پاورپوینت کامل عبدالله بن سلّام که بود و آیا روایاتی که در مدح او وارد شده، ساختگی و دارای جنب? سیاسی است؟ ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عبدالله بن سلّام که بود و آیا روایاتی که در مدح او وارد شده، ساختگی و دارای جنب? سیاسی است؟ ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عبدالله بن سلّام که بود و آیا روایاتی که در مدح او وارد شده، ساختگی و دارای جنب? سیاسی است؟ ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عبدالله بن سلّام که بود و آیا روایاتی که در مدح او وارد شده، ساختگی و دارای جنب? سیاسی است؟ ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

عبداللَّه بن سلّام بن حارث اسرائیلی، از یهودیانی است که برخی مورّخان، اسلام آوردن او را در سال اوّل هجرت دانسته ‌اند، و برخى دیگر، اسلام وى را دو سال پیش از رحلت پیامبر (ص)؛ یعنی سال هشتم هجرى، می دانند.

در برخی منابع تفسیری، نزول آیاتی را در شأن عبد الله بن سلام دانسته اند که اشکالات و نقدهایی را از سوی برخی مفسران و مورخان شیعه و اهل سنت به همراه داشته است.

عبدالله بن سلّام در تاریخ، شخصیّتی مبهم و تردید آمیز دارد که آن هم به جهت برخی عملکردهای او بوده است؛ مانند حمایت از عثمان، بیعت نکردن با امام علی(ع) و وارد کردن اسرائیلیات در متون تفسیری.

از این رو، به نظر مى ‏رسد دربار فضایلی که برای او نقل شده، دست هایی در کار بوده تا او را بزرگ جلوه دهند.

به هر حال، آنچه که مورد اتفاق منابع اسلامی است، این است که عبدالله بن سلام به استناد نقل هایى که از تورات یا دیگر آثار یهود، درباره ظهور رسول خدا(ص) در دست داشته، مسلمان شده است؛ اما باید احتمال وجود برخى از اخبار جعلى را دربار او دور ندانست.

پاسخ تفصیلی

عبداللَّه بن سلّام بن حارث اسرائیلی،[۱] از یهودیانی است که برخی مورّخان، اسلام آوردن او را در سال اوّل هجرت دانسته ‌اند،[۲] و برخى دیگر، اسلام وى را دو سال پیش از رحلت پیامبر (ص)؛ یعنی سال هشتم هجرى، می دانند.[۳] نام او در روزگار جاهلیّت «حصین» بود که پیامبر اسلام(ص) پس از اسلام آوردن او را عبدالله نامید.[۴] کنیه ‌اش أبا یوسف و از بزرگان یهود بنى قینقاع بود.[۵]  او را از نوادگان یوسف بن یعقوب(ع) دانسته‌اند.[۶]

الف. عبدالله بن سلام در روزگار پیامبر اکرم(ص)

نمونه هایی از گفتار و رفتارهای عبدالله بن سلام به شرح ذیل است:

یک. همان طور که گفته شد از دیدگاه بیشتر مورّخان، عبدالله بن سلام در ماه شوال سال اوٌل هجری اسلام آورد. در یکی از نقل های[۷] مربوط به اسلام آوردن او آمده است: هنگامى که عبد الله بن سلام خبر نبوت پیامبر اسلام(ص) را شنید و اسم و صفات و زمانى را که ظهور کرده بود را شناخت؛ پس از آن که نبى اکرم(ص) به قباء در میان بنى عمرو بن عوف وارد شد، او –که در میان نخلستان خود مشغول کار بود-  نزد رسول خدا(ص) رفت و اسلام آورد، آن گاه پیش خانواد خود برگشت و به آنها پیشنهاد داد که اسلام بیاورند و همگى اسلام آوردند و اسلام آوردن خویش را از یهودیان مخفى نگاه مى ‏داشتم… .[۸]

 دو. عبدالله بن سلام در غزو‌ بنى نضیر شرکت داشت. پیامبر(ص) دستور داد تا نخل­ هاى خرما را قطع کنند و بسوزانند، ابو لیلى مازنى و عبدالله بن سلام، مأمور این کار شدند. ابولیلى بهترین نوع درختان خرما را (درختان عجوه) قطع مى‏کرد؛ ولى عبدالله بن سلام از سر تعصب به قومش درخت­هاى نر و کم بار را مى‏برید.[۹]

سه. در برخی منابع تفسیری، نزول آیاتی را در شأن عبد الله بن سلام دانسته اند؛ مانند آی «بگو: به من خبر دهید اگر این قرآن از سوى خدا باشد و شما به آن کافر شوید، در حالى که شاهدى از بنى اسرائیل بر آن شهادت دهد، و او ایمان آورد و شما استکبار کنید (چه کسى گمراه تر از شما خواهد بود)؟! خداوند گروه ستمگر را هدایت نمى ‏کند!».[۱۰] این آی شریفه در شأن  عبداللَّه بن سلام نازل شده است.[۱۱]

اما این شأن نزول دارای اشکالاتی است:

۱. این که آی شریف مزبور در شأن عبد الله بن سلام نازل شده باشد، هم مفسّران – از شیعه و اهل سنت- نمی پذیرند. پس همین اختلاف نظر، موجب سست شدن این شأن نزول می شود.

