پاورپوینت کامل آیا جریان شهادت خزیمه، درمورد آیه آخر سوره توبه صحیح است؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا جریان شهادت خزیمه، درمورد آیه آخر سوره توبه صحیح است؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا جریان شهادت خزیمه، درمورد آیه آخر سوره توبه صحیح است؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا جریان شهادت خزیمه، درمورد آیه آخر سوره توبه صحیح است؟ ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

با توجه به اختلافاتی که در این نقل وجود دارد و اسم دو نفر یعنی خزیمه ابن ثابت انصاری و ابوخزیمه نقل شده و از طرف دیگر، چون قرآن باید با تواتر به اثبات برسد، این روایات و اقوال نمی تواند درست باشد و با شهادت یک نفر یا دو نفر قرآن ثابت نمی شود. به علاوه این که دو آیه آخر سوره توبه با شهادت یک نفر به جای دو نفر پذیرفته نشد، بلکه بعد از شهادت خزیمه دیگران هم یادشان آمد که این آیه قرآن است. از طرفی دیگر با توجه به اهتمام ویژه پیامبر (ص) بر حفظ قرآن، چطور یک آیه را فقط یک نفر شنیده باشد کفایت می کند، حتی اگر همه نویسندگان وحی هم شهید شده بودند، حضرت علی (ع) که حضور داشت تا شهادت دهد! لذا این نقل، نمی تواند قابل قبول باشد.

پاسخ تفصیلی

قبل از بیان صحت و یا عدم صحت آنچه در سوال آمده، نخست با نگاهی به نظریات مطرح شده در کتاب های علوم قرآن، در این مورد می توانیم قضاوت بهتری داشته باشیم.

۱. زید ابن ثابت که مسئول جمع آوری قرآن شد می گوید: ابوبکر به من گفت: تو در دوران رسول خدا نوشتن وحى را به عهده داشتى. اینک جمع آورى قرآن را به عهده بگیر، من هم قبول کردم و قرآن را از لوح‏ها و کاغذها و تخته پاره‏ها و از سینه‏هاى مردم جمع‏آورى کردم تا این که دو آیه آخر سوره توبه را تنها در نزد ابى خزیمه انصارى پیدا نمودم و آن این بود: “لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ ….”.[۱]

۲. خارجه فرزند زید بن ثابت نقل مى‏کرد: از پدرم شنیدم که مى‏گفت: وقتى که مصحف را استنساخ مى‏کردیم آیه‏اى از سوره احزاب را که از خود رسول خدا شنیده بودم گم کردیم، پس از پى جویى در نزد خزیمه بن ثابت انصارى پیدا نمودیم، و به سوره احزاب ملحق کردیم که بدین گونه بود: “مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ …”.[۲]

۳. یحیى بن عبد الرحمان بن خطاب نقل مى‏کند: عمر بن خطاب تصمیم گرفت قرآن را جمع‏آورى کند، در میان مردم به پا خاست و گفت: هر کس چیزى از قرآن را از رسول خدا فرا گرفته است، بیاورد و مردم آیاتى را که در صحیفه‏ها و لوحه‏ها نوشته بودند آوردند، ولى عمر از کسى آیه‏اى را نمى‏پذیرفت، مگر آنچه را که دو نفر به قرآن بودنش شهادت دهند. بعد از عمر عثمان هم به مردم گفت: در پیش هر کس آیه و یا آیاتى از کتاب خدا وجود دارد، بیاورد، ولى او هم هیچ سخنى را قبول نمى‏کرد، مگر با شهادت دو نفر که قرآن بودن آن را امضا و تصدیق کنند. در آن هنگام خزیمه بن ثابت آمد و گفت: من با چشم خود دیدم که شما دو آیه از قرآن را کنار گذاشتید و آنها را ننوشتید. گفتند: آن دو آیه کدام است؟ گفت: من خودم از رسول خدا (ص) این دو آیه را فرا گرفته‏ام، آن‏گاه دو آیه آخر سوره توبه را خواند: “لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ …”. عثمان این دو آیه را که از خزیمه شنید گفت: من شهادت مى‏دهم که این دو آیه از طرف خدا نازل شده است، شما چه مصلحت مى‏دانید و این آیه را در کجاى قرآن قرار دهیم؟ خزیمه گفت: این دو آیه را به آخرین سوره‏اى که بر پیامبر نازل شده است، ملحق کنید! این بود که این دو آیه را به آخر سوره توبه ملحق ساختند و آن سوره را با همان دو آیه پایان دادند.[۳]

