پاورپوینت کامل معنای عبارت «بشرائع دینی و خواتیم عملی» در زیارات و ادعیه چیست؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معنای عبارت «بشرائع دینی و خواتیم عملی» در زیارات و ادعیه چیست؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معنای عبارت «بشرائع دینی و خواتیم عملی» در زیارات و ادعیه چیست؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معنای عبارت «بشرائع دینی و خواتیم عملی» در زیارات و ادعیه چیست؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

ایمان به امامت ائمه اطهار(ع) و اعتقاد به رجعت از اعتقادات اصلی شیعه است. عبارت «أشهد أنّی بکم مؤمن و بإیابکم موقن بشرائع دینی و خواتیم عملی»؛‏ که متضمن همین دو اعتقاد اساسی شیعه است در ادعیه و زیارات متعددی وارد شده است. با توجه به برخی از تفسیرها، معنای عبارت «بشرائع دینی» تا حدی متفاوت می‌شود. بر اساس یکی از آنها و با توجه به این‌که کلمه «تابع» را در تقدیر بگیریم معنای عبارت این چنین است: «من گواهى می‌دهم که مؤمن به شما هستم، و به بازگشت (رجعت) شما اعتقاد و یقین دارم، و با (در) احکام دینم و پایان کار و عاقبت اعمالم؛ تابع و پیرو شما هستم».

پاسخ تفصیلی

اعتقاد به رجعت یکی از اعتقادات اصلی شیعه است، به‌طوری که امام صادق(ع) فرمود: «از ما نیست کسی که به متعه (ازدواج موقت) و رجعت ما اعتقاد نداشته باشد».[۱] گویا اعتقاد به این دو از رموز تشیع بوده و امام صادق(ع) در روایتی دیگر این دو را از نشانه‌های مؤمن دانسته‌اند.[۲]
متعه یا همان نکاح موقّت، جزو احکام اختلافی بین شیعه و بیشتر اهل سنت است، و ایمان به امامت اهل بیت(ع) و رجعت از امور اعتقادی مختص به شیعه است. لذا در روایات، مورد تأکید قرار گرفته‌اند. یکی از عبارت‌های پر تکرار در ادعیه و زیاراتی که از ائمه(ع) به ما رسیده است، عبارت «أشهد انّی بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِإِیَابِکُمْ مُوقِنٌ بِشَرَائِعِ دِینِی وَ خَوَاتِیمِ عَمَلِی‏‏»[۳] است [۴] که در بردارنده ایمان به ائمه اطهار(ع) و اعتقاد به رجعت است.
اما ترجمه جملات:
الف. «أشهد أنی بکم مؤمن»؛ من گواهى می‌دهم که به شما ایمان دارم.
ب: «و بإیابکم موقن»: و به بازگشت (رجعت) شما اعتقاد و یقین دارم.
ج: «بشرائع[۵] دینی و خواتیم[۶] عملی»: با احکام دین خود و پایان اعمالم [به رجعت شما یقین دارم].
قسمت «الف» و «ب» این عبارت روشن و واضح است و آنچه کمی در روان و وضوح عبارت تا حدی تأثیر گذاشته است؛ قسمت «ج» است. در ترجمه قسمت «بشرائع دینی و خواتیم عملی» چند نظریه مطرح شده است که ابتدا مقدمه‌ای برای توضیح بیشتر بیان می‌شود:
همان‌طور که می‌دانیم؛ جار و مجرور در زبان عربی غیر مستقل‌اند و برای این‌که معنای آنها در جمله مشخص شود باید با کلمه‌ای که مستقل است معنا شود. عبارت «بشرائع»[۷] و به تبع آن «دینی»، همچنین عبارت معطوف به آن؛ یعنی «خواتیم عملی»، باید با کلمه‌ای مستقل، معنا شوند و به گفته دانشمندان ادبیات عرب، باید متعلق به کلمه مستقل باشند. با توجه به این مطلب، چند نظریه در متعلَق این جار و مجرور و به دنبال آن چند معنا برای این جمله ذکر شده است:
۱. گفته شده «بشرائع دینی» متعلق به فعل «أشهد» است؛ یعنی از باب مبالغه و تأکید این گونه می‌گوییم: غیر از خودم که شهادت می‌دهم؛ احکام دینم و عاقبت اعمالم نیز همراه خودم به شما ایمان داشته و به رجعت شما گواهی می‌دهند.[۸]
۲. عبارت «بشرائع دینی» متعلق به (مؤمن، موقن) است که در این صورت معنا چنین است: من با کمک این دو (شرائع دینی و خواتیم عملی) و با تمسک به آن دو، به شما ایمان داشته و به رجعتتان اعتقاد دارم.[۹]
۳. عبارت مورد نظر را با توجه به ادبیات عرب و وقفی که در قرائت ایجاد می‌کنیم می‌توان این گونه خواند: «أشهد أنّی بکم مؤمن و بإیابکم»، سپس با فاصله اندکی جملات دیگر را خواند: «موقن بشرائع دینی و خواتیم عملی». در این صورت «إیابکم» عطف به «مؤمن» و «شرائع دینی» متعلق به «موقن» شده است و خود «موقن» خبر دوم برای «أنّ» است و با آن معنا می‌شود، پس معنای جمله چنین است: گواهی می‌دهم که به شما و به رجعت‌تان اعتقاد و ایمان دارم… و به احکام دینم و به پایان و عاقبت کارم (که عاقبت هر شخص، بهشت یا جهنم است) یقین دارم.[۱۰]
۴. احتمال دارد در این‌جا «واو» قبل از «بشرائع دینی» حذف شده باشد، همان‌طور که در برخی از ادعیه می‌توان «واو» را مشاهده کرد. در زیارت امام حسین(ع) در شب عید فطر این چنین آمده است: «وَ بِإِیَابِکُمْ مُوقِنٌ وَ بِشَرَائِعِ دِینِی وَ خَوَاتِیمِ عَمَلِی‏»،[۱۱]در این صورت احتمال این‌که کلمه‌ای