پاورپوینت کامل عزاداری و مراسم فعلی برای امام حسین (ع) از کجا شروع شده است؟ ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عزاداری و مراسم فعلی برای امام حسین (ع) از کجا شروع شده است؟ ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عزاداری و مراسم فعلی برای امام حسین (ع) از کجا شروع شده است؟ ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عزاداری و مراسم فعلی برای امام حسین (ع) از کجا شروع شده است؟ ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

پیامبر اسلام (ص) در سوگ حمزه و جعفر گریست و دیگران را تشویق به گریه نمود. امامان بزرگوار شیعه (ع) نیز درباره زنده نگه داشتن حادثه کربلا به شیوه های گوناگون تشویق کرده اند؛ مانند: تشویق به برپایی مجالس سوگواری، تشویق به گریستن و گریاندن، تشویق شاعران به مرثیه سرایی، تشویق و ترغیب به زیارت امام حسین (ع)، و…

از مجموع آموزه های دینی استفاده می شود که آنچه مورد تأکید است، اقامه اصل عزاداری است، اما نوع و کیفیت عزاداری به عرف هر شهر و منطقه واگذار شده است و تا مادامی که شارع مقدس از نوع خاصی از عزاداری منع نکرده، یا انجام نوع خاصی از عزاداری با اصول و ارزش های دیگر اسلام و مکتب اهل بیت منافات نداشته باشد، می توان قائل به جواز آن نوع عزاداری شد.

پاسخ تفصیلی

برای دریافت جواب توجه به نکاتی ضروری به نظر می رسد:

۱. از باب مقدمه باید گفت که یاد و خاطره شخصیت های برجسته و برگزیده تاریخ بشر باید زنده بماند و صفات و حالات پسندیده آنان مورد توجه باشد؛ از این رو، می بینیم که پیامبر (ص) و امامان معصوم (ع) در زنده نگه داشتن یاد و نام شهیدان، به ویژه سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع)، از شیوه های گوناگونی بهره می گرفتند.

همان گونه که می دانید برگزاری مراسم و عزاداری و برقراری جلسات سخنرانی و بیان ایثار و حماسه شهداء کربلا؛ زنده نگه داشتن یاد و خاطره آنها و قدر دانی و سپاسگزاری از زحمات آنها است، علاوه کلاس درسی است برای انتقال مفاهیم و پیام هایی که آنان خواستند به بشریت بیاموزند و منتقل کنند.

۲. گریه بر شهداء و اقامه عزا: در تاریخ می خوانیم:

الف. چون حمزه کشته شد، صفیه دختر عبد المطلب به جستجوى او برآمد، انصار میان او و جسد حمزه مانع شدند، پیامبر (ص) فرمود: آزادش بگذارید. صفیه آمد و کنار پیکر حمزه نشست و چون او بلند مى‏گریست پیامبر (ص) هم گریه مى‏کرد و هر گاه او آهسته مى‏گریست، پیامبر (ص) هم آهسته گریه مى‏کردند. فاطمه (ع) دختر پیامبر (ص) هم مى‏گریست و آن حضرت هم با گریه او گریه مى‏کرد و مى‏فرمود: هرگز مصیبتى به بزرگى مصیبت تو به من نرسیده است! آنگاه، خطاب به صفیه و فاطمه فرمود: مژده دهید! هم اکنون جبرئیل به من خبر داد که در آسمان هاى هفتگانه براى حمزه نوشته‏اند که او شیر خدا و شیر رسول خدا است

[۱]

.

ب. بعد از جنگ احد پیامبر (ص) به سوى مدینه روان شد که به یکى از خانه‏هاى انصار گذشت، شنید که بر کشتگان خویش مى‏نالند و گریه مى‏کنند، اشک در دیده وى جمع شد و بگریست و گفت: «اما کسى بر حمزه نمى‏گرید.» و چون سعد بن معاذ و اسید بن حضیر به محله بنى عبد الاشهل بازگشتند به زنان قبیله گفتند: «کارهاى خویش را رها کنند و بروند بر عموى پیامبر (ص) بگریند

[۲]

.

ج. پیامبر اسلام (ص) در سال هشتم، جعفر بن ابى طالب و زید بن حارثه و عبد الله بن رواحه را با لشکرى براى جنگ روم به شام فرستاد لشکر به جایى در شام از ناحیه بلقاء از زمین دمشق که به آن” مؤته” گفته می شد رسید، زید پرچم را گرفت و نبرد کرد تا کشته شد. سپس جعفر آن را گرفت و دست راستش بریده شد پس با دست چپ نبرد کرد، دست چپش هم بریده شد و سپس از میان دو نیم شد… رسول خدا بعد از شهادت آنها فرمود: …على مثل جعفر فلتبک البواکى،” بر مانند جعفر، باید زنان نوحه‏گر گریه کنند.” اسماء دختر عمیس خثعمى که زن جعفر بود، گفت: وقتی خبر شهادت جعفر را از رسول خدا شنیدم فریاد زدم: وا جعفراه. و فاطمه دختر رسول خدا آواز مرا شنید در حالی که فریاد مى‏زد: وا ابن عماه،” اى واى پسر عمویم” پس رسول خدا در حالی که رداى خود را مى‏کشید و بى اختیار اشک مى‏ریخت بیرون رفت و مى‏گفت: على جعفر فلتبک البواکى،” زنان گریه کننده، باید بر جعفر گریه کنند.” سپس گفت: یا فاطمه اصنعى لعیال جعفر طعاما فانهم فى شغل،” اى فاطمه براى خانواده جعفر خوراکى فراهم ساز که آنها گرفتارند.” پس فاطمه سه روز براى آنان خوراک تهیه کرد و این در میان بنى هاشم معمول شد

