پاورپوینت کامل علت تعدّد عناوین و اوصاف قرآن چیست؟ ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علت تعدّد عناوین و اوصاف قرآن چیست؟ ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علت تعدّد عناوین و اوصاف قرآن چیست؟ ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علت تعدّد عناوین و اوصاف قرآن چیست؟ ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

عناوین و اوصاف گوناگون و متعددی برای قرآن کریم ذکر شده است که هر کدام از این اسم ها و صفات، به ابعاد ویژه ای از عظمت وجودی معجز ابدی خاتم پیامبران دلالت دارد؛ مانند صفت مجید در آی «وَ الْقُرْآنِ الْمَجیدِ» که بیانگر مجد و عظمت ویژ قرآن نسبت به دیگر کتاب های آسمانى در پیشگاه خدای بزرگ است؛ همچنین چون دارای برکات و خیر فراوانی است، به مجموعه آیات و معارف پر برکت آن مجید گفته شده است.
قرآن کریم؛ یگانه حقیقتى است داراى مراتب بسیار، و این نام ‏ها و وصف‏ هاى گوناگون به مراتب مختلف قرآن دلالت مى ‏کنند و در تنافی و تضاد با یکدیگر نیستند.

پاسخ تفصیلی

پاسخ از پرسش مزبور در بخش های زیر بیان می شود.
الف. تقسیم بندى محتوایى عناوین و اوصاف قرآن‏
عناوین و اوصاف یاد شده را به صورت کوتاه مى ‏توان به چند دسته تقسیم کرد:
۱. صفات کلى قرآن به صورت اشاره است و هیچ‏ گونه دلالتى بر ویژگى‏ ها یا اهداف نزول آن ندارد؛ مانند: کتاب،[۱] حدیث،[۲] قرآن.[۳]
۲. اوصافى که بر ویژگى قرآن از نظر نحو بیان دلالت دارد؛ مانند: عربى،[۴] مبین،[۵] متشابه،[۶] مثانى،[۷] تفصیل.[۸]
۳. اوصاف ستایش آمیزى که اجمالاً بر اهمیت و فراوانى فواید و برکات آن دلالت دارد؛ مانند: «عظیم،[۹] کریم،[۱۰] مجید،[۱۱] مبارک[۱۲] و احسن الحدیث.[۱۳]
صفت ‏هاى «حکیم[۱۴] و عزیز[۱۵]» را نیز مى ‏توان در شمار این دسته از اوصاف قرار دارد و مى‏ توان آنها را به لحاظ نکته‏ هاى خاصى که افاده مى ‏کنند، دسته خاصى شمرد.
۴. اوصافى که حال این کتاب را نسبت به سایر کتاب ‏هاى آسمانى بیان مى ‏کند؛ مانند: تصدیق،[۱۶] مصدّق.[۱۷]
۵. عناوینى که بر نزول آن از طرف خداى متعال دلالت دارد؛ مانند: کلام اللّه،[۱۸] آیات اللّه.[۱۹]
۶. عناوینى که بر صحت محتوا و اتقان و محکمی مضامین و روشنى مفاهیم آن دلالت دارد؛ مفاهیمى که قواى فکرى و عقلانى انسان را تغذیه و حق و باطل را از یکدیگر جدا مى‏ سازد؛ مانند: برهان،[۲۰] بیان،[۲۱] بیّنات،[۲۲] فرقان،[۲۳] فصل،[۲۴] غیر ذى عوج.[۲۵]
۷. عناوینى که بر نیروى بر انگیزنده قرآن دلالت دارند؛ نیرویى که انسان را براى حرکت تکاملى به فعالیت وا مى ‏دارد؛ مانند بشرى[۲۶] و نذیر[۲۷].
۸. عناوینى که دلالت دارند قرآن دل را بیدار، و از غفلت و ناهشیارى خارج و براى پذیرش حق آماده مى‏سازد؛ مانند: ذکرى،[۲۸] ذى الذکر،[۲۹] تذکره.[۳۰]
۹. عنوانى که بر رفع موانع و علاج امراض باطنى دلالت دارد؛ یعنى «شفاء».[۳۱]
۱۰. عناوینى مانند: نور،[۳۲] بصائر،[۳۳] هدى[۳۴] و رحمت[۳۵] که بر روشنگرى قرآن نسبت به همه مراحل کمال یا ابعاد انسان دلالت دارند؛ یعنى هم فکر و عقل را در مرحله شناخت، هدایت کرده، بینش درست و یقینى به انسان مى ‏بخشد، و هم به دل، روشنى و آگاهى داده، آن را براى گرایش و پذیرش حق مهیا مى سازد، و هم روح را گام به گام در سیر صعودى، همراهى و راهنمایى مى‏ کند تا درجات عالى کمال را یکى پس از دیگرى بپیماید و به هدف نهایى برسد.[۳۶]
ب. علت و انتخاب اوصاف و اسامی قرآن کریم
در بار علت و انتخاب اوصاف و اسامی قرآن کریم، دیدگاه های متفاوتی وجود دارد. «حَرالی» یکی از دانشمندان بزرگ علوم قرآنی، کتابی در این باره نوشته و در آن، ۹۰ (نود) اسم یا وصف برای قرآن ذکر کرده است.[۳۷]
هر کدام از اسم ها و صفات قرآن،[۳۸] به ابعاد ویژه ای از عظمت وجودی معجز ابدی خاتم پیامبران دلالت دارد.
به عنوان نمونه به برخی از این اسما و اوصاف با توضیحی دربار علت نام گذاری قرآن به آنها اشاره می شود:
