پاورپوینت کامل «عالِیَهُمْ ثِیابُ سُندُسٍ خُضْر» در قرآن به چه معنا است؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «عالِیَهُمْ ثِیابُ سُندُسٍ خُضْر» در قرآن به چه معنا است؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «عالِیَهُمْ ثِیابُ سُندُسٍ خُضْر» در قرآن به چه معنا است؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «عالِیَهُمْ ثِیابُ سُندُسٍ خُضْر» در قرآن به چه معنا است؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

قرآن کریم در بهرمندی بهشتیان از نعمت‌های بهشتی می‌فرماید: «عالِیَهُمْ ثِیابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّهٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً»؛[۱] بر اندام آنها [بهشتیان‏] لباس‌‌هایى است از حریر نازک سبز رنگ، و از دیباى ضخیم، و با دست‌بندهایى از نقره آراسته‌‌اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان می‌نوشاند.

«عالِیَهُمْ» از دو عبارت «عالی» و «هم» تشکیل می‌شود که عبارت اوّل به عبارت دوم اضافه شده است. «عالی» از ریشه «علوّ» به معنای برتری و معنای آن در این آیه، روپوش است. امام صادق‌(ع) در معناى این آیه می‌فرماید: «تعلوهم الثیاب فیلبسونها»؛[۲] بهشتیان، این لباس مخصوص را بالاى دیگر لباس‌‌هایشان می‌پوشند.

«سندس»؛ به معناى پارچه ابریشمین نازک است،[۳] در حالى که «استبرق»، به معناى پارچه ابریشمین ضخیم است.[۴]

خداوند مهربان در این آیه‌ی شریفه به آن دسته از انسان‌هایی که داراى ایمان و عمل صالح و آراسته به حسنات اخلاقى هستند، وعده لباس‌‌هاى فاخر بهشتى داده و فرمود به جزاى عمل آنان در بهشت آراسته به لباس‌‌هایى هستند که عنایت و لطف خدای تبارک و تعالی براى آنان مقرر کرده است.

[۱]. انسان، ۲۱.  

[۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۱۰، ص ۶۲۳، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش.

[۳]. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج ‏۵،