پاورپوینت کامل معنای سماء در قرآن و حل تعارضات احتمالی و ظاهری آن چیست ؟ ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معنای سماء در قرآن و حل تعارضات احتمالی و ظاهری آن چیست ؟ ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معنای سماء در قرآن و حل تعارضات احتمالی و ظاهری آن چیست ؟ ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معنای سماء در قرآن و حل تعارضات احتمالی و ظاهری آن چیست ؟ ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

کلمه «سماء» که در قرآن مکرر آمده است ، معادل «آسمان» در فارسی، نیست، بلکه به معنای طرف بالا است که دارای مصادیق گوناگونی است . از آیاتی که پرسشگر به آنها اشاره نموده است ، تنها آیه ۱۰ از سوره لقمان است که در آن منظور از «السماوات» به صیغه جمع ، آسمان معروف است و در دوتای باقیمانده مقصود جوّ زمین است. و این که قرآن فرموده است جو زمین همچون سقفى بر بالاى سر ما قرار دارد؛ یعنی جو زمین همانند سقف مستحکمی، متراکم است و کره زمین را در برابر سقوط سنگهاى آسمانى و… حفظ مى‏کند.

منظور از گشوده شدن آسمان نیز آسمان معنوی و اتصال عالم انسانی به عالم ملکوت و فرشتگان است . یعنی تا آن زمان عوالم انسانی از عالم فرشتگان جدا بود ، اینک این جدایی به سر رسیده چون عالم مادی برچیده شده و عالمی دیگر به جای آن برپا می شود . از این رو فرشتگان و انسان ها به هم مرتبط می گردند.

با مطالعه دقیق پاسخ تفصیلی، روشن خواهد شد که این آیات نه تنها تعارضی با هم ندارند، بلکه جزو آیاتی هستند که عظمت و الهی بودن این کتاب را اذعان می نمایند.

پاسخ تفصیلی

در جواب به این پرسش باید دید منظور قرآن از «سماء» چیست؟ و قرآن برای آن چه نقشی قائل می باشد؟

الف : استعمالات سماء در قرآن

کلمه “سماء” در لغت به معناى طرف بالا است، و این ، مفهوم جامعى است که مصداقهاى مختلفى دارد، لذا مى‏بینیم در قرآن در موارد گوناگونى به کار رفته است:

۱- گاهى به “جهت بالا” در قسمت مجاور زمین اطلاق شده، چنان که مى‏فرماید: أَ لَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَهً طَیِّبَهً کَشَجَرَهٍ طَیِّبَهٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِی السَّماءِ”[۱] آیا ندیدى خداوند چگونه مثل زده است گفتار پاک را به درخت پاکیزه‏اى که ریشه‏اش ثابت و شاخه‏اش در آسمان (چند متر از سطح زمین بالاتر) است”.

۲- گاه به منطقه‏اى دورتر از سطح زمین (محل ابرها) اطلاق شده، چنان که مى‏خوانیم: وَ نَزَّلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً مُبارَکاً”[۲] ما از آسمان آب پر برکتى نازل کردیم”.

۳- گاه به “قشر متراکم هواى اطراف زمین” ( جوّ ) گفته شده: وَ جَعَلْنَا السَّماءَ سَقْفاً مَحْفُوظاً”[۳] ما آسمان را سقف محکم و محفوظى قرار دادیم”.

و اینکه خدا فرمود : « ما آسمان ( جو زمین ) را سقف محکمی قرار دادیم به این جهت است که جو زمین همچون سقفى بر بالاى سر ما قرار دارد، و داراى آن چنان استحکامى است که کره زمین را در برابر سقوط سنگهاى آسمانى حفظ مى‏کند، این سنگها که شبانه روز، مرتبا در حوزه جاذبه زمین قرار گرفته و به سوى آن جذب مى‏شوند، اگر این قشر هواى متراکم نبود ما مرتبا در معرض سقوط این سنگهاى خطرناک بودیم، اما وجود این قشر، سبب مى‏شود که سنگها پس از برخورد با جو زمین مشتعل و سپس خاکستر شود.

۴- و گاهى به معناى” کرات بالا” آمده است ثُمَّ اسْتَوى‏ إِلَى السَّماءِ وَ هِیَ دُخانٌ”[۴] به آسمانها پرداخت در حالى که دود و بخار بودند” (و از گاز نخستین، کرات را آفرید). »[۵]

۵- اصطلاحی دیگر در مورد آسمان

در آیات قرآن ذکری از خلقت و وجود « هفت آسمان »[۶] به میان آمده است که « مقصود از “سماوات سبع” ( هفت آسمان ) همان معنى واقعى آسمانهاى هفتگانه است ، تکرار این عبارت در آیات مختلف قرآن، نشان مى‏دهد که عدد “سبع” ( هفت ) در اینجا به معنى تکثیر[۷] نیست، بلکه اشاره به همان عدد مخصوص است.

