پاورپوینت کامل چرا شیعیان بعضی از روایات صحیح بخاری را که با عقیده آنها سازگاری دارد قبول می‌کنند و بعضی دیگر را به جهت هم‌خوان نبودن رد می‌کنند؟ ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا شیعیان بعضی از روایات صحیح بخاری را که با عقیده آنها سازگاری دارد قبول می‌کنند و بعضی دیگر را به جهت هم‌خوان نبودن رد می‌کنند؟ ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا شیعیان بعضی از روایات صحیح بخاری را که با عقیده آنها سازگاری دارد قبول می‌کنند و بعضی دیگر را به جهت هم‌خوان نبودن رد می‌کنند؟ ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا شیعیان بعضی از روایات صحیح بخاری را که با عقیده آنها سازگاری دارد قبول می‌کنند و بعضی دیگر را به جهت هم‌خوان نبودن رد می‌کنند؟ ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

یکی از جوامع حدیثی مسلمانان؛ «الجامع المسند الصحیح المختصر من أمور رسول الله صلى الله علیه و سلم و سننه و أیامه» معروف به «صحیح بخاری»، از اهل سنت می‌باشد.
به رغم دفاع بخاری از صحّت روایات کتاب خود و نیز تأکید بسیاری از عالمان اهل سنّت بر «اصح بودن» صحیح بخاری پس از قرآن، نقدهای قابل توجّهی از سوی برخی از علمای اهل سنت و عالمان شیعه بر این کتاب شده است؛ مانند زیاد بودن نقل به معنا در این کتاب و ضعف رجالی و محتوایی.
شیعیان برای پذیرش و یا ردّ یک روایت برای خود اصول و معیارهایی عقلی و نقلی دارند، و برای شیعه در این اصول و معیارها؛ «شیعه» و یا «اهل سنت» بودن یک راوی به تنهایی علت برای قبولی و یا ردّ روایت نیست. لذا علمای رجال و حدیث شیعه؛ تمام کتاب‌ها -حتی کتاب‌های اربعه(چهارگانه) شیعه- را در معرض تحلیل و بررسی قرار داده و به هیچ‌کدام از این منابع، نام صحیح اطلاق نکرده‌اند. کتاب بخاری نیز استثنائی از این موضوع نیست. به علاوه؛ روایات بسیاری از این کتاب در تألیفات قدیم و متأخر شیعی نقل شده و مورد پذیرش قرار گرفته است.

