پاورپوینت کامل مزایا و ویژگی‌های کتاب من لایحضره الفقیه چیست؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مزایا و ویژگی‌های کتاب من لایحضره الفقیه چیست؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مزایا و ویژگی‌های کتاب من لایحضره الفقیه چیست؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مزایا و ویژگی‌های کتاب من لایحضره الفقیه چیست؟ ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

کتاب من لا یحضره الفقیه اثر مرحوم شیخ صدوق از علمای بزرگ و بنام شیعه است. این کتاب یکى از ارزش‌مندترین منابع روایى شیعه به شمار مى‌‏آید و یکى از چهار کتاب معتبر روایى شیعه است که هر مجتهدى در اجتهاد و استنباط احکام شرعى باید به روایات آن توجه داشته باشد. کتاب من لا یحضره الفقیه از زمان نگارش مورد توجه و استقبال علماى شیعه قرار گرفته و پیوسته در مجموعه‏‌هاى بزرگ و کوچک روایى به آن استناد نموده و از آن روایت نقل کرده‌‏اند. برخی از ویژگی‌های مهم این کتاب عبارت‌اند از: ۱. اعتماد و اطمینان نویسنده به صحت مطالب و روایات آن، ۲. دست‌رسی آسان به مسائل شرعی بر اساس منابع اصلی، ۳. نگارش به سبک رایج در قرون اولیه اسلامى، ۴. گسترگی مباحث و شمول آن نسبت ابواب مختلف فقهی‏، ۵. استفاده از منابع دست اول روایی، ۶. وجود حدود ۶ هزار روایت در آن.

پاسخ تفصیلی

نویسنده کتاب من لا یحضره الفقیه، شیخ صدوق، ابو جعفر محمد بن على بن حسین بن بابویه قمى، از چهره‌‏هاى برجسته علماى شیعه در قرن چهارم هجرى است.

موضوع این کتاب، مجموعه روایات اهل بیت(ع) درباره مسائل فقهى و احکام شرعى است و شیخ صدوق در این کتاب روایات فقهى را که از دیدگاه خود صحیح و معتبر بوده جمع آورى نموده است. در این‌جا به برخی از مزایا و ویژگی‌های آن می‌پردازیم:

۱. جایگاه کتاب من لایحضره الفقیه از نظر صحت مطالب و روایات آن

کتاب من لایحضره الفقیه در میان آثار موجود شیخ صدوق، از ویژگی خاصی برخوردار است. این کتاب، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین اثر شیخ صدوق به شمار می‌­رود، و به اعتراف علما و دانشمندان، یکی از کتب اربع معتبر شیعه محسوب می‌­شود که تا کنون مرجع و محل استفاد مجتهدان، فقها و خواص و عوام است. ده‌ها نفر از علما و فقهای شیعه آن‌را شرح کرده، بر آن حاشیه زده و به فارسی ترجمه کرده‌­اند. در میان آثار به دست آمد شیخ، فقط کتاب من لایحضره الفقیه کتاب جامعی در فقه و احکام مذهب شیع جعفری است. دیگر آثار وی معمولاً با نام موضوعی مزین شده و بیانگر احادیثی هستند که در آن رشته و موضوع موجود بوده است. یکی از ویژگی‌های مهم این کتاب آن است که اعتماد و اطمینان به صحت مطالب و روایات آن، به مراتب بیشتر از سایر آثار موجود وی است. شیخ در مقدم کتاب این‌گونه آورده است: منظورم این بود که آن دسته از روایاتی را که بدان‌ها فتوا می‌­دهم و به صحت آنها حکم می­کنم، بیاورم و اعتقادم درباره­اش چنین است که حجت میان من و پروردگارم – که نامش و قدرتش و گرنه -، می­باشد. و هم آنچه که در این‌جا آورده­ام، از کتاب‌های مشهور و مورد اعتماد و مرجع استخراج کرده­ام.[۱]

از این رو، هر چند این کتاب روایی شمرده شده، ولی شیخ صدوق آن‌را یک کتاب فقهی اعتبار نموده است تا در مسائل شرعی بدان عمل کنند. اما در دیگر آثار شیخ چنین ضمانتی وجود ندارد، و شیخ صحت هم احادیث آنها را برعهده نگرفته است. البته، صحت مطالب مندرج در کتاب المقنع نیز تا حدی مانند کتاب من لایحضره الفقیه است، چنان‌که خود در مقدم کتاب آورده است: مطالبی را که در این کتاب آورده­ام، از کتاب‌های اصولی که از مشایخ علما و فقهای ثقات و مورد اطمینان – رحمهم الله- بوده، استخراج شده است.[۲]

دربار کتاب من لایحضره الفقیه باید گفت که هدف این نبوده است که مانند برخی از مؤلفان صرفاً احادیث مختلف را گردآوری کند و تشخیص صحت و سقم آن را به عهد دیگران واگذارد، بلکه هدف وی گردآوری احادیث صحیح و مورد اعتماد بوده است. خلاصه، این کتاب همچون رساله­های عملیه­ای است که مجتهد در ابتدای آن تذکر می­دهد که عمل به آن مجزی است؛ ان شاءالله. [۳]

۲. دسترسی آسان به مسائل شرعی

شیخ صدوق این کتاب را به درخواست یکى از سادات بزرگوار شهر بلخ به نام شریف الدین ابو عبد الله محمد بن حسین، معروف به نعمت نگاشته است.

او از شیخ صدوق درخواست کرده بود مانند کتاب «من لا یحضره الطبیب» محمد بن زکریاى رازى در علم طب، او هم کتابى در علم فقه به نگارش درآورد تا مورد استفاده کسانى قرار گیرد که به علما و فقهاى بزرگ دست‌رسى ندارند و با مراجعه به آن بتوانند به احکام شرعى و وظایف خود آگاه گردند.[۴]

شیخ صدوق نیز با پذیرفتن این درخواست مى‏فرمایند من در این کتاب بنا ندارم تا هر چه روایت شده را نقل نمایم، بلکه فقط آن روایاتى را نقل مى‏کنم که آنها را صحیح و معتبر مى‏دانم و به آن فتوا مى‏دهم و عقیده دارم که میان من و خداوند حجت است.

۳. سبک نگارش‏ آن فقهی روایی است

همان‌گون که بیان شد، شیخ صدوق این کتاب را به عنوان یک کتاب فقهی نوشته است تا در مسائل شرعی بدان عمل کنند، ولی سبک نگارش آن سبک رایج در قرون اولیه اسلامى است که فقهاى شیعه فقط به روایت و نقل سخنان ائمه(ع) اکتفا مى‏کردند و به خود اجازه گفتن سخنى در برابر و یا در کنار سخنان ائمه معصوم نمى‏دادند؛ چرا که آنان را مرتبط با مرکز وحى و معدن حکمت مى‏دانستند.

حتى اگر مى‏خواستند کتابى غیر روایى به ن