پاورپوینت کامل آیا تقلید با “لا اکراه فی الدّین” منافات ندارد؟ چرا علی (ع) اختلاف در فتوا را مذمّت می کند؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا تقلید با “لا اکراه فی الدّین” منافات ندارد؟ چرا علی (ع) اختلاف در فتوا را مذمّت می کند؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا تقلید با “لا اکراه فی الدّین” منافات ندارد؟ چرا علی (ع) اختلاف در فتوا را مذمّت می کند؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا تقلید با “لا اکراه فی الدّین” منافات ندارد؟ چرا علی (ع) اختلاف در فتوا را مذمّت می کند؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

اکثریت مردم افرادی هستند که این توان را ندارند تا با آموزش، تحقیق و جهد علمی یا بدون آن، به درجه ای از دانش برسند که بتوانند احکام الاهی و تکالیف شان را با استفاده از منابع اصلی (کتاب و سنت) به دست آورند؛ زیرا چنین امکانی وجود ندارد که همه مردم تکالیفشان را به نحو استدلالی یاد بگیرند نه چنین استعدادی در همه افراد وجود دارد نه چنین ذوقی هست و نه مصلحت اقتضا می کند؛ مثل این که بگوییم همه مردم باید نانوا یا پزشک شوند یا … معلوم است که در چنین صورتی نظام اجتماعی بر هم می ریزد، بنابر این در چنین مواردی، چاره ای جز تقلید وجود ندارد و این قاعده در سایر شغل ها و تخصّص ها نیز جاری است و در حقیقت، این یک نوع تعامل و قرارداد نانوشته ای است که به طور طبیعی بین انسان ها وجود دارد و در واقع عنوان رجوع به متخصص را دارد.

 

با توجه به این که هر روز مسائل جدیدی در تمام زمینه ها پیش می آید که طبعاً دانشمندان پیشین به آن نپرداختند؛ رجوع به فقیه متخصّص زنده در امور دینی ضروری به نظر می رسد، بر این اساس رجوع شما به مرحوم ملاصدرا در احکام دین توجیه عقلانی ندارد.

 

با اندک تأملی روشن می شود که رجوع جاهل به عالم که همان تقلید است، پسندیده است و هیچ گونه تعارضی بین تقلید و آیه “لا اکراه فی الدّین” وجود ندارد؛ زیرا آیه شریفه در مورد اصل پذیرش اسلام است که بر اساس آموزه های دینی کسی را مجبور به پذیرش اسلام نمی کنند، امّا اگر کسی آگاهانه دین اسلام (یا هر دین دیگری) را پذیرفت طبعاً باید به تمام مبانی و اصول و فروعش نیز پای بند باشد.

 

امّا در مورد خطبه ۱۸ نهج البلاغه، امام در این بخش از سخنانش به یک استدلال متین و محکم براى ابطال مسئله اجتهاد به رأى است و اما با یک تقسیم دقیق که بر پنج پایه قرار گرفته، نادرستى این طرز فکر را به روشن‏ترین بیان، تبیین مى‏کند. و این ربطی به اجتهاد بر اساس مبانی و اصول ندارد.

 

پاسخ تفصیلی

در حقیقت این پرسش از ابهاماتی سرچشمه می گیرد که باید به آن پرداخت و با بررسی و پاسخ به آن به نتیجه مطلوب رسید. آن پرسش ها عبارت اند از:

 

۱. چه کسانی باید تقلید نمایند؟

 

۲. در چه مسائلی از آموزه های دینی باید تقلید نماییم؟

 

۳. از چه کسانی می توانیم تقلید نماییم؟

 

۴. تقلید مذموم چه نوع تقلیدی است؟

 

۵. آیا جمله “لا اکراه فی الدین … ” با اجبار تقلید منافات ندارد؟

 

۶. اگر تقلید صحیح است، پس چرا علی (ع) در خطبه ۱۸ نهج البلاغه آن را مورد مذمّت قرار داد؟

 

اینک به همان ترتیب پرسش، به پاسخ آن می پردازیم:

 

اول. در یک تقسیم بندی، مکلّفین به دو بخش تقسیم می شوند: الف. افرادی که با آموزش، تحقیق و کوشش علمی به درجه ای از دانش برسند که بتوانند احکام الاهی و تکالیف شان را با استفاده از منابع اصلی (کتاب و سنت) به دست آورند. ب. افرادی که با آموزش، تحقیق و کوشش علمی یا بدون آن، نتوانستند به درجه ای از دانش برسند که بتوانند احکام الاهی و تکالیف شان را با استفاده از منابع اصلی (کتاب و سنت) به دست آورند.

 

بدیهی است بر اساس حکم عقل و بنای عقلا، گروه اول نمی توانند در اموری که خودشان علم دارند به دیگری رجوع نمایند.

