پاورپوینت کامل جایگاه نهادهای مدنی در حکومت اسلامی چیست؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جایگاه نهادهای مدنی در حکومت اسلامی چیست؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جایگاه نهادهای مدنی در حکومت اسلامی چیست؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جایگاه نهادهای مدنی در حکومت اسلامی چیست؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

به مجموعه تشکّل‏ها و اجتماعات موجود در جامعه که در حدّ فاصل میان توده شهروندان و حکومت قرار گرفته‏اند، نهادهای مدنی گفته می‏شود. تعاونی‏های روستایی و شهری، اتحادیه‏های صنفی، باشگاه‏های ورزشی، اجتماعات محلی و انجمن‏های حرفه‏ای (مانند انجمن اولیا و مربیان) و … نمونه‏هایی از نهادهای مدنی به شمار می‏آیند. یکی از امتیازهای اساسی نظام‏های مردم سالار، وجود نهادهای مدنی در این گونه نظام‏ها است و به دلیل آن که همه افراد جامعه دارای هر شغل و کاری که باشند می‏توانند به نوعی در این نهادها عضو باشند، نهادهای مدنی به عنوان منبعی برای سرمایه اجتماعی، قابل توجه‏اند.

هنجارها و ارزش‏های مرتبط با این پیوندها برای مردم و در مقیاس وسیع‏تر برای جامعه دارای پیامدهای مهمی می‏باشد که هم باعث ایجاد منافع خصوصی و هم منافع عمومی می‏گردد، به نحوی که اوضاع را جهت همکاری و مشارکت و تعاون بین اعضا، بهبود می‏بخشد.

چنین نهادهایی در نتیجه ایجاد فرایند تعامل و گفت و گو میان حکومت و نهادهای اجتماعی مستقل شکل می‏گیرند. و در شرایطی رشد می کنند که وجود و گسترش آنها تهدیدی برای مشروعیت و اقتدار حکومت به شمار نیایند.

این نهادها ضمن ایجاد سرمایه اجتماعی می‏توانند با انتخاب نماینده‏ای از درون خود، به صورت غیر مستقیم با دولت در ارتباط باشند که این خود می‏تواند به وجود آورنده یک سرمایه اجتماعی از نوع اتحاد و همبستگی بین دولت و ملت باشد که در نتیجه، ثبات سیاسی و اجتماعی را به دنبال خواهد داشت.

در یک جامعه دینی که مردم به دستورات دینی پایبند باشند نهاد های مدنی نیز صبغه دینی دارند. و نقش مهمی در هویت و سمت و سوی فکری جوامع دینی، ایفا می کنند. نهادهای مدنی دینی در ایران، که قبل از انقلاب اسلامی کارکردی ستیزه جویانه با رژیم حاکم داشتند، پس از انقلاب اسلامی کارکردی هدایت گرانه و حمایت گرایانه از نظام داشته است.

پاسخ تفصیلی

به مجموعه تشکّل‏ها و اجتماعات موجود در جامعه که در حدّ فاصل میان توده شهروندان(مردم) و حکومت قرار گرفته‏اند، نهادهای مدنی گفته می‏شود. نهادهای مدنی جامعه، نهادهای مستقلی هستند که به بحث و اقدام در زمینه موضوعات و مسائل موجود در حوزه عمومی جامعه می‏پردازند. پس لازم است که دارای ماهیت و خصلت های مستقل باشند. چنین نهادهایی در نتیجه ایجاد فرایند تعامل و گفت و گو میان حکومت و نهادهای اجتماعی مستقل شکل می‏گیرند و در شرایطی رشد می‏یابند که وجود و گسترش شان تهدیدی برای مشروعیت و اقتدار حکومت به شمار نیاید[۱].

در یک جامعه دینی که مردم به دستورات دینی پایبند باشند نهاد های مدنی نیز صبغه دینی دارند. و نقش مهمی در هویت و سمت و سوی فکری جوامع دینی، ایفا می‏کنند.به نحوی که هر چه جامعه دینی‏تر باشد، تأثیرگذاری و نفوذ این نهادهای مدنی دینی بیشتر خواهد بود، همچنین هر چه این نهادها از دولت ها مستقل‏تر باشند، کارکرد مؤثرتری در ساختن یک جامعه خواهند داشت .همچنین نهادهای مدنی دینی؛ تا حد زیادی متعلق به دوران‏های گذشته هستند با این حال نفوذ آنها در این نیروهای فکری جدید، و نیروهای تحصیل کرده و دارای افکار جدید در جامعه اثر گذار است.