پاسخ تفصیلی

شناخت و معرّفی «جوامع حدیثی»[۱] شیعه و اهل سنت به عنوان شاخه‌ای از تاریخ حدیث، در عموم کتاب‌ها و آثاری که به بازشناسی علوم حدیث پرداخته‌اند، به عنوان یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر دنبال شده است. یکی از این جوامع حدیثی مسلمانان از اهل سنت؛ «الجامع المسند الصحیح المختصر من أمور رسول الله صلى الله علیه و سلم و سننه و أیامه» معروف به «صحیح بخاری» می‌باشد. در این‌جا نگاهی کوتاه به زندگی‌نامه بخاری و کتاب حدیثی او خواهیم داشت تا روشن شود که اگر دانشمندان شیعه روایاتی از صحیح بخاری را نمی‌پذیرند، با استناد به دلایل حدیث‌شناسی است و صِرف مسلمان بودن یک نویسنده، دلیل بر پذیرفتن تمام عقاید و نوشته‌های او نخواهد بود.
معرفی محمد بن اسماعیل بخاری
ابو عبد الله محمد بن اسماعیل بخاری در سال ۱۹۴ق در بخارا به دنیا آمد.[۲] او بخشی از تحصیلات خود را در وطن خود دنبال کرد، و برای تکمیل معلومات و استفاده از مشایخ حدیث به شهرهای مشهور در خراسان، عراق، حجاز و شام مسافرت نمود.[۳] او به بغداد نیز بسیار سفر ‌کرد و به جهت داشتن حفظ احادیث زیاد و تبحّر در زمینه حدیث‌شناسی مورد تکریم عالمان عصر خود قرار گرفت.[۴] او از علمای مشهوری؛ مانند مکّی بن ابراهیم بلخی، عبدان بن عثمان مروزی، عبید الله بن موسى عبسی، أبو عاصم الشیبانی،[۵] اسحاق بن راهویه[۶] و احمد بن حنبل[۷] حدیث آموخت. سرانجام بخاری در سال ۲۵۶ق[۸] در «خرتنگ» یکی از روستاهای سمرقند وفات یافت.[۹]
انگیزه بخاری از نوشتن کتاب «صحیح»
بخاری خود درباره انگیزه‌ی فراهم آوردن صحیح گفته است: «روزی نزد استاد خود اسحاق بن راهویه بودیم که گفت: چه می‌شد اگر کتاب مختصری درباره سنت نبی فراهم می‌کردید! این امر در دلم نشست و شروع به گردآوری جامع روایی صحیحی نمودم و صحیح خود را از میان شش‌صد هزار روایت گرد آوردم».[۱۰]
او می‌گفت: «من یک‌صد هزار حدیث صحیح و دویست هزار حدیث غیر صحیح را در حفظ دارم»،[۱۱] و این امر نشان‌گر کثرت روایات و نیز ضعیف و جعلی بودن بسیاری دیگر از روایات در عصر بخاری است.[۱۲]
بخاری بر اساس شرایطی روایات خود را انتخاب کرد که عبارت‌اند از: اتصال سند تا طبقه صحابه، عدالت و ضابط بودن راویان. او گرچه بر این شرایط تصریح نکرده، اما این شرایط از شیوه او در کتاب قابل برداشت است.[۱۳]
جایگاه کتاب صحیح بخاری نزد اهل سنت
صحیح بخاری در میان عالمان اهل سنت از جایگاه بس ممتازی برخوردار است، به گونه‌ای که آن‌را تالی تلو قرآن و صحیح‌ترین کتاب‌ها پس از کتاب خدا دانسته‌اند.
شافعی گفته است: «نخستین کتابِ حدیث، صحیح بخاری و پس از آن صحیح مسلم است و این دو کتاب پس از قرآن صحیح ترین کتاب‌ها هستند».[۱۴]
نووی می‌نویسد: «علما به یک‌ صدا معتقدند که صحیح‌ترین کتاب‌ها پس از قرآن صحیح بخاری و صحیح مسلم است و امّت همگی این دو کتاب را پذیرفته‌اند. و کتاب بخاری در مقایسه با صحیح مسلم صحیح‌تر و فایده‌اش بیشتر است».[۱۵]
از این عبارت‌ها که از زبان مشهورترین عالمان و محدّثان اهل سنت ارائه شده می‌توان برداشت کرد که همگان صحیح بخاری را پس از قرآن معتبرترین کتاب می‌شناسند و از صحیح مسلم در مرتبه‌ی سوم یاد می‌کنند.[۱۶]
البته عواملی وجود دارد که صحیح بخاری از جایگاهی بلند نزد عالمان اهل سنت برخوردار است؛ عواملی مانند شخصیت مؤلف، قدمت کتاب، دقّت و احتیاط در نگارش.[۱۷]
صحیح بخاری و نقدها
به رغم دفاع بخاری از صحّت روایات کتاب خود و نیز تأکید بسیاری از عالمان اهل سنّت بر اصح بودن صحیح بخاری پس از قرآن، نقدهای قابل توجّهی از سوی برخی از علمای اهل سنت و عالمان شیعه بر این کتاب شده است، که به بیان چند نمونه بسنده می‌شود.
۱. تکمیل نشدن کتاب در زمان حیات مؤلف: ابو الولید باجی در مقدمه کتاب خود «فی أسماء رجال البخاری» می‌نویسد: «ابو اسحاق ابراهیم بن احمد مستملی گفته است: من کتاب بخاری را از نسخه‌ی اصلی آن که نزد محمد بن یوسف فربری بود استنساخ کردم و به مطالبی بر خوردم که تمام نشده و صفحات سفید داشت، از جمله اسامی روات که فاقد شرح حال بود، یا احادیثی که وضعیت آنها مشخص نبود».[۱۸]
۲. زیاد بودن نقل به معنا در این کتاب: گرچه نقل به معنا با رعایت تمام ضوابط از سوی پیشوایان دینی مجاز شمرده شده، اما این به معنای برتری روایاتی که حاوی نقل به معناست بر روایاتی که در آنها نصّ عبارات معصوم آمده، نیست؛ زیرا چه بسا در نقل به معنا بخش‌هایی از قرائن لفظی از بین رفته، یا اساساً به خاطر سوء فهم راوی به صورت ناصواب نقل گردد. از این جهت نقل به معنا یک کاستی محسوب می‌گردد.[۱۹] آنچه درباره‌ی بخاری گفته شده نشان‌گر این مدّعا است که او روایات را بدون استناد به مکتوبات و تنها با تکیه بر حافظه‌ی خود می‌نگاشته و از شیوه‌ی نقل به معنا استفاده می‌کرده است.[۲۰]
خطیب بغدادی در این‌باره از خود بخاری چنین نقل کرده است: «بسا روایتی را در بصره می‌شنیدم و در شام آن‌را می‌نگاشتم و بسا روایتی که در شام می‌شنیدم، در بصره می‌نگاشتم! به او گفته شد: آیا به طور کامل می‌نگاری؟ او در پاسخ سکوت کرد».[۲۱] و محمد بن ازهر سجستانی می‌گوید: «من در مجلس درس سلیمان بن حرب حضور می‌یافتم و بخاری با ما بود او می‌شنید، اما نمی‌نوشت. به برخی از حاضران گفته شد که: چرا بخاری نمی‌نویسد؟ او در پاسخ گفت: وقتی به بخارا بازگردد از روی حافظه خود خواهد نوشت».[۲۲]
سکوت بخاری بدین معنا است که او خود پذیرفته است به رغم برخورداری از حافظه‌ی قوی قادر به انعکاس تمام الفاظ روایاتی که می‌شنید، نبوده و احیاناً بخش‌هایی از آن‌را به صورت نقل به معنا می‌نگاشته است. چنین شیوه‌ای که طبعاً از اتقان کار می‌کاهد، حتی برای همراهان بخاری نیز قابل پذیرش نبود.
۳. برخورداری از ضعف‌های سندی: با آن‌که درباره‌ی روایاتی که بخاری در صحیح آورده گفته شده است: «کلّ من روی عنه البخاری فقد جاوز القنطره؛[۲۳] هرکس که بخاری از او نقل کرده باشد از پل [جرح و تعدیل رجالیان] گذشته است»، اما واقعیت نشان می‌دهد که او از افراد فاسق و فاجر، خارجی و ناصبی، و دین به دنیا فروخته؛ همچون عمرو بن عاص، مروان بن حکم، ابوسفیان، معاویه، مغیره بن شعبه و … روایات فراوانی نقل کرده است. اما از افراد صادق و سرچشمه‌ی معارف اسلامی و معلّمان فرهنگ غنی اسلام و حدیث، یا اصلاً نقل نکرده و یا اگر هم نقل کرده نسبت به دیگران بسیار ناچیز و کم است.[۲۴]
یکی از انتقادات اصلی شیعه به صحیح بخاری این است که؛ نقل روایت از طریق امامان شیعه و فرزندان آنان بسیار اندک است.