 

اما گروه دوم، با توجه به این که اکثریت مردم در این گروه قرار دارند ممکن نیست که همه مردم تکالیف شان را به نحو استدلالی یاد بگیرند؛ زیرا نه چنین استعدادی در همه افراد وجود دارد، نه چنین ذوقی هست و نه مصلحت اقتضا می کند؛ مثل این که بگوییم همه مردم باید نانوا یا پزشک شوند یا … معلوم است که در چنین صورتی نظام زندگی مردم بر هم می ریزد.

 

بنابر این با مرور بر آنچه گذشت چنین نتیحه می گیریم که در چنین مواردی، چاره ای جز تقلید وجود ندارد و این قاعده در سایر شغل ها و تخصّص ها نیز جاری است و در حقیقت، این یک نوع تعامل و قرارداد نانوشته ای است که به طور طبیعی بین انسان ها وجود دارد و از آن با عنوان رجوع غیر متخصص به متخصص تعبیر می شود.

 

برای اطلاع بیشتر نسبت به ضرورت تقلید جاهل از عالم به پاسخ هایی که در همین سایت موجود است مراجعه نمایید.

 

نمایه “حکمت تقلید از مراجع و عدم بیان مستندات” شماره ۱۰۷۸ مراجعه نمایید.

 

شما نیز با توجه به این که گفتید: من پیرو مکتب جعفری و احکام را به استناد آموزه های صدرائی به کار می بندم، در حقیقت فی الجمله تقلید را پذیرفته اید.

 

دوم. علما و دانشمندان اسلامی آموزه های دینی را به دو دسته تقسیم می کنند:

 

الف. مسائلی که از امور قلبی و مربوط به ایمان و اعتقاد است و در اصطلاح به آن اصول دین می گویند.

 

ب. مسائلی که از امور جوارحی و مربوط به عمل است و در اصطلاح به آن فروع دین می گویند.

 

دانشمندان اسلامی اتفاق دارند که در اصول دین باید خود شخص به یقین برسد و تقلید در آن کارآیی ندارد.

 

برای اطلاع بیشتر نسبت به جایز نبودن تقلید در اصول دین به پاسخ هایی که در همین سایت موجود است: نمایه  “تقلید عقاید” شماره ۱۴۶۰ مراجعه نمایید.

 

اما در فروع دین نظیر سایر موارد در زندگی اجتماعی و فردی باید تقلید نمود.

 

این که گفتید: من پیرو مکتب جعفری و احکام را به استناد آموزه های صدرائی به کار می بندم. اگر این تقلید در فروع دین باشد، همان تقلید از مراجع است که از آن فرار می کنید.

 

در همین جا به پاسخ شماره سوم می پردازیم که آیا تقلید از مردگان جایز است یا خیر؟

 

با توجه به این که هر روز مسائل جدیدی در زمینه های گوناگونی پیش می آید که طبعاً دانشمندان پیشین به آن نپرداختند، رجوع به فقیه متخصّص زنده در امور دینی ضروری به نظر می رسد. بر این اساس، رجوع شما به مرحوم ملاصدرا و تقلید از ایشان در احکام دین توجیه عقلانی ندارد.
[۱]

 

برای اطلاع بیشتر نسبت به لزوم تقلید از مجتهد زنده به پاسخی که در همین سایت موجود است : نمایه “فواید تقلید از مجتهد زنده” شماره ۵۳۹ مراجعه نمایید.

 

چهارم. بدون تردید در فروع دین نیز برخی از تقلیدها پسندیده نیست، و ملای رومی می گوید:

 

خلق را تقلیدشان بر باد داد

 

ای دو صد لعنت بر این تقلید باد،

 

اما باید دید این تقلید، چه نوع تقلیدی است که مورد مذمّت قرار می گیرد.

 

برای دست یابی به پاسخی روشن لازم است انواع تقلید را بیان نموده، سپس نسبت به سره و ناسره بودن آن به داوری بنشینیم.

 

چهار نوع تقلید وجود دارد که عبارت اند از:

 

الف. تقلید عالم از عالم

 

ب. تقلید جاهل از جاهل

 

ج. تقلید عالم از جاهل

 

د. تقلید جاهل از عالم

 

با اندک تأملی روشن می شود که غیر از مورد چهارم بقیه موارد مقبول و پسندیده نیست؛ زیرا مورد اول ترجیح بلا مرجح است و عقلا نیز آن را تأیید نمی کنند، مگر این که مرجّحاتی داشته باشد که به آن علت به او رجوع کنند.

 

دوم. این مورد لغو و بی ثمر است.

 

سوم. این مورد علاوه بر لغو و بی ثمر بودن، از دیدگاه عقل و عقلا، زشت و قبیح نیز شمرده می شود، از این رو بر اساس برهان سبر و تقسیم، فقط مورد چهارم پسندیده بوده و ذم ّ شامل این قسم نخواهد بود.

 

اما سؤال پنجم.

 

در این بخش، به دو پاسخ حلّی و نقضی بسنده می کنیم.

 

پاسخ حلی: هیچ گونه تعارضی بین این دو