پاورپوینت کامل روایاتی که در آنها ازدواج با برخی قبایل؛ مانند اهل سودان یا اکراد نهی شده است! منظور چیست؟ ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روایاتی که در آنها ازدواج با برخی قبایل؛ مانند اهل سودان یا اکراد نهی شده است! منظور چیست؟ ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روایاتی که در آنها ازدواج با برخی قبایل؛ مانند اهل سودان یا اکراد نهی شده است! منظور چیست؟ ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روایاتی که در آنها ازدواج با برخی قبایل؛ مانند اهل سودان یا اکراد نهی شده است! منظور چیست؟ ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

این قبیل از سفارش‌های ائمه اطهار(ع)، به معنای حرمت ازدواج با این افراد نیست، پس می‌توان با آنان ازدواج کرد؛ زیرا این توصیه‌ها با توجه به واقعیت‌های جامعه که در نظر امام معصوم(ع) بوده است، فقط شامل مردمی می‌شود که مورد خطاب بوده‌اند و عمومیت ندارند.
در برخی از این روایات، علت‌هایی ذکر شده است که از باب «العله تعمم و تخصص»؛ می‌توان چنین نتیجه گرفت که: هر گاه این علت، در مردم هر عصر و شهری وجود داشته باشد، همان حکم هم جاری است، به عنوان مثال: اگر زنان؛ در منطقه‌ای، نجابت نداشته باشند، روایت منع از ازدواج، شامل آنان می‌شود، و اگر مردم منطقه‌ای که در روایت از آنان به غیر نجیب یاد شده، امروز دارای دختران و زنان نجیب و پاک‌دامن باشند، قطعاً؛ روایت منع از ازدواج شامل آنان نمی‌شود.
در منابع اهل سنت نیز چنین مواردی وجود دارد، و مختص به منابع حدیثی شیعه نیست.

