پاورپوینت کامل چگونه می توانم علاقه به عبادت را در فرزندان خود تقویت کنم؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چگونه می توانم علاقه به عبادت را در فرزندان خود تقویت کنم؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چگونه می توانم علاقه به عبادت را در فرزندان خود تقویت کنم؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل چگونه می توانم علاقه به عبادت را در فرزندان خود تقویت کنم؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

برای ترغیب و تشویق به انجام فرائض دینی ابتدا باید زیر بناهای فکری افراد را مورد بررسی قرار داده و در اصلاح و تقویت آن کوشید. دیدگاه و عقیده فرد در مورد خداوند، جهان هستی، انسان، معاد و… تأثیر مستقیم بر ایمان و پای بندی او به انجام فرائض و اعمال و رفتار او دارد. جلب اعتماد و حسن ظن شخص مقابل (و از جمله فرزندان) برای تأثیر گذاری تلاش های تربیتی و تقویت زیر ساخت های فکری او ضروری است و عدم رابطه صمیمی با فرزندان برنامه های تربیتی ما را ناکارآمد می سازد.

 

با استفاده از شیوه های صحیح تربیتی می توان با فرزندان خود روابط صمیمی برقرار کرد. برخی از شیوه های ضروری و مناسب به این شرح است:

 

۱. اکرام فرزندان: پیامبر (ص) فرمودند: «فرزندان خود را احترام کنید و نیکو تربیت نمایید».

 

۲. شناخت مقتضیات دوره ی جوانی (نظیر استقلال طلبی، احساسات و عواطف و…)به صورت عام و شناخت روحیات خاص هر یک از فرزندان و برآورده کردن انتظارات و نیازهای مشروع و پسندیده دوره نوجوانی و جوانی .

 

۳. تبدیل محیط خانواده به کانون محبت، آرامش امنیت و آسایش خاطر .

 

۴. قدردانی از موفقیت ها و استفاده از تشویق مناسب.

 

۵. اعلام عدم رضایت از انجام امور ناشایست (هر چند با ترش رویی)

 

۶. مطالبه خواسته های خود به روش پیشنهاد، مشورت و یا از طریق کسی که نفوذ بیشتری در او دارد، مثل نامزد.

 

۷. پرهیز از امر و نهی زیاد و تکراری.

 

پاسخ تفصیلی

تربیت فرزند بزرگ ترین وظیفه ی والدین و دارای روش ها و شیوه های بسیار دقیقی  است که باید به آنها توجه شود. برای دستیابی بهتر و سریع تر به اهداف تربیتی، لازم است در صورت امکان به یک مرکز مشاوره مورد اعتماد (مثل مرکز مشاوره حوزه علمیه) مراجعه و از راهنمایی ها و توصیه های مشاوران مذهبی و آشنا به مسائل روانی و تربیتی بهره بگیرید.

 

اما قبل از هر چیز باید توجه داشته باشید که زیر بناهای فکری افراد، دیدگاه و عقیده ی فرد در مورد خداوند، جهان هستی، انسان، معاد و… تأثیر مستقیم بر ایمان و پای بندی او به انجام فرائض و اعمال و رفتار او دارد.[۱]

 

ما در این جا برخی از شیوه های صحیح تربیتی فراگیر را پیشنهاد می کنیم. هر فرد دارای ویژگی های خاص خود است و باید این ویژگی ها را به خوبی شناخت و بر اساس روحیات و ویژگی های او در هر دوره و مرحله از زندگی اش با او تعامل نمود. چه بسا شیوه هایی که در دوران کودکی برای تربیت فرزند استفاده می شود برای دوره ی نوجوانی یا جوانی نه تنها مناسب نباشدکه مشکل آفرین نیز باشد.

 

برخی از خصوصیات دوره جوانی و نوجوانی عبارتند از:[۲]

 

الف. کم اهمیت شدن الگوهای رفتاری گرفته شده از خانواده، و تأثیرپذیری بیشتر از دوستان و همسالان در نوع لباس، ظاهر، مد مو و … و حتی در فرهنگ و گرایش های دینی گاهی آنها مذهبی را می پذیرند که در جمع دوستانشان ارزشمند باشد. [۳]

 

