پاورپوینت کامل آیا شاه اسماعیل یک صوفی سنی بوده، یا شیعه است؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا شاه اسماعیل یک صوفی سنی بوده، یا شیعه است؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا شاه اسماعیل یک صوفی سنی بوده، یا شیعه است؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا شاه اسماعیل یک صوفی سنی بوده، یا شیعه است؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

هرچند، برخی از روش های صوفیان، مورد نقد دانشمندان شیعه قرار گرفته است، اما این بدان معنا نیست که تمام آموزه­های آنان غلط بوده و هر شخصی که به بخش های صحیحی از تعالیم آنان عمل نماید، را متهم به کناره­گیری از مذهب تشیع نماییم. کم نیستند صوفیانی که رسماً، التزام خود را به مکتب تشیع ابراز می­دارند و طبق قراین تاریخی، شاه اسماعیل از ابتدا شیعه بوده و احترام­هایی که در مکاتبات او با سلطان عثمانی که بسیاری از علویان را به قتل رسانده، به چشم می­خورد، تنها به دلیل رعایت عرف دیپلماسی است که از گذشته تا به حال وجود داشته است و سرودن دوازها که شعری به سبک شیعی است، نیز نشانه­ای دیگر از التزام این پادشاه صفوی به مکتب تشیع است.

پاسخ تفصیلی

۱

. می­دانیم که گروه قزلباش توسط حیدر، پدر شاه اسماعیل با نشانه­های خاصی که دقیقاً ناظر به مکتب تشیع بود، تأسیس شد. حیدر در سال ۸۹۳ هجری؛ مانند پدرش جنید؛ به قتل رسید. بعد از آن، هواداران حیدر، گرد فرزندش اسماعیل گرد آمده و او با کمک ایشان، با حاکم شروان یعنی قاتل پدرش وارد جنگ شد و او را کشت. سپس در سال ۹۰۶؛ یعنی سیزده سال بعد از قتل پدرش حیدر، شاه اسماعیل سلطنت ایران را به دست گرفت، مذهب امامیه را رسمی نموده، عبارت “حی علی خیر العمل” را در اذان گنجاند و بر سکه­های رایج کشور، این شعر را نقش نمود:

از مشرق تا بمغرب گر امام است

علی و آل او ما را تمام است[۱]

با این بیان، آیا شکی در شیعه بودن او وجود دارد؟

اما استدلال به این که شاه اسماعیل، اهل طریقت بوده و شیعه، این شیوه و اصولاً، صوفیسم را قبول ندارد، پس به همین جهت، شاه اسماعیل، از اهل سنت است!، دست کم، به دو دلیل باطل است:

اول: همان گونه که دانشمندان شیعه، برخی از روش­های موجود در فرقه­های صوفیه را به نقد می­کشند، بسیاری از دانشمندان اهل سنت نیز با صوفیان، میانه خوشی ندارند. به عنوان نمونه، طرز تفکری که اکنون بر کشور عربستان سعودی حاکم است، هر گونه گرایش به صوفی­گری را مخالف با تعالیم اسلامی می­داند. آیا می­توان نتیجه گرفت که چون برخی از دانشمندان اهل سنت، با صوفیان مخالف اند، پس تمام صوفیان، شیعه هستند؟! و آیا، این شیوه استدلال، با واقعیات موجود همخوانی دارد؟ به همین دلیل، نمی­توان گرایش شاه اسماعیل به اهل طریقت را نشانی از شیعه نبودن او ارزیابی نمود.

دوم: با این که شیعه انتقادهایی به روش­های صوفیه دارد، اما این انتقاد به تمام آموزه­های آنان که برخی از آنها، برگرفته از قرآن و سنت است، وارد نبوده و تنها مواردی مورد نقد است که بدعت به نظر می­رسد. در این آیه شریفه دقت فرمایید: “… و در دل پیروانش رأفت و رحمت نهادیم. و رهبانیتى که به بدعت آورده‏اند ما بر آنها مقرر نکرده‏ایم، اما در آن خشنودى خدا مى‏جستند، ولى حق آن را بسزا نگزاردند …”.[۲] آیا به زیر سؤال بردن رهبانیت از طرف اسلام و انتقاد به آن، به معنای آن است که ما به دیگر تعالیم مسیحیت؛ از جمله رأفت و دلسوزی نسبت به دیگران که در قرآن به آن اشاره شده، نیز بی­اعتنا بوده و یا اگر شخصی، از چنین خصوصیاتی برخوردار باشد، او را متهم به مسیحی­ بودن نماییم؟!

یقیناً این گونه نیست و انتقاد به برخی بدعت­ها، به معنای انتقاد به تمام آموزه­ها نیست. دقیقاً مشابه همین وضعیت را در ارتباط با تعالیم صوفیه نیز می­توان بیان نمود؛ یعنی اگر ما به دلایل منطقی و برگرفته از قرآن و سنت، نسبت به برخی از رفتارهای صوفیان، انتقاداتی داشته باشیم، این بدان معنا نیست که تمام رفتارهای آنان را صددرصد، قبول نداشته باشیم و یا اگر به عنوان نمونه، شخصی در صدد تهذیب نفس برآید، او را به صوفی­گری متهم نماییم.

متأسفانه، دقت نداشتن به این نکته موجب آن شده که علاوه بر سلاطین صفویه، بسیاری از علما و دانشمندان شیعی که خود از منتقدین برجسته برخی بدعت­ها بودند، نیز متهم به صوفی­گری شوند! از جمله این دانشمندان، می­توان به فیض کاشانی، شیخ بهائی، علامه مجلسی و پدر بزرگوارشان اشاره نمود، اما باید توجه داشت؛ همان گونه که صاحب کتاب فیض قدسی در دفاع از علامه مجلسی بیان نموده؛ یکی از شعارهای صوفیه تهذیب نفس و بیرون انداختن رذایل نفسانی است که بر این موضوع، در قرآن و روایات نیز تأکید فراوان شده است. بر همین اساس، هر شیعه­ای نیز باید به آن توجه داشته باشد. موضوع دیگری که بسیار مورد توجه صوفیه است، چله نگه داشتن و یا مراقبت دقیق از خود در چهل روز است. این امر نیز در روایات ما وارد شده و اگر شیعه­ای آن را انجام دهد، نباید او را صوفی دانست و … .[۳]

اکنون سؤال ما این است که اگر سلاطین صفویه، از آن دسته از اهل طریقت بودند که از اهل سنت بوده و با شیعیان همخوانی نداشته­اند، چگونه دانشمندان شیعه، در زمان این سلاطین و در مرکز حکومتی آنها، به راحتی، برخی افکار بدعت ­آمیز این دسته از صوفیان را مورد نقد خود قرار می­دادند؟

۲. همان گونه که بیان شد، شاه اسماعیل از ابتدا شیعه بود، اما به طور معمول و طبیعی، این دانشمندان هستند که با کمک دانش خود می­توانند بیشترین تأثیر را بر افراد گذاشته و آنان را به حق و حقیقت رهنمون گردند.

<