۱. حکیم: «وَ الْقُرْآنِ الْحَکیم»؛[۳۹]‏ خداى تعالى در این آی شریفه به قرآن حکیم سوگند مى ‏خورد بر این که رسول خدا(ص) از فرستادگان است. و اگر قرآن را به وصف حکیم توصیف کرد، براى این است که حکمت در آن جاى گرفته و مستقر شده، و حکمت عبارت است از معارف حقیقى و فروعات آن، از شرایع، عبرت ها و موعظه ها.[۴۰]
همچنین در این که چرا به قرآن، حکیم گفته شده، احتمالاتی دیگری ذکر کرده اند؛ مانند نبود اختلاف و تناقض در میان آیات، محفوظ ماندن آن از هر گونه تغییر و تحریف،[۴۱] محکم بودن حلال و حرام و امر و نهی آن.[۴۲]
۲. هُدی: یکى دیگر از اوصاف قرآن که بیانگر جنبه هدایتگرى آن است، «هُدى» است که به طور مکرر در قرآن آمده است؛ مانند «ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فیهِ هُدىً لِلْمُتَّقینَ».[۴۳] قرآن به این دلیل که وسیل هدایت پرهیزگاران است؛ همان طور که هدایت برای عموم مردم است: «…هُدىً لِلنَّاس»؛[۴۴]‏ و هیچ گونه گمراهی در آن راه ندارد، به «هدی» نام گذاری شده است.
۳. مجید: «وَ الْقُرْآنِ الْمَجیدِ»؛[۴۵] «مجید» از ماده «مَجْد» به معناى «شرافت گسترده» است،[۴۶] و از آن‌جا که قرآن عظمت و شرافتى بى‌پایان دارد کلمه «مجید» از هر نظر سزاوار آن است، و حکایت از مجد و عظمت این کتاب الهى دارد. ظاهرش زیبا، محتوایش عظیم، دستوراتش عالى، و برنامه‌هایش آموزنده و حیات‌بخش است.[۴۷]
۴. «کریم»؛[۴۸] «إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ».[۴۹] توصیف قرآن به «کریم»، اشاره به زیبایی‌هاى ظاهرى قرآن از نظر فصاحت و بلاغت الفاظ و جمله‌ها و هم اشاره به محتواى جالب و عالی آن و معارف الهى و برنامه سعادت بشر است.[۵۰] علامه طباطبایی در ذیل این آیه شریفه می‌گوید: «از توصیف خداى تعالى قرآن را به لفظ کریم و بدون هیچ قید – البته با در نظر داشتن این‌که مقام آیه مقام مدح است- چنین برمی‌آید که قرآن به طور مطلق کریم و محترم است؛ هم نزد خدا کریم و عزیز است، و هم بدین جهت کریم است که صفاتى پسندیده دارد، و هم بدین جهت که سودرسان براى خلق است، سودى که هیچ چیز جاى آن‌را نمی‌گیرد؛ چون مشتمل بر اصول معارفى است که سعادت دنیا و آخرت بشر را تضمین می‌کند».[۵۱]
توصیف قرآن به «مجید» و «کریم»؛ به لحاظ مقام والا و ارجمندش نزد پروردگار و فراوانى خیرات و برکات آن براى مردم است.[۵۲] و تفاوت چندانی میان آن نیست.
۵. عظیم: «… وَ الْقُرْآنَ الْعَظیمَ»؛[۵۳] علت این که قرآن را به صفت عظمت یاد کرده، این است که هم امور دین را به نحو اختصار، با بهترین نظم و تمام ترین معنا، در بردارد.[۵۴]
گفتنی است که برخی از مفسّران، صفت مجید –مانند در ذیل آی «بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِید»-[۵۵] را به معنای عظیم الشأن؛[۵۶] یعنی دارای قدر و منزلت ویژه و بزرگ، دانسته اند. طبق این تفسیر، میان مجید و عظمت از جهت معنایی فرق آنچنانی وجود ندارد.
بنابراین، هر یک از نام ها و صفاتی که قرآن مجید بدان نامیده شده بدون جهت و بدون تناسب نبوده، بلکه هر یک بنابر مناسبتى و به لحاظ خصوصیتى از خصوصیات قرآن نام گذارى شده است. به دیگر سخن؛ قرآن یگانه حقیقتى است داراى مراتب بسیار، و این نام ‏ها و وصف‏ هاى گوناگون به مراتب مختلف قرآن دلالت مى ‏کنند و در تنافی و تضاد با یکدیگر نیستند. [۵۷]
با این همه، نمی توان ادعا کرد که برای اختلاف تعبیر، تقدّم و تأخّر، مفرد و جمع آمدن برخی از واژه ها، و دیگر موارد در هم آیات قرآن کریم علت خاصّی دارد، بلکه ممکن است علّتی داشته و به دست ما نرسیده باشد؛ هر چند در مواردی اشارات، نکته ها و فرق هایی را بیان کرده اند، اما دست کم می توان گفت تفاوت در تعبیر برخی از آیات، به جهت ایجاد راه ‏هاى مختلف براى رساندن معانى و یا گسترش شیوه‏ هاى فصاحت و بلاغت و تفنّن در عبارت و زیبایی کلام باشد.

[۱]. نساء، ۱۳۶؛ انعام، ۸۹.

[۲]. جاثیه، ۶.

[۳]. مائده، ۱۰۱؛ انعام، ۱۹؛ یونس، ۳۷.