پاورپوینت کامل معنای چهار بیت شعر ابتدای مثنوی معنوی، معروف به «نی‌نامه» چیست؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معنای چهار بیت شعر ابتدای مثنوی معنوی، معروف به «نی‌نامه» چیست؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معنای چهار بیت شعر ابتدای مثنوی معنوی، معروف به «نی‌نامه» چیست؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معنای چهار بیت شعر ابتدای مثنوی معنوی، معروف به «نی‌نامه» چیست؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

مولوی شاعر و عارف بنام ایرانی است که در اشعار خود معروف به نی‌نامه شرح جدایی انسان از مبدأ خویش را بیان کرده است. تشبیه مشخصی که در این ابیات شده است تشبیه انسان با نی می‌باشد. نی ساقه‌ای است که از محل خود که نیستان است بریده شده و به نقطه‌ی دیگری برده شده است. انسان نیز از مبدأ خود که عالم مجردات باشد بریده شده و به عالم مادیات آورده شده است. او همواره اشتیاق شدیدی به موطن اصلی خویش دارد. سه مکتب مهم فلسفی در خصوص مبدأ انسان نظرات خاصی دارند. این اشعار با ذائقه عرفانی تنظیم شده و نمی‌توان تفسیری منطبق بر هر سه مکتب ارائه داد؛ زیرا اساساً اشعار از منظر عرفان سروده شده، اما مثلاً مکتب مشاء عقلانی محض است، با این وجود از نظر هر سه مکتب حقیقت انسان روح و نفس مجرد او است. اصل روح نیز از عالم مجردات است و در این عالم مادی از فراق آن عالم معنوی در سوز و گداز است.

پاسخ تفصیلی

اشعار فوق متعلق به مولانا جلال‌الدین محمد بلخی شاعر و عارف بلند آوازه ایرانی است که در کتاب مثنوی، مشهور به مثنوی معنوی آمده است که هجده بیت نخست دفتر اول مثنوی معنوی به نی‌نامه شهرت دارد و حکایت جدایی و فراق انسان را از منبع و مبدأ اصلی خویش بیان می‌کند.
در ابیات فوق شرح جدایی انسان از مبدأ خویش بیان شده است. انسان از این جدایی ناراحت است و شکوه می‌کند. در حقیقت خاستگاه اصلی انسان و علت حضورش در جهان مادی بیان گردیده است.
تشبیه مشخصی که در این ابیات شده است تشبیه انسان به نی می‌باشد. نی ساقه‌ای است که از محل خود که نیستان است بریده شده و به نقطه‌ی دیگری برده شده است. هرگاه هوایی در آن دمیده می‌شود ناله‌ی سوزناکی سر می‌دهد. انسان نیز از مبدأ خود که عالم مجردات باشد بریده شده و به عالم مادیات آورده شده است. او همواره اشتیاق شدیدی به موطن اصلی خویش دارد و تمام تلاش او برای آرامش خویش به جایی ره نمی‌برد؛ زیرا او هنگامی آرامش حقیقی را خواهد یافت که به مبدأ خود بازگردد. از این بابت مرد و زن ناله سر می‌دهند. به بیان دیگر، آتش عشق الهی، انسان را به صدا در آورده و می‌خواهد به معشوق برساند. پس از مدتی انسان می‌تواند علی‌رغم جدایی از اصل خود مجدداً به وصال برسد.
همچنان‌که در ابیات مشاهده می‌کنیم، مطالب متعددی را در آن می‌توان احصاء کرد که ممکن است از منظر سه مکتب فلسفی عمده که در سؤال آمده، هریک دارای تفسیری خاص باشد. به نظر می‌رسد آنچه که می‌توان در این مختصر به آن اشاره نمود، منشأ اصلی انسان است؛ یعنی ما باید بدانیم که صورت انسان به عنوان جسم مادی و حلول نفس در او چگونه است و هر یک از این مکاتب چه نظری دارند. اینک به طور خلاصه و اجمال به دیدگاه سه مکتب فلسفی مشاء، اشراق و متعالیه می‌پردازیم.
۱. مکتب مشاء: فلسفه مشاء فلسفه‌ای مبتنی بر استدلال است، به گونه‌ای که در جهت درک حقیقت، تمایل فراوانی دارد که از استدلالات عقلی استفاده کند .می‌توان «فلسفه مشاء را این‌گونه توصیف کرد که از نظر این مکتب آدمی می­‌تواند تنها از راه تفکر و استدلال بر مبنای منطق صوری به حقیقت عالم دست پیدا کند و نسبت به آنها معرفت مطابق با واقع بیابد».[۱]
۳. مکتب اشراق: مراد از فلسفه اشراق فلسفه‌­ای است که شیخ اشراق شهاب­الدین سهروردی (متوفای ۵۸۷ق) آن‌را بنیان نهاده است. از نظر شیخ اشراق فیلسوف واقعی کسی است که علاوه بر تسلط بر مبانی فلسفی و منطق صوری بتواند با تهذیب نفس و تصفیه باطن مراتب کمالات معنوی را طی کرده و استعداد مظهریت انوار الهی را پیدا نماید.[۲]
۳. حکمت متعالیه: پایه‌گذار حکمت متعالیه صدرالدین شیرازی (متوفای ۱۰۵۰ق) است. حکمت متعالیه به یک معنا اوج فلسفه اسلامی است که از حیث مبانی، مسائل، دغدغه‌­ها بسیار شبیه سایر فلسفه­‌های رایج در جهان اسلام به خصوص شیعه است.
ملاصدرا با تسلط بر فلسفه­‌های عصر خود و آشنایی با کلام اسلامی و نیز گرایش­های عرفانی موجود توانست مکتبی را پایه­گذاری کند که به عنصر اصلی فلسفه که همان اقامه برهان و استدلال است پایبند باشد و هم بتواند مسائلی را که تا آن موقع هیچ‌یک از گرایش‌­های عقلی مانند: مکتب مشاء، اشراق، عرفان نظری و کلام نتوانسته بودند به نحو رضایت‌­مندی