پاورپوینت کامل آیا علمایی وجود دارند که کل موسیقی را حرام می دانستند؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا علمایی وجود دارند که کل موسیقی را حرام می دانستند؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا علمایی وجود دارند که کل موسیقی را حرام می دانستند؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا علمایی وجود دارند که کل موسیقی را حرام می دانستند؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

فقیهان شیعه از سده یازدهم به این سو در غنا رساله‏هاى مستقلی نوشته‏اند و این مسئله از آن زمان به بعد معرکه آراء شده است. پیش از آن به همان مقدار اندکى از بحث که معمولاً در دوره‏هاى فقهى در کتاب التجاره یا کتاب الشهادات ذکر مى‏شد بسنده مى‏کرده‏اند؛ چون ظاهراً مسئله روز نبوده و چندان ابهام یا اهمیتى نداشته است‏.

شیخ انصاری در ابتدای بحث غناء به این حقیقت اشاره می کند که تمام موارد غناء حرام نمی باشد، ایشان می گوید: “اختلافی نیست که غناء فی الجمله (یعنی در مصادیقی از آن) حرام است.

نظر فقها درباره موسیقی و مصادیق حرمت آن، همه از آیات و روایات معصومین (ع) استفاده شده است.

امام صادق (ع) می فرمایند: «از غنا دوری کنید.»

پاسخ تفصیلی

“موسیقی” یا “موسیقیا” واژه ای یونانی است که در فرهنگ لغت، معادل “غنا” است، ولی در حوزه مفاهیم دینی و اصطلاح فقه، با یکدیگر تفاوت دارد. غنا در اصطلاح شرعی عبارت است از: “آوازی که از حنجره آدمی بیرون آمده و در گلو چرخانده (چهچهه) شود و در شنونده حالت سرور و وجد ایجاد کند و مناسب با مجالس لهو و خوش گذرانی باشد”، امّا موسیقی به “صوتی گفته می شود که از آلات موسیقی، پدید آید”. بر این اساس، نسبت بین موسیقی علمی و موسیقی فقهی، عموم و خصوص مطلق است”.

[۱]

فقیهان شیعه از سده یازدهم به این سو در غنا رساله‏هاى مستقلی نوشته‏اند و این مسئله از آن زمان به بعد معرکه آراء شده است. پیش از آن به همان مقدار اندکى از بحث که معمولاً در دوره‏هاى فقهى در کتاب التجاره یا کتاب الشهادات ذکر مى‏شد بسنده مى‏کرده‏اند؛ چون ظاهراً مسئله روز نبوده و چندان ابهام یا اهمیتى نداشته است‏.

[۲]

شیخ انصاری در ابتدای بحث غناء به این حقیقت اشاره می کند که تمام موارد غناء حرام نمی باشد، ایشان می گوید: “اختلافی نیست که غناء فی الجمله (یعنی در مصادیقی از آن) حرام است.

[۳]

ایشان در بخش پایانی بحث خود به مصادیقی از غناء اشاره دارد که توسط فقهاء و به علت وجود دلایل شرعی از حکم حرمت غناء استثناء شده است.

[۴]

نظر فقها درباره موسیقی و مصادیق حرمت آن، همه از آیات و روایات معصومین (ع) استفاده شده است؛ به عنوان نمونه می توان به این روایات اشاره کرد.

امام صادق(ع) می فرمایند: «آلات ساز و آواز، از عمل شیطان است پس هر چه در زمین از این نوع وجود دارد از ناحیه شیطان است.»

[۵]

پیامبر اکرم(ص) نیز می­فرمایند: «شما را از مزمار و کوبات (آلات موسیقی) نهی می کنم.»

[۶]

امام باقر (ع) می فرمایند: «غنا از چیزهایی است که خداوند آتش جهنم را سزایش قرار داده»

[۷]

و امام صادق (ع) می فرمایند: «از غنا دوری کنید

[۸]

.»

از نتیجه این مطالب دانسته می شود که همه مصادیق آن حرام نمی باشد.

[۹]

بیان نظر همه فقهاء درباره غنا بحث مفصّلی را می طلبد که از عهده این جواب خارج است شما را به کتابی که در همین زمینه به طور مفصّل نگارش شده است رهنمون می کنیم.

[۱۰]

نمایه مربوط:

سؤال ۱۳۵۸ (سایت: ۱۳۸۱) (حکم استماع موسیقی از رسانه ها).

سؤال ۴۹۹ (سایت: ۵۴۰) (راه شناسایی موسیقی حلال از حرام).

[۱]

. حسینی، سید مجتبی، پرسش ها و پاسخ های دانشجویی، ص ۱۶۹؛ امام خمینی، المکاسب المحرمه، ج ۱، ص ۱۹۸ـ ۲۲۴؛ حسینی، علی، الموسیقی، ص ۱۶ و ۱۷؛ تبریزی، استفتائات، س۱۰، ۴۶ ، ۴۷ و ۱۰۴۸؛ فاضل، جامع المسائل، ج ۱، س ۹۷۴، ۹۷۸و ۹۷۹. با استفاده از سؤال ۳۸۸ (سایت: ۴۰۱).

[۲]

مختاری،رضا و محسن صادقی،غناء موسیقی،ج۱، ص ۶۶، دفتر تبلیغات اسلامی قم، قم، ۱۴۱۹.

[۳]

انصاری،شیخ مرتضی،مکاسب المحرمه، ج ۱، ص ۲۸۵،مجمع الفکر الاسلامی،قم،۱۴۲۲.

[۴]

همان، ص ۳۱۳.

[۵]

.همان، باب ۱۰۰، ح ۵ و ۶.

[۶]

. همان.

[۷]

. حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۱۲، باب ۹۹، ابواب ما یکتسب به ح ۶.

[۸]

. همان، ح ۲۳ و ۲۴.

[۹]

برای را ه های شناخت موسیقی حرام از حلال به

سؤال ۴۹۹ (سایت: ۵۴۰) در همین سایت مراجعه کنید.

[۱۰]

کتاب غناء و موسیقی اثر رضا مختاری و محسن صادقی،چاپ دفتر اتبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم. در جلد سوم این کتاب و در صفحه ۱۹۵۹ در بخش سوم : آراء فقیهان درباره غنا، را بررسی می کند.