مهسا فایل |
سایت دانلود فایل پاورپوینت کامل در کدام یک از آیات سورهی شوری آخرت جویان و دنیاطلبان به وضوح از هم جدا شدهاند؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت کامل در کدام یک از آیات سورهی شوری آخرت جویان و دنیاطلبان به وضوح از هم جدا شدهاند؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در کدام یک از آیات سورهی شوری آخرت جویان و دنیاطلبان به وضوح از هم جدا شدهاند؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت کامل در کدام یک از آیات سورهی شوری آخرت جویان و دنیاطلبان به وضوح از هم جدا شدهاند؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint :
پاسخ اجمالی
در سورهی شوری آی شریفهای که آخرت جویان را از دنیاطلبان جدا میکند،[۱] عبارت است از: «کسى که زراعت آخرت را بخواهد، به کشت او برکت و افزایش میدهیم و بر محصولش میافزاییم و کسى که فقط کشت دنیا را بطلبد، کمى از آن به او مىیدهیم، امّا در آخرت هیچ بهرهاى ندارد!».[۲]
در تفسیر آی مزبور به نکاتی اشاره میشود:
۱. آیهی شریفهی فوق، با یک تشبیه لطیف، مردم جهان را در برابر روزیهاى پروردگار و چگونگى استفاده از آن، به کشاورزانى تشبیه میکند که گروهى براى آخرت کشت میکنند، و گروهى براى دنیا، و نتیجه هر یک از این دو زراعت را مشخص میکند.
۲. انسانها همگى زارعاند و این جهان مزرعه ما است، اعمال ما بذرهاى آن، و امکانات الهى بارانى است که بر آن میبارد، اما این بذرها بسیار متفاوت است، بعضى محصولش نامحدود، جاودانى و درختانش همیشه خرم و سرسبز و پر میوه، اما بعضى دیگر محصولاتش بسیار کم، عمرش کوتاه و زودگذر، و میوههایى تلخ و ناگوار دارد. گروهى از این مواهب به صورت بذرهایى براى آخرت استفاده میکنند و گروهى براى تمتّع دنیا.[۳]
۳. در مورد کشتکاران آخرت میفرماید: «زراعت او را افزون میکنیم»، ولى نمیگوید از تمتّع دنیا نیز بینصیباند، اما در مورد کشتکاران دنیا میفرماید: «مقدارى از آنرا که میخواهند به آنها میدهیم». سپس میافزاید «در آخرت هیچ نصیب و بهرهاى ندارند».[۴]
۴. به این ترتیب، نه دنیاپرستان به تمام آنچه میخواهند میرسند و نه طالبان آخرت از دنیا محروم میشوند، اما با این تفاوت که گروه اول با دست خالى به سراى آخرت میروند و گروه دوم با دستهاى پُر.
نظیر همین معنا در جای دیگر از قرآن کریم به شکل دیگرى آمده است: «آن کس که (تنها) زندگى زودگذر (دنیا) را میطلبد، آن مقدار از آنرا که بخواهیم- و به هر کس اراده کنیم- میدهیم، سپس دوزخ را براى او قرار خواهیم داد، که در آتش سوزانش میسوزد در حالى که نکوهیده و رانده (درگاه خدا) است. و آنکس که سراى آخرت را بطلبد، و براى آن سعى و کوشش کند- در حالیکه ایمان داشته باشد- سعى و تلاش او، (از سوى خدا) پاداش داده خواهد شد».[۵]
۵. به هر حال این دسته از آیات؛ ترسیم گویایى از بینش اسلامى درباره زندگى دنیا است، دنیایى که مطلوب بالذات است، و دنیایى که مقدمه جهان دیگر و مطلوب بالغیر، اسلام به دنیا به عنوان یک مزرعه مینگرد که محصولش در قیامت چیده میشود. [۶]
۶. در حدیثى از پیامبر اسلام(ص) میخوانیم: «کسى که نیّتش دنیا باشد خداوند کار او را پریشان میسازد، فقر را در برابر او قرار میدهد و جز آنچه براى او مقرّر شده چیزى از دنیا به چنگ نمیآورد، و کسى که نیّتش سراى آخرت باشد خداوند پراکندگى او را به جمعیت تبدیل میسازد، و غنا و بینیازى را در قلبش قرار میدهد، دنیا تسلیم او میگردد و به سراغ او میآید».[۷]
همچنین از آنحضرت نقل شده است که؛ «الدُّنْیَا مَزْرَعَهُ الْآخِرَه»؛[۸] یعنی دنیا کشتزار آخرت است.
[۱]. ر.ک: طوسى، محمد بن حسن، التبیان فى تفسیر القرآن، با مقدمه شیخ آقابزرگ تهرانى، تحقیق: عاملی، احمد قصیر، ج ۹، ص ۱۵۶، دار احیاء التراث العربى، بیروت، بی تا؛ طباطبایى، سید محمد حسین، المیزان فى تفسیر القرآن، ج ۱۸، ص ۴۰ و ۴۱، دفتر انتشارات اسلامى، قم، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق؛ مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۰، ص ۳۹۷ و ۳۹۸، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.
[۲]. «مَنْ کانَ یریدُ حَرْثَ الْآخِرَهِ نَزِدْ لَهُ فی حَرْثِهِ وَ مَنْ کانَ یریدُ حَرْثَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِی الْآخِرَهِ مِنْ نَصیبٍ»؛ شوری، ۲۰.
[۳]. تفسیر نمونه، ج ۲۰، ص ۳۹۷ و ۳۹۸.
[۴]. همان، ص ۳۹۸.
[۵]. اسراء، ۱۸ و ۱۹.
[۶]. تفسیر نمونه، ج ۲۰، ص ۴۰۰.
[۷]. طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البیان فى تفسیر القرآن، با مقدمه بلاغی، محمد جواد، ج ۹، ص ۴۱، انتشارات ناصر خسرو، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش؛ مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ۶۷، ص ۲۲۵، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق؛ مسند احمد، مسند الانصار، باب «حدیث زید بن ثابت عن النبی»، ح ۲۰۶۰۸.
[۸]. ورام بن أبی فراس، مسعود بن عیسى، تنبیه الخواطر و نزهه النواظر المعروف بمجموعه ورّام، ج ۱، ص ۱۸۳، مکتبه الفقیه، قم، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.
پرسش های مرتبط
