پاورپوینت کامل آیا رفتن به مکانی که پیش‌تر در آن‌جا عذاب الهی نازل شد ممنوع است؟ ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا رفتن به مکانی که پیش‌تر در آن‌جا عذاب الهی نازل شد ممنوع است؟ ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا رفتن به مکانی که پیش‌تر در آن‌جا عذاب الهی نازل شد ممنوع است؟ ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا رفتن به مکانی که پیش‌تر در آن‌جا عذاب الهی نازل شد ممنوع است؟ ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

در منابع اسلامی، حدیثی دالّ بر ممنوعیت و قدغن بودن رفتن به مکانی که سابقا در آن‌جا عذاب الهی نازل شده را، نیافتیم. البته در روایت آمده است علی(ع) فرمود: “هیچ پیامبر و وصىّ پیامبرى را جایز نیست که در چنین زمینى نماز گزارد”، و خود آن‌حضرت نیز از نماز خواندن در آن مکان امتناع ورزیدند.

با توجه به این‌که آن‌حضرت، دیگران را از سکونت در آن مکان منع ننمود و از نمازگزاردن در آن‌جا بر حذر نداشت؛ از این‌رو رفتن، ماندن، نمازگزاردن… در آن مکان‌ها اشکالی ندارد.

اما این‌که چرا امام علی(ع) فرمود: “هیچ پیامبر و وصىّ پیامبرى را جایز نیست که در چنین زمینى نماز گزارد” و خود آن‌حضرت نیز در آن مکان نماز نخواند، شاید بتوان گفت، از آن‌جا که این سرزمین مورد لعن و غضب خداوند قرار گرفته و نماز خواندن پیامبر(ص) یا وصی پیامبر در مکانی موجب تقدّس آن مکان می‌شود؛ به همین دلیل آن بزرگواران در آن‌جا نماز نمی‌خواندند.

پاسخ تفصیلی

در منابع اسلامی، حدیثی دالّ بر ممنوعیت و قدغن بودن رفتن به مکانی که سابقاً در آن‌جا عذاب الهی نازل شد را، نیافتیم، البته در روایت آمده است که رسول خدا(ص) فرمود: «به شهر بابِل دخل نشوید، همانا آن شهری ملعون است».^[۱]

همچنین امام علی(ع) فرمود: “بر هیچ پیامبر و وصىّ پیامبرى روا نیست که در چنین زمینى(مکانی که سابقاً عذاب الهی در آن جا نازل شده) نماز گزارد” و خود آن‌حضرت نیز از نماز خواندن در آن مکان امتناع ورزیدند.

و امام علی(ع) فرمود: «حبیب (دوست من^[۲]) من(رسول خدا) مرا نهی کرده است که در آن مکان نماز بخوانم؛ چراکه آن‌جا ملعون است».^[۳]

با توجه به اهمیت موضوع، بخشی از روایت مورد نظر را در این‌جا بیان می‌کنیم:

 “از جویریه بن مسهر روایت شده است: ما به همراه علىّ بن ابىی‌طالب(ع) از جنگ خوارج برمىی‌گشتیم تا این‌که به زمین بابل رسیدیم، وقت نماز عصر فرا رسید، آن‌حضرت(ع) در آن زمین فرود آمد و لشکریان نیز فرود آمدند، آن‌حضرت فرمود: اى مردم، این سرزمین مورد لعن و غضب خداوند است و در طىّ روزگار سه (در روایاتی دیگر دو) بار تاکنون به عذاب الهى دچار شده یا مردمش مورد عذاب قرار گرفته‌‏اند و هم اکنون نیز در انتظار عذاب بعدی است و این زمین یکى از زمین‌‌هاى مؤتفکه است (یعنى سرزمین‌‌‌هایى که دچار سرنگونى و خرابى شده و از جمله شهرهاى قوم لوط است که خداوند آنها را با فرو بردن در زمین هلاک ساخته است) و این نخستین سرزمینى است که در آن بت مورد پرستش قرار گرفت؛ بنابراین روا نیست هیچ پیامبر و یا وصىّ پیامبرى در چنین سرزمینى نماز گزارد، ولى هر کس از شما که بخواهد مى‌تواند این‌جا نماز بخواند، پس مردم به دو سوى جاده مایل شده و به نماز پرداختند و آن‌حضرت بر استر رسول خدا(ص) سوار شد و روانه گشت …”.[۴]

با توجه به این‌که آن‌حضرت دیگران را از سکونت در آن مکان منع ننمود و از نمازگزاردن در آن‌جا بر حذر نداشت؛ از این‌رو رفتن، ماندن و سکونت و … در آن مکان‌ها هیچ اشکالی ندارد.

اما این‌که چرا امام علی(ع) فرمود: “روا نیست هیچ پیامبر و یا وصىّ پیامبرى در چنین سرزمینى نماز گزارد” و خود آن‌حضرت نیز در آن مکان نماز نخواند؟ شاید بتوان گفت، از آن‌جا که این سرزمین مورد لعن و غضب خداوند قرار گرفته و نماز خواندن پیامبر یا وصی پیامبر در مکانی موجب تقدّس آن‌جا می‌شود؛ به همین دلیل آن بزرگواران در آن‌جا نماز نمی‌خواندند.

[۱]. قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، ج ۱۰، ص ۴۶، تهران، ناصر خسرو، چاپ اول، ۱۳۶۴ش.

[۲]. جزری، ابن اثیر، مبارک بن محمد، النهایه فی غریب الحدیث و الأثر، ج ۱، ص ۹۰، قم، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، چاپ اول، ۱۳۶۷ش.

[۳]. ابن ابی حاتم، عبدالرحمن بن محمد، تفسیر القرآن العظیم، تحقیق، الطیب، اسعد محمد، ج ۱، ص ۱۸۹، عربستان سعودی، مکتبه نزار مصطفی الباز، چاپ سوم، ۱۴۱۹ق.

[۴]. شیخ صدوق، من ‏لا ی