پاورپوینت کامل شخصیت ابودرداء چگونه بود؟ نظر اهل بیت درباره او چه بود؟ روایات منقول از او چه حکمی را دارد؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شخصیت ابودرداء چگونه بود؟ نظر اهل بیت درباره او چه بود؟ روایات منقول از او چه حکمی را دارد؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شخصیت ابودرداء چگونه بود؟ نظر اهل بیت درباره او چه بود؟ روایات منقول از او چه حکمی را دارد؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شخصیت ابودرداء چگونه بود؟ نظر اهل بیت درباره او چه بود؟ روایات منقول از او چه حکمی را دارد؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

«عویمر بن مالک» از نوادگان خزرج‏ که بیشتر به کنیه خود (ابو درداء) خوانده می شده، از صحابه پیامبر اکرم (ص) بوده است. او به عنوان یکی از افراد قبیله خزرج در مدینه زندگی می کرد و بعد از گذشت چند ماه از حضور رسول اکرم (ص) در مدینه به حضور ایشان مشرف شده و اسلام آورد.

ابودرداء که به برتری امام علی (ع) بر معاویه اذعان داشت، به همراه ابوهریره پیش معاویه رفته و او را به اطاعت از علی (ع) دعوت کردند، امّا وقتی معاویه قتل عثمان را بهانه کرد و قاتلین عثمان را از علی (ع) درخواست نمود، ابو درداء و ابوهریره را به پیش علی (ع) فرستاد تا از آن حضرت قاتلین عثمان را درخواست نماید تا با این کار این جنگ خاتمه پذیرد. آن دو نیز این کار را کردند؛ آنان نزد علی آمدند، که مالک اشتر با آن دو برخورد کرد و به شدت آنها را مورد مذمّت قرار داد، و آنها دیدن علی (ع) منصرف شدند. در روز دوم که این درخواست را با امام علی (ع) مطرح کردند، با ده هزار نفر مواجه شدند که خود را از قاتلین عثمان می دانستند، از این رو، نا امید گشته و به شهر خود بازگشتند و مورد سرزنش عبد الرحمن بن عثمان قرار گرفتند.

به هر حال، دربار موضع گیری او نسبت به حکومت حق می توان گفت او مصداق بیان امام علی (ع) دربار برخی از افراد دانست که فرمود: «نه از حق را یاری کردند و نه باطل را ذلیل نمودند».

روایاتی در منابع حدیثی اهل سنّت و شیعه وجود دارد که ابودرداء از پیامبر (ص) نقل کرده است.

عدّه ای از مورّخان، مرگ او را بعد از صفین دانسته اند[i] و عدّ دیگری گفته اند که ابو درداء دو سال قبل از مرگ عثمان، مرده است.

[i]. ابن حجر، احمد بن على بن حجر العسقلانى، الإصابه فى تمییز الصحابه، ج‏۴، ص ۶۲۲، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق.

پاسخ تفصیلی

«عویمر بن مالک»، از نوادگان خزرج[۱] و صحابی پیامبر اکرم (ص) بوده و بیشتر به کنیه خود، «ابودرداء» خوانده می شود.[۲]

او به عنوان یکی از افراد قبیل خزرج در مدینه زندگی می کرد و به اسلام روی آورد. مسلمان شدن او این گونه بود که روزی «عبد الله بن رواحه» که برادر خوانده او حساب می شد به خانه ابودرداء آمد و تبرى برداشت و شروع به کوبیدن و زدن بت ابو درداء کرد و این بیت را مى‏ خواند: «از نام همه شیطان ها بیزارى بجوى که هر چه همراه خدا عبادت شود یاوه است». هنگامى که ابو درداء به خانه برگشت، همسرش او را از کار عبد الله آگاه ساخت؛ ابودرداء ساعتى با خود اندیشید و سپس گفت: اگر این بت خیرى داشت، مى ‏توانست از خود دفاع کند. در نهایت ابو درداء به همراه عبد الله بن رواحه به حضور پیامبر اکرم (ص) مشرّف گشته و مسلمان شد.[۳] البته نخستین ماه های حضور پیامبر(ص) در مدینه با اسلام آوردن ابودرداء مصادف نبود؛ بلکه بعد از گذشت چند ماه، او به حضور پیامبر آمده و اسلام آورد. دیر اسلام آوردن او به گونه ای بوده که حتی بعضی از مورّخین حضور او در جنگ خندق و بعد از آن ذکر کرده اند و گفته انددر جنگ های قبل از خندق او هنوز مسلمان نشده بود.[۴]

پیامبر (ص) در یکی از جنگ ها به ابو درداء نگریستند و فرمودند: «این عویمر چه نیکو سوارِ سبک خیزى است».[۵]

اهل سنت علاوه بر این نقل، روایت های دیگری نیز از پیامبر در مدح او نقل کرده اند از جمله این که به پیامبر نسبت می دهند که آن حضرت ابو درداء را حکیم امت دانسته است.[۶]

همچنین نقل است که پیامبر بین ابو درداء و سلمان فارسی عهد اخوت جاری کرد و این دو برادر دینی یکدیگر حساب می شدند.[۷] ارتباط بین او و سلمان بعدها نیز ادامه داشت به گونه ای که ابو درداء بعد از سفر به شام نیز با سلمان که در عراق بود، مکاتبه داشت و برای او نوشت: خداوند در اینجا به من مال و فرزند عطا کرده و من در سرزمین مقدّس منزل کرده‏ام. سلمان نیز در پاسخ نوشت: براى من نوشته ‏اى که داراى مال و فرزند شده ‏اى، بدان که سعادت به زیادى مال و فرزند نیست.[۸]

ابو درداء تا دوران خلیفه دوم در مدینه بود تا این که به دستور خلیفه برای انجام مأموریت از مدینه خارج شد و به شام رفت، و خلیفه دوم، ولایت بر امر قضاوت و نماز در شام را به عهد ابو درداء سپرد.[۹]

هنگامى که ابو درداء به قضاوت گماشته شد، مردم به او شاد باش مى‏ گفتند، و او گفت: براى قضاوت به من شادباش مى‏ گویید و حال آن که من بر سر پرتگاهى قرار گرفته ‏ام که ژرفاى آن بیشتر از اینجا تا شهر عدن أبین[۱۰] است، و اگر مردم بدانند در قضاوت چه گرفتارى نهفته است به سبب کراهت، آن را دست به دست مى‏ دهند (از خود دور مى‏ کنند) و اگر بدانند در اذان گفتن چه پاداشى نهفته است از شوق و حرص نسبت به آن، آن را از دست یکدیگر مى ‏ربایند.[۱۱]

ابودرداء که به برتری امام علی (ع) بر معاویه اذعان داشت، به همراه ابوهریره پیش معاویه رفته و او را به اطاعت از علی (ع) دعوت کردند، امّا وقتی معاویه قتل عثمان را بهانه کرد و قاتلین عثمان را از علی (ع) درخواست نمود، ابو درداء و ابوهریره را به پیش علی (ع) فرستاد تا از آن حضرت قاتلین عثمان را درخواست نماید تا با این کار این جنگ خاتمه پذیرد. آن دو نیز این کار را کردند؛ آنان نزد علی آمدند،