پاسخ تفصیلی

یکی از مهم‌ترین وقایع زندگی، ازدواج است و مهم‌تر از آن، چیزی که برای شروع و ادامه زندگی و تربیت نسل سالم و صالح باید مورد توجه باشد، انتخاب همسری مناسب از جمیع جهات است لذا در روایات فراوانی، صفات و خصوصیات مرد و زنی که می‌توانند شرایط زندگی مشترک را داشته باشند ذکر شده و به مؤمنان پیشنهاد شده است.[۱]
باید توجه داشت که این‌گونه دستورات، نوعی پیشنهاد است و هرگز به مرحله نهی تحریمی نمی‌رسد؛ یعنی ازدواج حرام نیست و می‌تواند تحقق یابد. برای پاسخ به این سؤال ناگزیر از ارائ مقدماتی، هرچند کوتاه؛ هستیم.
الف. دو فلسف ازدواج در اسلام
در دین اسلام؛ دو فلسفه اساسی برای ازدواج مطرح شده است که هم دستورات و توصیه هایی که درباره مراحل مختلف ازدواج، از جمله؛ انتخاب همسر (برای مرد یا زن) شده است؛ به نوعی به این دو فلسفه و چرایی ازدواج ختم می‌شود، پس ناگزیر از بیان مختصر آن هستیم.
۱. از مهم‌ترین فلسفه‌های ازدواج در اسلام؛ ایجاد و حفظ آرامش روانی[۲] در خانواده و به تبع آن در جامعه است. هر گاه زن و شوهر یکدیگر را بتوانند تحمل کرده و در مشکلات یاری دهند، محیط خانواده و اجتماع به محیطی آرام تبدیل می‌شود.[۳]
۲. یکی دیگر از فلسفه‌های ازدواج در اسلام تولید نسل است تا بدین وسیله، شمار کسانی که کلمه توحید؛ «لا اله الا الله» را می‌گویند افزایش یابد و جمعیت مسلمانان و موحدان از نظر کمّی و از نظر کیفی تقویت شود.[۴]
ب. مهمترین شرط انتخاب همسر در اسلام
مهم‌ترین شرط برای ازدواج؛ کفو بودن است که منظور از آن، هم شأن بودن زن و مرد از نظر دینی و عقیدتی است. خداوند در قرآن می‌فرماید: «زنان ناپاک از آنِ مردان ناپاکند، و مردان ناپاک نیز به زنان ناپاک تعلّق دارند و زنان پاک از آنِ مردان پاک، و مردان پاک از آن زنان پاکند…»[۵] لذا در روایات ما نیز بر این مورد بسیار تأکید شده است که زن مؤمن؛ کفو و هم‌شأن مرد مؤمن است، و جز شرط ایمان برای ازدواج، شرط دیگری بیان نشده است. امام سجاد(ع) با کنیزی ازدواج کرد و چون خبر به عبدالملک بن مروان رسید، به خیال خود، حضرت را سرزنش کرد. امام(ع) فرمود: «ما در این موارد به رسول خدا(ص) اقتدا می‌کنیم که دختر عمویش؛ زینب را به عقد غلامش؛ یعنی زید در آورد».[۶] بنابراین، زن و مرد مؤمن می‌توانند با یکدیگر ازدواج کنند و کنیز بودن یکی یا سیاه و زشت بودن و یا فقیر بودن هر کدام، جزو شروط همسرگزینی نیست.[۷]
نتیجه: بنابراین دو مقدمه؛ ازدواج مطلوب، ازدواجی است که با همسری هم شأن و کفو انجام گرفته و موجب آرامش و تولید نسل انسان‌هایی مؤمن شود، پس هر توصیه در زمین ازدواج که از امامان معصوم(ع) رسیده است را می‌توان در این زمینه مورد بررسی قرار داد.
سند روایات
روایات ذکر شده در میراث حدیثی و معتبر شیعه، شامل سه روایت می‌شود که در کتاب «کافی» آمده است. اگر چه روایت اول که منع از ازدواج با مردم زنج است، دارای سند صحیح است[۸] و توضیحاتی برای آن ارائه می‌شود، ولی روایت دوم که در آن نهی از خرید کنیزان سودانی و نهی از ازدواج با کردها در آن آمده است، سندی ضعیف[۹] و غیر قابل دفاعی دارد. بنابراین، نهی از ازدواج با اکراد و کنیزان سودانی را ثابت نمی‌دانیم.
روایت سوم[۱۰] هم که در آن منع از ازدواج با اهل خزر و زنج و هند و سند و قندهار آمده است، مشکلی فراتر از روایت دوم دارد؛ چرا که سه نفر آخر سند که متصل به امام صادق(ع) می‌شوند، مجهول و نامعلوم، یا غیر موثّق‌اند.
دلالت و چگونگی برداشت از این‌گونه روایات
مفاد و محتوای روایات ما در یک تقسیم‌بندی؛ به دو دسته تقسیم می‌شوند:
الف. غیر قابل تغییر و دارای شمولیت زمانی و مکانی: اغلب دستورات الهی که از زبان معصومین(ع) به ما رسیده است، قابل تغییر و تأویل نیست و همیشگی و مستمر می‌باشد.[۱۱] مثلاً برخی از سفارش‌ها دربار ازدواج، با توجه به قرائن عقلی، سفارش‌های زود گذر و مختص به یک زمان خاص نیست؛ به عنوان مثال اگر در روایات آمده است که با انسان احمق و کودن ازدواج نکنید،[۱۲] با تغییر مکان و گذشت زمان، این معیار تغییر نکرده و برای همیشه پا برجاست، و ضرری که به انسان؛ از همسر کودن می‌رسد نیز قابل انکار نیست.
ب. محدود به زمان و مکان خاص: گاهی؛ در روایات به مواردی بر خورد می‌کنیم که قرائن متعددی گواه بر آن است که در یک مورد خاص زمانی یا مکانی صادر شده است، چنین محتوایی به علت همین قرائن؛ قابل عمومیت به دیگر زمان‌ها یا مکان‌ها نیست. به نظر می‌آید برخی از توصیه‌هایی که در زمین ازدواج در روایات آمده است، از این دست دوم باشد که به دلائل و قرائن آن اشاره می‌شود:
از آن‌جایی که این‌گونه توصیه‌ها در زمینه ازدواج؛ باید مطابق با محیط بیرونی و واقعیت خارجی باشد، (حداقل در برخی از آنها) کلی و همیشگی نیست؛ یعنی امام معصوم(ع) با توجه به علم الهی که دارد، برای مردم؛ سفارشاتی در زمینه انتخاب همسر می‌کند که باید با واقعیات آن زمان تطابق کامل داشته باشد؛ مثلاً وقتی می‌فرماید با زنان فلان منطقه ازدواج نکنید، باید زنان آن منطقه، در همان زمان که حضرت این توصیه را فرموده، دارای خصوصیاتی باشند که فلسف اصلی زناشویی (آرامش و تولید نسل مؤمن و پاک)، با ازدواج با آنان تأمین نمی‌شود؛ لذا از ازدواج با آنان منع شده است.
بنابر این، اگر در زمان امام علی(ع) تا زمان امام صادق(ع)[۱۳] واقعیت اجتماعیِ خارجی این‌گونه بود؛ که ازدواج با مردمی به نام زنج[۱۴] به عللی که امروز تا حد زیادی برایمان پوشیده است، به مصلحت مسلمانان و یا به مصلحت کسانی که امام معصوم(ع) این توصیه را به آنها کرده است، نبود،[۱۵] ایشان از ازدواج با این گروه را نهی می‌کردند.
قرینه و دلیلی دیگر: این‌گونه تطبیقات خارجی محدود به زمانی خاص را؛ در زمینه مردم‌شناسی و جامعه‌شناختی می‌توان در روایاتی که مثلاً از مردم یک شهر؛ تعریف و تمجید یا ذمّ و نکوهش شده، دید. برای نمونه، در