[۳]

.

د. گریه فاطمه (س) بر رسول الله (ص): سعید بن سلیمان از عبّاد بن عوّام، از هلال بن خبّاب، از عکرمه، از ابن عبّاس نقل‏ مى‏کند که مى‏گفته است چون سوره نصر نازل شد پیامبر (ص) فاطمه (ع) را فراخوانده فرمود: خبر مرگ مرا به من داده‏اند. فاطمه (ع) گوید: گریستم، پیامبر (ص) فرمود: گریه مکن که تو نخستین کس از اهل من هستى که به من ملحق مى‏شوى، و خندیدم

[۴]

.

هـ. امامان بزرگوار شیعه (ع) و شیوه های گوناگون بزرگ داشت عزاداری امام حسین(ع): یکی از شیوه هایی که امامان (ع) برای زنده نگه داشتن نهضت حسینی به کار گرفته اند، برپایی مجالس سوگواری، گریستن و گریاندن برای مصیبت های جانسوز کربلا و یادآوری آن حادثه در زمان های مناسب است.

امام سجاد (ع) در طول دوران امامتش پیوسته سوگوار قصه عاشورا بود، در این مصیبت آن قدر گریست که از «بکائین» بسیار گریه کنندگان بشمار آمد و لقب گرفت.

[۵]

علقمه حضرمی نقل می کند که امام باقر (ع) در روز عاشورا برای امام حسین (ع) در خانه اش اقامه عزا می کرد و خود آن حضرت برای جدش می گریست، تقیه نمی کرد و به کسانی که در خانه بودند می فرمود: برای آن حضرت سوگواری کنند و در مصیبت حسین (ع) به یکدیگر تسلیت بگویند.

[۶]

امام صادق (ع) به داود رقی فرمود: من هرگز آب سرد ننوشیدم جز این که به یاد امام حسین (ع) افتادم.

[۷]

از حضرت امام رضا (ع) روایت شده است: وقتی ماه محرم می شد، کسی پدرم (امام کاظم (ع)) را خندان نمی دید و اندوه و حزن بر وی غالب می شد تا روز دهم، و چون روز عاشورا فرا می رسید، آن روز، روز مصیبت و حزن و گریه او بود و می فرمود: امروز، روزی است که حسین (ع) شهید شده است.

[۸]

ائمه اطهار (ع) نه تنها خود در عزای سالار شهیدان می گریستند، بلکه همواره مردم را به گریستن بر آن حضرت تشویق و ترغیب می نمودند. در روایتی آمده است: هر کس بر حسین (ع) بگرید، یا (حتی) یک تن را بگریاند، پاداشش بهشت است و هر کس حالت اندوه و گریه به خود بگیرد نیز، پاداشش بهشت است.

[۹]

شاعرانی که مصیبت های کربلا را به شعر درآورده و در مجالس و محافل می خواندند، همواره مورد لطف و عنایت ویژه امامان معصوم (ع) قرار می گرفتند، افرادی چون کمیت اسدی، دعبل خزاعی، سید حمیری و …

[۱۰]

.

پس همان طور که ملاحظه نمودید نه تنها از جانب پیامبر (ص) و ائمه (ع) از اصل گریه و اقامه مراسم عزاداری منعی صورت نگرفته، بلکه با توجه به شواهد و نمونه هایی که از گریه ها و عزاداری هایی که از آن معصومین (ع) برای شهدای اسلام به ویژه امام حسین (ع) بیان شد، تردیدی باقی نمی ماند که این از سنت پیامبر و ائمه است.

۳. اما آیا لازم است شیوه عزاداری همه مناطق و همه زمان ها یکسان باشد؟

 در این باره باید گفت؛ از مجموع آموزه های دینی استفاده می شود که اصل گریه و اقامه عزا از ما خواسته شده است و اما نوع و کیفیت عزاداری به عرف و شیوه هر شهر و منطقه واگذار شده است و تا مادامی که شارع مقدس از نوع خاصی از عزاداری منع نکرده

[۱۱]

یا انجام نوع خاصی از عزاداری با اصول و ارزشهای دیگر اسلام و مکتب اهل بیت منافات نداشته باشد، می توان قائل به جواز آن نوع عزاداری شد.

[۱۲]

برای آگاهی بی