از آیات قرآن چنین استفاده مى‏شود که تمام کرات و سیاراتى را که ما مى‏بینیم همه جزء آسمان اول است، و شش عالم دیگر وجود دارد که از دسترس دید ما و ابزارهاى علمى امروز ما بیرون است و مجموعا هفت عالم را به عنوان هفت آسمان تشکیل مى‏دهند.

چنان که قرآن مى‏گوید: وَ زَیَّنَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِمَصابِیحَ”[۸] ما آسمان پائین را با چراغهاى ستارگان زینت دادیم”.

از این آیات بخوبى استفاده مى‏شود که همه آنچه را ما مى‏بینیم و جهان ستارگان را تشکیل مى‏دهد همه جزء آسمان اول است، و در ماوراى آن، شش آسمان دیگر وجود دارد که ما در حال حاضر اطلاع دقیقى از جزئیات آن نداریم. [۹] چنانکه علم نجوم جدید نیز در این راستا حرکت کرده و تاییدی بر این نظر می باشد.[۱۰]

نتیجه اینکه: معنای دقیق کلمه « سماء و السّماء » که در قرآن آمده است ، « آسمان » نمی باشد . بلکه منظور طرف بالا می باشد . و در معانی « جوّ » ، « کمی بالاتر از سطح زمین » ، « مکان ابرها » و … به کار رفته است . و در آیات قرآن تنها در برخی موارد در معنای « آسمان » ( جایی که ستاره ها و … در آن هستند ) به کار رفته است.

از طرفی قرآن چهارده قرن قبل ( که علم نجوم فاصله خیلی دوری با علم نجوم فعلی داشت ) ، عظمت جهان هستی و کوچکی این دنیای محسوس در برابر آنچه به چشم نمی آید را بیان داشته است . و با این بیان که تمام آنچه به چشم می آید و تمام کرات آسمان بالا آسمان اوّل است ، عظمت جهان را به روشنی تمام تبیین نموده است .

اما بررسی آیاتی که که در سؤال به آنها اشاره شده بود:

۱ – الانبیاء، ۳۲ : وَ جَعَلْنَا السَّماءَ سَقْفاً مَحْفُوظاً وَ هُمْ عَنْ آیاتِها مُعْرِضُونَ . و آسمان را سقفى محفوظ قرار دادیم، و [لى‏] آنان از [مطالعه در] نشانه‏هاى آن اعراض مى‏کنند.

بحث از این آیه و دلالت آن بر اعجاز علمی و عظمت علمی قرآن قبلا گذشت .

۲ – لقمان، ۱۰ : خَلَقَ السَّماواتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها . آسمانها را بى‏هیچ ستونى که آن را ببینید خلق کرد .

این آیه نیز خبر از عظمت گوینده اش می کند و اینکه او از علمی بی انتها و نامحدود به زمان و مکان برخوردار است . این آیه نمی فرماید که آسمانها دارای ستون نیستند و بی ستون سرپا ایستاده اند ، بلکه می گوید آسمانها دارای ستون قابل رؤیت نیستند .[۱۱] و این همان قانون جاذبه زمین می باشد[۱۲] که علم بعد از چهارده قرن تازه به آن رسیده است . و این مطلب اعجاب آوری است که قرآن در چهارده قرن قبل که علم در طفولیت خود به سر می برد به این مطلب علمی اشاره نموده است .

۳ – بقره، ۲۲ : الَّذی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ فِراشاً وَ السَّماءَ بِناءً . همان خدایى که زمین را براى شما بساطى (گسترده) و آسمان را بنایى (برافراشته) قرار داد .[۱۳] آن کس که زمین را بستر شما، و آسمان [جو زمین‏] را همچون سقفى بالاى سر شما قرار داد .[۱۴]

تفسیر نمونه بیان لطیف و جالبی در باره این آیه دارد و می گوید : « در این آیه به قسمت دیگرى از نعمتهاى بزرگ خدا که مى‏تواند انگیزه شکرگزارى باشد اشاره کرده و می گوید: &quotمان خدایى که زمین را بستر استراحت شما قرار داد” (الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ فِراشاً).

یعنی این مرکب راهوارى که شما را بر پشت خود سوار کرده و با سرعت سرسام آورى در این فضا به حرکات مختلف خود ادامه مى‏دهد، بى آنکه کمترین لرزشى بر وجود شما وارد کند، یکى از نعمتهاى بزرگ او است. نیروى جاذبه‏اش که به شما اجازه حرکت و استراحت و ساختن خانه و لانه و تهیه باغها و زراعتها و انواع وسائل زندگى مى‏دهد، نعمت دیگرى است، هیچ فکر کرده‏اید که اگر جاذبه زمین نبود در یک چشم بر هم زدن همه ما و همه خانه‏هاى وسائل زندگیمان بر اثر حرکت دورانى زمین به فضا پرتاب و در فضا سرگردان مى‏شد؟! تعبیر به” فراش” (بستر استراحت) چه تعبیر زیبایى است، فراش، نه تنها مفهوم آرامش و آسودگى خاطر و استراحت را در بر دارد بلکه گرم و نرم بودن و در حد اعتدال قرار داشتن نیز در مفهوم آن افتاده است.

سپس به نعمت آسم