۲. برخی از مفسران گفته اند چون این آیه مکّى است و عبداللَّه در مدینه ایمان آورده، مراد از آیه نمى‏ تواند عبداللَّه باشد.[۱۲]

۳. همچنین گفته شده که مقصود از شاهد حضرت موسى(ع) است؛ زیرا در کتاب تورات، آمدن پیامبرى را ثابت نموده است و بر تورات که از سوی خدا و در معنا (توحید، نبوت و معاد) مانند قرآن بود، ایمان آورد.[۱۳]

۴. ابن حجر عسقلانی در «شرح صحیح بخارى» مى ‏گوید: ظاهر سیاق حدیث این است که نبى اکرم(ص) آی مذکور را-

در مقام ردّ عقیده و نظریه یهودیان در بار جبرائیل- قرائت کرد، و این مطلب مستلزم نزول آیه مذکور- همزمان با طرح سؤال از سوى عبد اللّه بن سلام و پاسخ آن حضرت- نمى‏ باشد. آنگاه ابن حجر می گوید: این رأى را باید همان نظریه قابل اعتماد برشمرد که چنین تعبیرى نمى ‏تواند بیانگر سبب نزول باشد. و در نتیجه مى ‏توان گفت که باید براى این آیه، سبب نزولى دیگر- غیر از قضیه عبد اللّه بن سلام و گفتگوى او با نبى اکرم (ص)- را جستجو کرد.[۱۴]

چهار. از امام باقر(ع) نقل شده است که، گروهی از یهودیان مسلمان شدند مانند عبد اللَّه بن سلام، اَسَد، ثَعلَبَه، ابنُ یامین و ابنُ صُوریا به خدمت پیامبر(ص) آمدند و گفتند: ای پیامبر خدا! موسى، یوشع بن نون را وصى خود کرد، وصى شما کیست؟ چه کسى پس از تو سرپرست ما است؟ در این هنگام آی مبارک «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ…»[۱۵] نازل شد سپس رسول خدا(ص) به مسجد رفت و دید امام علی(ع) انگشتر خود را به فقیر داده است، و فرمود: على بن ابى طالب(ع) پس از من ولى شما است. گفتند به پروردگارى خدا، به دین اسلام و به پیغمبرى محمد و به ولایت على بن ابى طالب، خشنود هستیم.[۱۶]

ب. عبدالله بن سلام در زمان خلفا

۱. در دوران ابوبکر اقدام مؤثری از او در منابع یاد نشده است، اما در روزگار عمر در فتح بیت المقدس و جابیه شرکت داشت.[۱۷]

۲. هنگامی که مردم، ناراضی از عملکرد عثمان او را در محاصره داشتند، عبدالله بن سلام خواست آنان را از کشتن عثمان بازدارد، امّا حضور او که خود مسبّب بخشی از اعتراض ‌ها بود، بر خشم مردم افزود. عملکرد او چنان بود که محاصره کنندگان عثمان معتقد بودند که او هنوز یهودى است. از این رو، ابن سلّام تلاش مى ‏کرد، از خود رفع اتّهام کند. عبداللّه در محاصر عثمان، وعده داده بود از وى در مقابل شورشیان انقلابى دفاع کند، امّا در عمل کارى براى او نکرد و به عثمان گفت: صبر پیشه کن، سوگند به کسى که جانم در دست اوست تو را در کتاب خدا چنین یافته ‏ام که خلیفه شهید و مظلوم هستى.[۱۸]

۳. درجناح بندی ‌های سیاسی پس از عثمان، ابن سلّام همواره به دشمنان على(ع) گرایش داشت. از این رو، هنگامی که مردم با امام علی(ع) بیعت کردند، او از جمله کسانی بود که با آن حضرت بیعت نکرد.[۱۹]

ج. عبدالله بن سلّام در روزگار بنی امیّه

عبدالله ابن سلام در حمایت و تأیید حکومت و سلطنت معاویه تلاش تمام داشت و سعی داشت با عملی کردن خواسته‌ های معاویه به چنین جایگاهی دست یابد و در این باره تا آن جا پیش رفت که به درخواست معاویه همسرش ارینب را که در زیبایی ضرب المثل بود، طلاق داد تا به پیشنهاد معاویه با دختر او ازدواج کند، امّا به زودی دریافت که فریب خورده و قصد معاویه از این پیشنهاد تزویج همسر ابن سلام برای یزید است.[۲۰]

د. وارد کردن اسرائیلیات   

با بررسى تفاسیر روایى به ‏ویژه تفاسیر اهل سنّت، به خوبى مى ‏توان دریافت که بیشترین روایات اسرائیلى در آنها انباشته شده است. بسیارى از این روایات از طریق ارتباط صحابه و تابعین با دانشمندان اهل‏ کتاب‏ و به خاطر اعتماد به گفته‏ هاى آنان، به تدریج در میان مردم شایع گردیده و بعداً به دست افراد بى‏ احتیاط و خوش ‏باور در کتاب ‏هاى حدیثى و تفسیرى وارد شده است. عمد این روایات اسرائیلى از چند نفر از دانشمندان یهودى و نصرانى نظیر عبد اللّه‏ بن‏ سلام‏، کعب الأحبار، وهب بن منبّه، تمیم دارى و ابن جریج نقل شده است.[۲۱] ابن خلدون در این باره می گوید: «عرب اهل کتاب و علم نبود و روحیه بدوى و جهل بر آنها حاکم بود. و هرگاه مى ‏خواستند از امورى که معمولاً بشر تمایل به دانستن آنها دارد. نظیر علل پیدایش موجودات، آغاز خلقت، اسرار وجود، چیزى بدانند، از (عالمان) اهل کتاب سؤال مى‏ کردند و از دانش ایشان بهره مى ‏بردند… این (عالمان) کسانى مانند کعب الاحبار، وهب بن منبه و عبد اللّه بن سلام  بودند.