۴. عبید بن عمیر مى‏گوید: عمر هیچ آیه‏اى را در مصحف نمى‏نوشت، مگر این که دو نفر به قرآن بودن آن شهادت دهند. مردى از انصار این دو آیه: “لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ …” را آورد، عمر گفت: در باره آنها از تو شاهد نمى‏خواهم؛ زیرا اخلاق رسول خدا همان طور بوده که در این دو آیه آمده است.[۴]

۵. خزیمه بن ثابت چنین نقل مى‏کند که من آیه: “لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ …” را نزد عمر بن خطاب و زید بن ثابت آوردم. زید گفت: آیا کسى هست که براى تو شهادت دهد؟ گفتم: به خدا نمى‏دانم. عمر گفت: من در باره این آیه براى او شهادت مى‏دهم.[۵]

۶. زید بن ثابت مى‏گوید: هنگامى که مصحف‏ها را مى‏نوشتم، من یک آیه را که از رسول خدا (ص) شنیده بودم، در پیش کسى و یا در یاد داشتى پیدا نکردم، سپس آن را در پیش خزیمه بن ثابت یافتم و آن آیه این بود: “مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجالٌ صَدَقُوا …” و چون رسول خدا (ص) شهادت خزیمه را به جاى شهادت دو نفر مى‏پذیرفت و «ذو الشهادتین» نامیده مى‏شد، من هم شهادت وى را به تنهایى پذیرفتم و با شهادت او، آن آیه را نوشتم.[۶]

۷. ابن اشته از لیث بن سعید نقل مى‏کند: اول کسى که قرآن را جمع آورى کرد، ابوبکر و نویسنده‏اش هم زید بن ثابت بود. مردم آیاتى را که در نزدشان بود به پیش زید مى‏آوردند، ولى او نمى‏پذیرفت، مگر با شهادت دو نفر راست گو و مورد اعتماد و زید بن ثابت دو آیه آخر سوره برائت را پیدا نکرد، مگر در نزد خزیمه، اما شاهدى نبود که گفتار وى را تصدیق کند، با این حال ابوبکر دستور داد که آن را بنویسند؛ زیرا رسول خدا (ص) شهادت او را به جاى شهادت دو نفر مى‏پذیرفت و همان آیه نوشته شد، عمر نیز آیه رجم را آورد و چون شاهدى نداشت، نوشته نشد.[۷]

این بود روایاتى که در باره کیفیت و چگونگى جمع‏آورى قرآن در مورد آیات آخر سوره توبه نقل شده است.

با دقت در این روایات معلوم می شود که برخی تصریح دارند که این دو آیه را ابو خزیمه آورد، ولى روایات دیگر آورنده آن دو آیه را خزیمه بن ثابت می داند. ابن عبد البر در این مورد مى‏گوید: خزیمه و ابو خزیمه دو نفر هستند و هر یک شخص جدا گانه‏اى بوده است و در میان آنان کوچک‏ترین نسبت و قوم و خویشى هم وجود نداشته است.[۸]

در مورد قرآن بودن این دو آیه، روایت‏ها سه گروه اند: بنا به برخی، قرآن بودن این دو آیه به وسیله شهادت تنها یک نفر ثابت شده است، ولى در روایت دیگر شهادت عثمان نیز اضافه شده است و در دیگری شهادت عمر به شهادت نفر اول اضافه شده است.

نکته قابل توجه دیگر این اس