پاورپوینت کامل آیا استفاده از لقب «ولی امر مسلمین» برای رهبران جامعه اسلامی صحیح است؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا استفاده از لقب «ولی امر مسلمین» برای رهبران جامعه اسلامی صحیح است؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا استفاده از لقب «ولی امر مسلمین» برای رهبران جامعه اسلامی صحیح است؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا استفاده از لقب «ولی امر مسلمین» برای رهبران جامعه اسلامی صحیح است؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

به دلیل آیه ذکر شده در پرسش، ولایت بر اموال و نفوس مردم از شئون ربوبیّت الاهى است و تنها با نصب و اذن خداى متعال، مشروعیّت مى ‏یابد، و چنان که معتقدیم این قدرت شرعی و قانونى به پیامبر اکرم (ص) و امامان معصوم (ع) یکى بعد از دیگرى سپرده شده است، ولی در زمان غیبت امام زمان (عج)، بر اساس ادله عقلى متعدد و روایات زیادى که از امامان معصوم (ع) وارد شده، فقیه جامع ‏الشرایط عهده‏ دار منصب ولایت و رهبرى جامعه اسلامى بوده و از طرف آن حضرت به صورت عام منصوب است.

از این رو، لقب «ولىّ امر مسلمین» برگرفته از یکى از القاب واقعى براى مجتهد جامع‏ الشرایطى است که در زمان غیبت امام معصوم (ع) براى رهبرى و اداره امور سیاسى، اقتصادى، اجتماعى در جامعه، از سوى امامان معصوم (ع) منصوب شده است.

پاسخ تفصیلی

پیش از پاسخ، دانستن این نکته لازم است که در نظام سیاسى اسلام و رابطه متقابل میان مردم و رهبر جامعه این گونه نیست که در روایات کاربرد مطلق عناوین و القاب نهى شده باشد، بلکه با دو نوع القاب و عناوین روبرو هستیم؛ نوع اول، عناوین و القابى هستند که مورد تأیید و برگرفته از آموزه هاى دینى است و در سیره بزرگان دین نیز متداول است، و نوع دوم، عناوینى هستند که به خاطر تأثیرات و پیامدهاى منفى آن بر فرد و اجتماع، و یا اختصاص به معصومین (ع)

[۱]

به شدّت از کاربرد آن نهى شده است.

الفاظى از قبیل «عُظمى»، نیز براى مراجع تقلید در «آیت الله العظمى» استعمال مى ‏شود و آن نشان دهنده نوعی احترام معنوى به عالِم است که در سنّت اسلامى بر آن تأکید شده است.

[۲]

در روایتى از امام على (ع) آمده است: «کسى که عالِمى را احترام کند، پروردگار خود را احترام کرده است».

[۳]

همچنین عنوان «ولىّ امر مسلمین»، داراى پشتوانه دینى و برگرفته از قرآن کریم و احادیث ائمه معصومین (ع) است؛ زیرا ولایت بر اموال و نفوس مردم از شئون ربوبیّت الاهى است و تنها با نصب و اذن خداى متعال، مشروعیّت مى ‏یابد و چنان که معتقدیم این قدرت قانونى به پیامبر اکرم (ص) و امامان معصوم (ع) یکى بعد از دیگرى داده شده است؛

[۴]

همان طور که در قرآن کریم می خوانیم: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُم‏»،

[۵]

و کلمه
«اولى الامر» به معناى صاحبان نظر و رأى بر جامعه بشری است که از جانب پروردگار تعیین شده‏اند.

[۶]

و مقصود از آن، افرادى از امّت اند که در گفتار و کردارشان معصوم اند، و اطاعتشان واجب است، به همان معنایى که اطاعت خدا و رسولش واجب است.

[۷]

ولی در زمان غیبت حضرت حجت بن الحسن العسکری (ع)، بر اساس ادله عقلى متعدد و روایات زیادى که از امامان معصوم (ع) وارد شده، فقیه جامع‏الشرایط عهده‏ دار منصب ولایت و رهبرى جامعه اسلامى بوده و از طرف امام زمان (عج) به صورت عام منصوب است،

[۸]

و چون ولیّ فقیه، منصوب از طرف امام معصوم (ع) در زمان غیبت است، در حقیقت اطاعت از او، اطاعت از اولی الامر (امامان معصوم) محسوب می شود.

نتیجه:

لقب «ولىّ امر مسلمین»، یکى از القاب واقعى براى مجتهد جامع‏ الشرایطى است که در زمان غیبت امام معصوم (ع) براى رهبرى و اداره امور سیاسى، اقتصادى، اجتماعى در جامعه، از سوى امامان معصوم (ع) منصوب گردیده، و چنین نیست که لقب ولایت و جانشینى از امامان معصوم (ع) را خود ولى‏ فقیه براى خود برگزیده باشد.

[۱]

. مانند: کنیه امیر المؤمنین و سیدالوصیین درباره امام علی (ع). «القاب امام علی (ع) و یاد کردن پیامبر (ص) به آنها»، سؤال ۱۶۶۶۷ (سایت: ).

[۲]

. ر.ک: «خطاب آیت الله العظمی به ائمه و مراجع»،
سؤال ۱۳۶۵۳ (سایت: ۱۳۴۲۷)
.

[۳]

. «من وقر عالماً فقد وقر ربه»؛‏ تمیمى آمدى، عبدالواحد بن محمد، غررالحکم و دررالکلم، ص ۴۷، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى، قم، ۱۳۶۶ ش.

[۴]

. ر.ک: نمایه های: «
انحصار امامت در نسل پیامبر»،
سؤال ۲۹۶۹ (سایت: ۳۲۰۹)
؛ «دلایل اعتقاد به امامت و امامان»،
سؤال ۳۲۱ (سایت: ۲۷۰۷)
.

[۵]

. «اى کسانى که ایمان آورده‏اید! اطاعت کنید خدا را! و اطاعت کنید پیامبر خدا و اولو الأمر [اوصیاى پیامبر] را»؛ (نساء، ۵۹).

[۶]

. حسینى همدانى، سید محمد حسین،

تحقیق: بهبودی، محمد باقر، انوار درخشان، ج ۴، ص ۹۳، کتابفروشى لطفی، تهران، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.

[۷]

. طباطبایى، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۴، ص ۳۹۸،

دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق؛ و ر.ک: «دلایل اعتقاد به امامت و امامان»،
سؤال ۳۲۱ (سایت: ۲۷۰۷)
.

[۸]

. ر.ک: «
نسبت ولایت فقیه با ولایت