پاورپوینت کامل زمان چیست؟ آیا توسط انسان قابل کنترل است؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زمان چیست؟ آیا توسط انسان قابل کنترل است؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زمان چیست؟ آیا توسط انسان قابل کنترل است؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زمان چیست؟ آیا توسط انسان قابل کنترل است؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

یکى از مسائل مهم فلسفى که مورد توجه و اختلاف فلاسفه است، مسئله زمان است که نظریات مختلفی درباره آن مطرح است، مشاهیر فلاسفه می گویند: زمان مقدار حرکت است و موجودى است غیر قارالوجود و متقوم به حرکت و حرکت حامل آن است. ملاصدرا می گوید: زمان میزان حرکت و مقیاس متحرکات است «من حیث هى متحرکات» ایشان در اثبات زمان روش طبیعى را برگزیده است که علماى طبیعى از روش مشاهده در اثبات مسائل استفاده مى‏کنند. ملاصدرا همان برهان معمول را در اثبات زمان آورده است که دو متحرک از مبدأ معین به سوى مقصد معین حرکت مى‏کنند و یکى زودتر به مقصد معلوم و مشخص مى‏رسد و یکى دیرتر. اما بحث دیگر این است که آیا بشر می تواند زمان را تحت اختیار خود بگیرد و آن را کنترل کند؟

زمان یکی از ارزشمندترین سرمایه هر فرد است و در واقع سرمایه ای برگشت ناپذیر در اختیار انسان است که غیر قابل خریداری و غیر قابل تولید و بازیافت است. این سرمایه عظیم خدادادی همان گونه که حضرت علی (ع) فرمودند با سرعتی مانند ابر به پیش می رود و در صورتی می تواند به نحو احسن برای انسان مفید باشد که با مدیریت صحیح به کنترل درآید. الک مکنـــــزی در کتاب “مدیریت بهره وری از زمان” کنتــــرل را چنین تعریف می کند: کنترل زمان بدین معنا است که قصور در عدم بهره گیری کافی از زمان متوجه خود شخص است نه سایر افراد. از این رو باید با همه توان کوشید تا عادات جا افتاده را ترک کرد و باید بر کشش های منفی طبیعت انسانی چیره شد تا از فرصت ها بهترین بهره ها را برد.

پاسخ تفصیلی

یکى از مسائل مهم فلسفى که مورد توجه و اختلاف فلاسفه است، مسئله زمان است که نظریات مختلفی درباره آن مطرح است، بعضی از این نظریات از این قرار است:

۱. زمان امرى موهوم یعنى موجود به وجود وهمى است.

۲. زمان وجود ندارد.

۳. زمان عبارت از فلک الافلاک است.

۴. زمان عبارت از مطلق حرکت است.

۵. زمان حرکت فلک الافلاک است.

مشاهیر فلاسفه می گویند زمان مقدار حرکت است و موجودى است غیر قارالوجود و متقوم به حرکت و حرکت حامل آن است.

ملاصدرا می گوید: زمان میزان حرکت و مقیاس متحرکات است «من حیث هى متحرکات» ایشان در اثبات زمان روش طبیعى را برگزیده است که علماى طبیعى از روش مشاهده در اثبات مسائل استفاده مى‏کنند. ملاصدرا همان برهان معمول را در اثبات زمان آورده است که دو متحرک از مبدأ معین به سوى مقصد معین حرکت مى‏کنند، یکى زودتر به مقصد معلوم و مشخص مى‏رسد و یکى دیرتر، وى می گوید از شهود این امر، علم پیدا مى‏کنیم که در عالم وجود، یک نوع وجود مقدارى خاص هست که غیر از اجسام و نهایات آنها است؛ زیرا اجسام و نهایات آنها وجود قارّه و مسقرّه‏اند، پس در مى‏یابیم که آن امتداد، زمان است و زمان مقدار غیر قارّالوجود است و باید مبدأ آن و موجد آن غیر قارّالوجود باشد و آن حرکت است، پس زمان مقدار حرکت است.

توضیح امر از این قرار است؛ در این‏که ما انسان‏ها در عملیات و کارها و حرکات و سکنات خود ترتیبى را رعایت مى‏کنیم؛ حال به طور ارادى و یا به طور غیر ارادى. نخست کارى را انجام مى‏دهیم و بعد از آن مى‏پردازیم به کار دیگر از آفتاب تا آفتاب سه وعده غذا مى‏خوریم، مقدارى تفریح مى‏کنیم و مقدارى کارهاى دیگر انجام مى‏دهیم، مى‏خوابیم بیدار مى‏شویم، براى کارهاى خود برنامه مى‏نویسیم بعضى را مقدم مى‏داریم و پاره‏اى را مؤخر و با شهود سطحى خود ملاحظه مى‏کنیم که آفتاب طلوع مى‏کند، به تدریج مسافتى از فضا یا آسمان را طى مى‏کند به نیمه آسمان مى‏رسد، به طرف مغرب نزدیک و نزدیک‏تر مى‏شود تا غروب مى‏کند، این عملیات و این حرکات در یک امتدادى انجام مى‏شود، امتدادى که ما احساس مى‏کنیم، امتدادى که واقعى است نه خیالى و تصوّرى این امتداد را ما زمان مى‏نامیم و تجزیه به اجزا مى‏کنیم و نام آنها را ساعت، نیم ساعت، ربع ساعت و بالأخره دقیقه و ثانیه و …

ابن‏سینا می گوید: کسانى گفته‏اند که زمان عبارت از نسبت خاص در مورد و جهت خاص است؛ یعنى زمان عبارت از امرى است که در هنگام نسبت چیزى به آن دانسته مى‏شود؛ مثلا گفته مى‏شود: فلان کس در موقع طلوع آفتاب آمد یا مسافرت کرد. پس از این نسبت «وقتى» تصوّر مى‏شود و الا «وقت بالذات امرى نیست»، پس زمان عبارت از یک امر عرضى است که هنگام حدوث امرى دیگر (مثل مسافرت کردن فلان کس در طلوع آفتاب) حادث مى‏شود.

سخن این گوینده بسیار دقیق است، وى مى‏گوید: از نسبت موجودات و پدیده‏ها به حرکت خورشید و وجود آن در هر یک از درجات مدار خود، وقت‏ها به وجود مى‏آید و اگر چنین پدیده‏هایى پدید نیاید و نسبت آنها به درجات مدار خورشید و حرکت در آن درجات داده نشود زمانى در کار نیست. پس زمان بالذات وجود ندارد.[۱]

اما بحث دیگر این است که آیا بشر می تواند زمان را تحت اختیار خود بگیرد و آن را کنترل کند؟ وقتی به مسئله مدیریت زمانی می پردازیم، می بینیم در متون مقدس دینی و سخنان بزرگان شریعت و فرهنگ، اشارات متعددی به این موضوع