پاورپوینت کامل آیا پیامبراکرم(ص) با دیدن فقیری که در جمع ثروتمندان حضور یافت، به او رو ترش کرد ؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا پیامبراکرم(ص) با دیدن فقیری که در جمع ثروتمندان حضور یافت، به او رو ترش کرد ؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا پیامبراکرم(ص) با دیدن فقیری که در جمع ثروتمندان حضور یافت، به او رو ترش کرد ؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا پیامبراکرم(ص) با دیدن فقیری که در جمع ثروتمندان حضور یافت، به او رو ترش کرد ؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

چهار آیه ابتدایی سوره عبس، اجمالاً بیان‌گر آن است که خداوند در این آیات کسی را مورد عتاب و سرزنش قرار داده؛ به این دلیل که فرد یا افراد غنى و ثروت‌مندى را بر نابیناى حق‏طلبى مقدم داشته است، اما این شخص مورد عتاب کیست؟ در آن اختلاف نظر است.

مشهور میان مفسران اهل سنت و شیعه این است که عده‌‏اى از سران قریش؛ مانند عتبه بن ربیعه، ابو جهل، عباس بن عبد المطلب، و جمعى دیگر، خدمت پیامبر اسلام(ص) بودند و پیامبر مشغول تبلیغ و دعوت آنها به سوى اسلام بود و امید داشت که این سخنان در دل آنها مؤثر شود. در این میان «عبد اللَّه بن ام مکتوم» که مرد نابینا و به ظاهر فقیرى بود وارد مجلس شد، و از پیامبر تقاضا کرد آیاتى از قرآن را براى او بخواند و به او تعلیم دهد. او پیوسته سخن خود را تکرار مى‏‌کرد و آرام نمى‌‏گرفت؛ زیرا دقیقاً متوجه نبود که پیامبر اسلام(ص) با چه کسانى مشغول صحبت است. او آن قدر کلام پیامبر را قطع کرد که حضرت ناراحت شد، و آثار ناخشنودى در چهره مبارکش نمایان شد و از عبد اللَّه رو برگرداند، و به سخنانش با آن گروه ادامه داد.

در این هنگام آیات نخست سوره عبس نازل شد، و در این باره پیامبر(ص) را مورد عتاب و سرزنش قرار داد.[۱]

مستند این گروه روایاتی است که سیوطى در تفسیر دُرّ المنثور آن را از عایشه، انس و ابن عباس- البته با مختصر اختلافى- نقل کرده، و آنچه صاحب مجمع البیان نقل نموده خلاصه‌‏اى از آن روایات است.[۲]

البته در آیه چیزى که صریحاً دلالت کند که منظور شخص پیامبر(ص) است وجود ندارد، تنها چیزى که مى‌‏تواند شاهد این نظر باشد، خطاب‌هایى است که از آیات ۸ تا ۱۰ این سوره آمده که مى‏گوید: «کسى که پیوسته (براى شنیدن آیات خدا) به سرعت سراغ تو مى‏آید، و از خدا مى‏ترسد، تو از او غافل مى‏شوى»! این چیزى است که بهتر از هر کس در مورد پیامبر مى‏تواند صادق باشد.[۳]

اما گروهی از مفسران معتقدند که چنین اتفاقی نیز نیفتاده است و این آیات دلالت روشنى ندارد بر این که مراد از شخص مورد عتاب رسول خدا (ص) است، بلکه صرفاً خبرى مى‏دهد و انگشت روى صاحب خبر نمى‏گذارد. قرائنى در این آیات وجود دارد که نشان مى‌‏دهد منظور شخص پیامبر اسلام(ص) نیست. از جمله این که:

همه مى‏دانیم که صفت عبوس از صفات رسول خدا (ص) نبوده، و آن‌جناب حتى نسبت به کفار چهره عبوس نمى‏کرد، تا چه رسد به مؤمنان. گذشته از این، اشکال سید مرتضى(ره) بر این روایات وارد است که مى‏گوید اصولاً از اخلاق رسول خدا(ص) نبوده، و در طول حیات شریفش سابقه نداشته که دل اغنیا را به دست آورد و از فقرا رو برگرداند. و با این که خود خداى تعالى اخلاق آن‌حضرت را عظیم شمرده، و قبل از نزول سوره مورد بحث(عبس)، در سوره «نون» که به اتفاق روایات وارده در ترتیب نزول سوره‌‏هاى قرآن، بعد از سوره «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ» نازل شده -فرمود: «وَ إِنَّکَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظِیمٍ»- چطور ممکن است که در اول بعثتش خلقى عظیم (آن هم به طور مطلق) داشته باشد، و خداى تعالى به این صفت او را به طور مطلق ستایش کند، سپس برگردد و برای پاره‏اى مسائل اخلاقی، او را مذمت کند، و چنین خلق نکوهیده‌‏اى را به او نسبت دهد( که تو به اغنیا متمایل هستى، هر چند کافر باشند، و براى به دست آوردن دل آنان از فقرا روى مى‏‌گردانى، هر چند که مؤمن باشند)!

از این هم که بگذریم، مگر به رسول خود نفرموده بود: «لا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلى‏ ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ وَ لا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَ اخْفِضْ جَناحَکَ لِلْمُؤْمِنِینَ».[۴] پس چگونه ممکن است در سوره حجر که در اوّل دعوت علنى اسلام نازل شده به آن‌حضرت دستور دهد اعتنایى به زرق و برق زندگى دنیاداران نکند، و در عوض در مقابل مؤمنان تواضع نماید، و در همین سوره و در همین سیاق او را مأمور سازد که از مشرکان اعراض کند، و بفرماید: «فَاصْدَع