ماهیت نهادهای مدنی در ایران:

به دلیل مذهبی بودن و بالا بودن سطح آگاهی های مردم ایران، نهادهای دینی مدنی از دیر باز در این جامعه فعال بوده و نسبت به دیگر نهادهای مدنی، بسیار قدیمی‏تر هستند.  و نقش خود را در حوزه‏های مختلف سیاسی و اجتماعی ایفاء کرده اند. نهادهایی چون نهاد فتوت و نهاد عیاران، خانقاه‏ها، تشکل‏های فرهنگی، هیأت‏های تعزیه، هیأت‏های عزاداری، مسجد و حتی برخی نهادهای صنفی چون بازار، از نهادهای مدنی فعال در جامعه ایرانی بوده و با دولت های مختلف تعامل های متفاوتی داشته اند. برخورد دولت‏ها با این نهادهای مدنی دینی نیز یک دست نبوده است و در مقاطع مختلف، برخوردهای گوناگونی با این نهادها صورت گرفته، گاه با سازگاری و تساهل با آنها برخورد شده و حتی تایید و تقویت شده‏اند و گاهی با آنها مخالفت شده و فعالیت آنها محدود شده است. در واقع میزان آزادی عمل این نهادها، با صبغه فعالیت آنها ارتباط مستقیم داشته است؛ هر چه فعالیت آنها رنگ و بوی سیاسی به خود می‏گرفت، مخالفت و دشمنی با آنها بیشتر می‏شد، چنان که نهضت فکری و فلسفی اخوان الصفا، زمانی که قالب رقیب سیاسی گرفت، به شدت از سوی حکومت وقت مورد تعرض قرار گرفت. در حالی که خانقاه‏ها، به دلایلی همواره تحت حمایت ارباب قدرت قرار داشتند و کمتر تعرضی به آنها صورت می‏گرفته است، چرا که کمترین نقش سیاسی را ایفا می‏کردند.

این نهادها همواره نگرش هویتی خاصی را در بین ایرانیان تقویت کرده‏اند که از یک سو، جهت‏گیری سیاسی داشته (که البته در دوره‏های مختلف با اهداف متفاوتی پی‏گیری شده است) و از سوی دیگر، این نهادها برداشتی تعبدی را از دین و اصول و ارزش‏های دینی در جامعه تقویت کرده‏اند که این مسئله تأثیر مهمی بر تقویت برخی باورها و آیین‏ها و رسوم موجود در جامعه ایران داشته است. شاید بتوان گفت در دوران قدیم که هویت دینی افراد بر سایر وجوه هویتی آنان غالب بود نهادهای دینی نقش مؤثری در جهت دادن به هویت افراد جامعه ایفا می‏کردند. و از آنجا که نهادهای مدنی موجود در آن دوران، اساساً هویت متفاوتی نسبت به کل جامعه نداشتند و در نتیجه، در واقع دولت، مردم و نهادهای واسط بین آنها کما بیش از هویت واحدی برخوردار بودند و شاید به همین دلیل نزاع چندانی بین آنان وجود نداشته است.

یکی از ویژگی‏های اساسی نهادهای مدنی در ایران، شریعت محوری و تمسک با ظواهر شریعت است. به همین دلیل قبل از پیروزی انقلاب اسلامی هیچ گاه، شرایط یاد شده برای شکل‏گیری نهادهای مدنی مستقل در جامعه ایران به وجود نیامده است؛ زیرا پیش از انقلاب این نهادها در ضدیت با دولت قرار داشتند؛ ولی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل حکومت اسلامی این نهادها تا حد زیادی رشد کرده و جایگاه خود را پیدا کردند.

باید گفت که نهادهای دینی مدنی در ایران، همانند دیگر نهادها، تقریبا سیاسی هستند؛ یعنی به نوعی برای خود نقش سیاسی دارند که به صورت همکاری با دولت نمود دارند؛ از این رو، آنان خود را در سطح هنجار سازی دینی متوقف نمی‏سازند و همواره خود را در عرصه سیاسی اثر گذار تلقی می‏کنند.

در حکومت اسلامی نهادهای مدنی دینی را در حوزه عام مختلفی می‏توان دید؛ برای مثال در حوزه اقتصادی، نهاد وقف یک نهاد دینی مدنی است یا در حوزه اعتقادی، نهاد حوزه و مسجد، از