پاورپوینت کامل بر حسب ادبیات عرب و نظر مفسران عطف به حرف «واو» اقتضای تغایر و دوگانگی دارد، پس چگونه است که در آیات «الر تِلْکَ ءَایَاتُ الْکِتَابِ وَ قُرْءَانٍ مُّبِین،» و «طس تِلْکَ ءَایَاتُ الْقُرْءَانِ وَ کِتَابٍ مُّبِین» یک چیز بر خودش عطف شده است؟ ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بر حسب ادبیات عرب و نظر مفسران عطف به حرف «واو» اقتضای تغایر و دوگانگی دارد، پس چگونه است که در آیات «الر تِلْکَ ءَایَاتُ الْکِتَابِ وَ قُرْءَانٍ مُّبِین،» و «طس تِلْکَ ءَایَاتُ الْقُرْءَانِ وَ کِتَابٍ مُّبِین» یک چیز بر خودش عطف شده است؟ ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بر حسب ادبیات عرب و نظر مفسران عطف به حرف «واو» اقتضای تغایر و دوگانگی دارد، پس چگونه است که در آیات «الر تِلْکَ ءَایَاتُ الْکِتَابِ وَ قُرْءَانٍ مُّبِین،» و «طس تِلْکَ ءَایَاتُ الْقُرْءَانِ وَ کِتَابٍ مُّبِین» یک چیز بر خودش عطف شده است؟ ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بر حسب ادبیات عرب و نظر مفسران عطف به حرف «واو» اقتضای تغایر و دوگانگی دارد، پس چگونه است که در آیات «الر تِلْکَ ءَایَاتُ الْکِتَابِ وَ قُرْءَانٍ مُّبِین،» و «طس تِلْکَ ءَایَاتُ الْقُرْءَانِ وَ کِتَابٍ مُّبِین» یک چیز بر خودش عطف شده است؟ ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

در این‌که مراد از کتاب و قرآن در این دو آیه یک معنا است یا هر کدام معنای خاصی دارند، بین مفسران اختلاف نظر وجود دارد؛ گروهی گفته‌اند: «هر دو به یک معنا هستند»، و عده دیگری می‌گویند: «معنای هر کدام با دیگری متفاوت است».

بنا بر دیدگاه کسانی که این دو را دارای معنای متفاوت می‌دانند هیچ اشکالی بر عطف هر کدام بر دیگری وجود ندارد. اما بنابر دیدگاه کسانی که این دو را به یک معنا می‌دانند عطف هر کدام بر دیگری، عطف شیء بر خودش می‌شود و در ابتدای امر ایراد و اشکال به نظر می‌رسد. اما در حقیقت ایراد و اشکالی بر آن وارد.

پاسخ تفصیلی

در آیه «الر تِلْکَ ءَایَاتُ الْکِتَابِ وَ قُرْءَانٍ مُّبِین»،[۱] «الکتاب» به صورت معرفه و قرآن به صورت نکره آمده و بر الکتاب عطف شده است، ولی در آیه «طس تِلْکَ ءَایَاتُ الْقُرْءَانِ وَ کِتَابٍ مُّبِین»،[۲] «القرآن» به صورت معرفه و کتاب به صورت نکره آمده و بر القرآن، عطف شده است. این کار، نوعى تفنّن در عبارت است و در هر دو مورد معرفه بودنِ یکى براى آن است که قرآن پیش روى شما است و شما آن را مى‏شناسید و نکره بودنِ دیگرى براى آن است که قرآن از چنان عظمتى برخوردار است که بالاتر از هر سخن دیگرى است و سخن گفتن به مانند آن، دور از دست‌رس بشر است.[۳]

در این که معنا و مقصود از کتاب در این دو آیه چیست، بین مفسران اختلاف نظر وجود دارد:

گروهی می‌گویند: «مراد از کتاب، قرآن است بنابر این قرآن و کتاب، دارای یک معنا هستند».[۴]

برخی مانند مجاهد معتقدند: «مراد از کتاب، تورات و انجیل است».[۵]

بعضی دیگر مانند قتاده می‌گویند: «مراد از کتاب، کتاب‌هایی است که قبل از قرآن بر پیامبران پیشین نازل شده است».[۶]

عده‌ای برآنند: «مراد از کتاب، لوح محفوظ است».[۷]

بنابر قول کسانی که می‌گویند مراد از کتاب، قرآن نیست بلکه انجیل یا تورات یا کتاب‌های آسمانی نازل شده بر پیامبران پیشین یا لوح محفوظ است هیچ ایراد و اشکالی برای عطف هر کدام بر دیگری وجود ندارد. اما بنابر دیدگاه کسانی که قرآن و کتاب را به یک معنا می‌دانند به نظر ابتدایی و غیر محققانه ممکن است اشکال وارد شود که در عطف، باید بین معطوف و معطوف علیه مغایرت وجود داشته باشد، در حالی‌که در این آیه مغایرت وجود ندارد و عطف شیء بر نفس خود شده است و عطف شیء بر نفس خویش صحیح نیست.

برای جواب این اشکال باید به ادبیات عرب و علم نحو که یکی از علوم ادبی عرب است مراجعه نمود. در علم نحو در بحث عطف به حروف، بیان شده است: «اصل غالب در عطف به حروف این است که بین معطوف و معطوف علیه، از جهت لفظ و معنا مغایرت و دوگانگی وجود داشته باشد و معمولاً در کلام عرب، عطف شیء بر خودش نمی‌شود. اما گاهی عرب، برای مقصود و غرض بلاغی که همان تأکید و تقویت معنای معطوف علیه باشد، فقط به تغایر لفظی اکتفا می‌کند و یک شیء را بر خودش عطف می‌کند»؛ مانند: «و اَلفَی قولها کَذِباً و میناً.» در این جا کَذِب و مَین، از نظر لفظ دارای تغایر هستند، اما از نظر معنا یکی هستند(هردو به معنای دروغ‌گویی هستند) ولی برای تقویت و تأکید معنای کَذِب، مَین را بر آن عطف نموده‌اند. این نوع عطف کردن گرچه کم است، اما طبق قاعده و قانون است.[۸]

پس عطف قرآن بر کتاب و یا عطف کتاب بر قرآن در این دو آ