ب . برقرار کردن ارتباط های اجتماعی متعدد در خارج از منزل با دوستان و فعالیت های اجتماعی، ورزشی، سیاسی، فرهنگی، مذهبی و … در نتیجه فرصت کمتری برایشان باقی می ماند تا با خانواده باشند و والدین نیز گاهی احساس می کنند فرزندانشان با آنها بیگانه شده اند.[۴]

 

ج . عشق به استقلال شخصیت و رهایی از محدودیت های دوران کودکی و پیوستن به گروه بزرگسالان که در صورت عدم موفقیت در این جهت معمولا اعتراض خود را به صورت سرکشی و طغیان بروز داده و به کارهای غیر عادی دست زده، بد رفتار و تندخو می شود و در حقیقت با زبان حال می گوید به شخصیت من احترام کنید، مرا مستقل و آزاد بشناسید.[۵]

 

د . بی احترامی، رفتار ناپسند، ملامت و سرزنش مکرر، آنان را به سوء اخلاق و انتقام جویی و بعضی وقت ها به سوی جنایت سوق می دهد.[۶] امیرمؤمنان علی (ع)می فرماید: «زیاده روی در ملامت و سرزنش آتش عناد و لجاجت (شخص مخاطب) را مشتعل می کند»[۷] حضرت در جای دیگر می فرماید: «از توبیخ مکرر پرهیز کن چه آنکه تکرار سرزنش گناهکار را در اعمال ناپسندش جری و جسور کرده (و از طرفی) ملامت را بی اعتبار و بی ارزش می کند».[۸]

 

ه. نصیحت فرزند و به خصوص جوان در حضور دیگران موجب تحقیر شخصیت او می شود. امام علی (ع) فرمودند: «نصیحت در حضور جمع کوبیدن و خرد کردن شخصیت مخاطب است».[۹]

 

برای تعامل صحیح با فرزندان خود شایسته است که:

 

۱- در امر تربیت به سیره و روایات معصومین (ع) توجه و عنایت ویژه ای داشته باشیم. از این رو باید دید که نگرش حضرات معصومین (ع) در رابطه با جوان چگونه است.

 

امام علی (ع) در رابطه با دوره جوانی می فرمایند: «با توجه به دانش کم جوان نادانی و جهل او معذور است .[۱۰]

 

توجه به این فرمایش و دیگر دستورات معصومین (ع) موجب صبر و متانت بیشتر انسان در قبال خطاها و لغزش های جوان می شود.

 

۲- در آموزش باورهای دینی باید از بیانات یأس آور به طور جدی خودداری شود و لطف و رحمت و مهربانی خداوند را نسبت به همه بندگانش مخصوصا به جوانان یاد آور شویم. روان شناسان متعددی چون «راجرز» و «کمزواستیک» رفتار را متأثر از احساسات دانسته اند. طرز تلقی ها، ادراکات و احساسات، تعیین کننده رفتارند. بدین سبب اگر مربی آموزه های دینی را در قالبی مطرح سازد که فقط با احساس ترس، یأس و منفی گرائی همراه باشد، اهداف بالنده تربیتی دینی محقق نخواهد شد.[۱۱] امام صادق (ع)فرمودند: «دوست داشتن برتر از ترسیدن است».[۱۲]

 

۳- با محبت و توجه ویژه و اعطای هدایایی در مناسبت های مختلف، باید دل فرزندان را بیش از پیش به خود متمایل کرد تا برای جبران کمبودهای عاطفی خود به بیرون از خانه و دوستان غیر صالح پناه نبرند. پیامبر (ص) در باره ی اکرام فرزندان فرمودند: «فرزندان خود را احترام کنید و نیکو تربیت نمایید».[۱۳]

 

۴- از بداخلاقی و خشونت پرهیز شود. امام علی (ع) در این زمینه می فرمایند: «بداخلاقی دوست و خویشان را فراری می دهد و بیگانه را به بی اعتنایی و بی توجهی وا می دارد».[۱۴]

 

۵- تغافل نسبت به برخی از خطاهای فرزندان و وانمود نمودن بی اطلاعی از برخی اشتباهات او، چرا که در غیر این صورت حیا و خویشتن داری او نسبت به شما کاهش می یابد. امام علی (ع) می فرمایند: «شخص عاقل نیمی از او صبر و تحمل و نیم دیگر او تغافل است».[۱۵]

 

۶- حد المقدور  از نصیحت مستقیم پرهیز شود و خواسته های خود را غیر مستقیم طرح کند. امام رضا (ع) می فرمایند: «از پدرم شنید