پاورپوینت کامل ابرو برداشتن زن، چه حکمی دارد؟ در برابر شوهر چطور؟ ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابرو برداشتن زن، چه حکمی دارد؟ در برابر شوهر چطور؟ ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابرو برداشتن زن، چه حکمی دارد؟ در برابر شوهر چطور؟ ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابرو برداشتن زن، چه حکمی دارد؟ در برابر شوهر چطور؟ ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

برداشتن ابرو برای زنان به خودی خود اشکالی ندارد. در اسلام، آرایش زن برای شوهر مستحب شمرده شده، و زنى که در آرایش و زینت خود براى شوهر کوتاهى کند، مورد نکوهش قرار گرفته است؛ لذا فقهای شیعه ضمن سفارش بانوان به رعایت این مسئله، آشکار نمودن این آرایش را برای نامحرم، جایز نمی دانند و می گویند، بانوان وظیفه دارند زینت خود را از چشم نامحرم بپوشانند.

پاسخ تفصیلی

آرایش زن برای شوهر، نه تنها اشکالی ندارد، بلکه در اسلام، مستحب شمرده شده، و زنى که در آرایش و زینت خود براى شوهر کوتاهى کند، مورد نکوهش قرار گرفته است.[۱] و این امر، باعث گرم شدن کانون خانواده می گردد. البته شاید آن عده از علمایی که آرایش و زینت زن (از جمله برداشتن ابرو) را به طور مطلق (حتی برای شوهرش) حرام می دانند، نظر به بعضی از احادیث داشته باشند. مثلاً، در روایتی، از  رسول گرامی اسلام (ص) نقل شده است که حضرت، هشت طایفه از زنان را لعن کرده اند. که آنها عبارت اند از:

«نامصه، منتمصه، واشره، مستوشره، واصله، مستوصله، واشمه و مستوشمه».

راوی می گوید: «نامصه» زنى است که موهاى صورت را بند مى ‏اندازد، و «منتمصه» زنى است که موى صورتش کنده مى ‏شود. «واشره» زنى است که دندان هاى زن دیگر را مى ‏برد و آن را نصف کرده و تیز مى ‏نماید، و «مستوشره» زنى است که این عمل روى او انجام مى ‏گیرد، و «واصله» آن زن را گویند که موى زنى را به موى زن دیگر پیوند دهد، و «مستوصله» کسى است که موى زن دیگر به موى او پیوند گردیده، و «واشمه» کسى را گویند که نگار و خال در دست یا جاى دیگر از بدن زنان بکوبد، و آن بدین گونه است که ابتدا کف یا پشت دست ها یا جایى دیگر از بدن زنى را سوزن مى‏ زند به گونه‏اى که جا باز کند و بعد با سرمه یا آهک پر مى‏کند و در نتیجه سبز رنگ مى‏ شود، و «مستوشمه» زنى است که خالکوبى مى ‏شود.[۲]

به طور کلی این روایت به تنهایی گویای این امر است که بانوان مطلقا نمی توانند آرایش و زینت داشته باشند. اما با مراجعه به سخنان نورانی اهل بیتِ رسول خدا (ع(، مراد از این گونه احادیث  آشکار می گردد. مثلا در حدیثی، از امام باقر(ع) از « قرامل» ( آنچه [شبیه موی مصنوعی] از جنس مو یا پشم یا ابریشم بوده و زنان برای زینت، روی سر گذارده و به موی خود متصل می کردند)[۳] سؤال شد. حضرت فرمودند: «اشکالی ندارد که زن خود را برای شوهرش زینت کند».

راوی می گوید: به حضرت عرض کردم، حدیثی از پیامبر(ص) به ما رسیده است که ایشان «واصله و موصوله» را لعن کردند. حضرت فرمودند: این گونه نیست. رسول خدا (ص)، آن واصله ای را لعن کردند که در جوانیش اهل زنا بوده و در پیری نیز زنان و مردان فاسد را به هم می رساند.[۴]

در روایتی دیگر ابی بصیر می گوید: از امام باقر (ع) درباره زینت های زنان (از جمله چیدن موی صورت) برای شوهرانشان سؤال کردم، حضرت فرمودند: هیچ کدام از اینها اشکال ندارند.[۵]

بنابر این، نمی توان هر زینت و آرایشی را برای زن حرام دانست، بلکه آن زینتی که برای غیر شوهر بوده و موجب فساد وی و تباهی جامعه می گردد، گناه و معصیت شمرده می شود؛ لذا فقهای شیعه ضمن سفارش به بانوان جهت خود آرایی خویش برای شوهرانشان، آشکار نمودن این آرایش زینت را برای نامحرم، جایز نمی دانند و فرموده اند، بانوان وظیفه دارند زینت خود را از چشم نامحرم بپوشانند.[۶]

گفتنی است که برداشتن ابرو برای زنان به خودی خود اشکالی ندارد.[۷] اما در این که آیا، این عمل، زینت شمرده می شود (تا پوشاندن آن از نامحرم واجب باشد) یا خیر؟ نظرات فقها متفاوت است:

