی، عقیدتی، فرهنگی و … با خواسته ها و سفارش های ائمه (ع) هماهنگ کنیم.

ثالثاً: ما نیازمند شناخت حقیقی و واقعی تشیع هستیم. در واقع شناخت تشیع همان شناخت اسلام طبق مکتب اهل بیت (ع) است. وقتی این چنین شد و ما تشیع را این گونه شناختیم، راه هدایت و طریق حق به صورت صحیح فرا روی ما ترسیم می شود، در این هنگام نسبت به دین از زوایای مختلف شناخت پیدا کرده ایم.

این (روش) در واقع مستند به حدیث ثقلین است که پیامبر اکرم (ص) در آن راه امت را پس از خود ترسیم نموده، تا مردم بعد از رحلت آن حضرت گرفتار انحراف و گمراهی نشوند. پیامبر (ص) در این باره فرمود: “مانا من شما را ترک می کنم در حالی که در میان شما دو گوهر گرانبها به امانت گذاشته ام، هنگامی که به آنها تمسک جویید هرگز بعد از من دچار گمراهی نخواهید شد. یکی از دیگری با عظمت تر و با ارزش تر است. کتاب خدا (قرآن) ریسمانی است که از آسمان به سوی زمین کشیده شده است و عترت و اهل بیتم، این دو هرگز از هم جدا نخواهند شد، تا این که در حوض کوثر بر من عرضه شوند، بنگرید چگونه این دو را گرامی می دارید.[۵]

رابعاً: یکی از مسائل ضروری شناخت نقاط اشتراک بین مذاهب، همچنین شناخت نسبت به چیزهایی است که باعث تفرقه و جدایی می شود. اعم از این که این علل و اسباب سیاسی، یا تعصب های مذهبی و یا اجتهادات علمی باشد. بنابرا