۱. برخی[۸] آشکار کردن این مقدار از زینت که در حد متعارف باشد را جایز دانسته و می فرمایند پوشاندن ابرو از نامحرم واجب نیست.[۹]

۲. برخی[۱۰] ابرو برداشتن را زینت دانسته و پوشاندن آن را از نامحرم واجب می دانند.[۱۱]

۳. عده ای[۱۲] نیز این مسئله را به عرف ارجاع داده و فرموده اند: اگر زینت محسوب ‏شود، باید آن را از نامحرم پوشاند.[۱۳]

تبصره: اگر اصلاح ابرو و صورت توجه مرد نامحرم را جلب مى‏کند، به گونه ای که باعث مفسده مى ‏شود، پوشاندن آن واجب است.[۱۴]

[۱]. جعفریان، رسول، رسائل حجابیه، ج ‌۲، ص ۱۱۲۸، دلیل ما، قم، دوم، ۱۴۲۸ ق؛ جهت آگاهی بیشتر در این زمینه می توانید به نمایه: ۸۵۰ (وظایف زنان در برابر مردان) در همین سایت مراجعه نمایید.

[۲]. ابن بابویه، محمد بن على، معانی الأخبار، ص  ۲۴۹، مصحح: غفارى، على اکبر،‏ نشر: دفتر انتشارات اسلامى، قم‏، چاپ اول، ۱۴۰۳ ق.‏ ‏

[۳]. جزرى ابن اثیر، مبارک بن محمد، النهایه فی غریب الحدیث و الأثر، ج ۴، ص ۵۱، ، مؤسسه مطبوعاتى اسماعیلیان، قم، چاپ اول، بی تا.

[۴]. کلینى، محمد بن یعقوب‏، الکافی، مصحح: غفارى، على اکبر و آخوندى، محمد، ج‏۵، ص ۱۱۸، باب ۱۱۹، ح۳، نشر دار الکتب الإسلامیه، چهارم، تهران،  ۱۴۰۷ ق. ‏

[۵]. شیخ حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج‏۲۰، ص ۱۸۹، ح ۲۵۳۹۰، نشر مؤسسه آل البیت‏، اول، قم، ‏ ۱۴۰۹ ق‏.

[۶]. بهجت، محمد تقى ، استفتائات (بهجت)، ج‌۴، ص ۱۷۵، س ۵۲۰۱، دفتر حضرت آیه الله بهجت، قم، اول، ۱۴۲۸ ق.

[۷]. ر.ک: نمایه ۱۸۷۱۷ (آرایش دختران).

[۸]. آیات عظام: خمینى، سیستانى، مکارم شیرازی، نورى همدانی و تبریزی.

[۹]. استفاده از سایت آیت اللّه سیستانى (sistani.org ) ، بخش استفتائات، واژه زینت، س ۱۷؛ مکارم شیرازى، ناصر، استفتاءات جدید، ج‌۲، ص ۳۵۱، س ۱۵۱و ۱۰۳۴، انتشارات مدرسه امام على بن ابى طالب علیه السلام، قم، دوم، ۱۴۲۷ ه‍ ق؛ آیت اللّه نورى، استفتائات، ج ۱، س ۴۹۱ و ۵۴۲؛ خمینى، سید روح اللّه، استفتائات، ج‌۳، ص ۲۵۷، س ۳۳و ۳۴‌، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین، قم، پنجم، ۱۴۲۲ ه‍ ق؛ تبریزى، جواد، استفتاءات جدید، ج‌۲، ص ۳۶۰، س۱۴۹۰‌، قم، اول، بی تا.

[۱۰]. آیت الله صافى گلپایگانی.

[۱۱]. صافى گلپایگانى، لطف الله، جامع الأحکام، ج‌۲، ص ۱۶۳، س ۱۶۸۳‌، انتشارات حضرت معصومه سلام الله علیها، قم، چهارم، ۱۴۱۷ ه‍ ق؛ و دفتر آیت اللّه بهجت.

[۱۲]. آیات عظام: خامنه‏اى، فاضل، بهجت و وحید خراسانی.

[۱۳]. فتوای آیت الله خامنه ای برگرفته از نمایه ۵۹۸؛ فاضل لنکرانى، محمد، جامع المسائل ج‌۱، ص ۴۵۱، س ۱۷۰۸، انتشارات امیر قلم، قم، یازدهم، بی تا؛ بهجت، محمد تقى، استفتائات، ج‌۴، ص ۲۰۸، س ۵۳۴، دفتر حضرت آیت الله بهجت، قم، اول، ۱۴۲۸ ه‍ ق؛ استفتاء از دفتر آیت اللّه وحید خراسانی.

[۱۴]. خمینى، سید روح اللّه موسوى، استفتائات، ج‌۳، ص ۲۵۶، دفتر انتشارات اسلامى، قم، پنجم، ۱۴۲۲ ق.

پرسش های مرتبط

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.