پاورپوینت کامل چرا در دعای توسل، اسامی ائمه(ع) به صورت منادای منصوب آمده است؟ ۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا در دعای توسل، اسامی ائمه(ع) به صورت منادای منصوب آمده است؟ ۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا در دعای توسل، اسامی ائمه(ع) به صورت منادای منصوب آمده است؟ ۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا در دعای توسل، اسامی ائمه(ع) به صورت منادای منصوب آمده است؟ ۱۵ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

ندا یعنی خواندن یک مخاطب حقیقی یا مجازی به وسیله حرف «یا» و دیگر ادوات مشابه آن. بر اساس قواعد ادبیات زبان عرب، منادا قرار گرفتن کلمات از سه حالت خارج نیست:
۱. منادا «مفرد» باشد؛ یعنی مضاف و شبه مضاف نباشد. مانند جایی که منادا «اسم علم» یا «نکره مقصوده» باشد. در این‌جا منادا مبنی بر ضم خواهد بود؛ مانند: «قالَ یا مَرْیَمُ أَنَّى لَکِ هذا».[۱]
۲. منادا «مضاف» باشد؛ در این صورت منادا منصوب خواهد بود؛ مانند: «قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ لا تَغْلُوا فی‏ دینِکُمْ غَیْرَ الْحَق».[۲] و «یا بَنی‏ إِسْرائیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتی‏ أَنْعَمْتُ عَلَیْکُم».[۳]
۳. منادا «شبه مضاف» باشد؛ یعنی پس از منادا، کلمه‌ای بیاید که معنای قبل از خود را تمام کند و در آن عمل رفع یا نصب یا جر شده باشد. مانند: «یا راغباً فی العلم». و «یا حسناً وجهه». در این صورت نیز منادا همواره منصوب خواهد بود.
لغت شناسان زبان عربی در جایی که منادا «مفرد» باشد و با کلمات «ابن» یا «ابنه» نیز توصیف شده باشد، قاعده‌ای مجزا ذکر کرده‌اند. در حقیقت هرگاه یک اسم عَلم که موصوف به ابن یا ابنه است منادا واقع شده و خود ابن و ابنه نیز به عَلم، لقب و یا کنیه دیگری اضافه شود، در اعراب منادا دو وجه جایز خواهد بود؛ یعنی می‌تواند مبنی بر ضم و مبنی بر فتح باشد؛ مانند «یَا حَسَنَ بْنَ عَلِی‏» و «یا حسنُ بنَ علِی»، «یا علیَّ بنَ ابی طالب» و «یا فاطمهُ بنهَ محمّدٍ».[۴]
البته باید توجه داشت بر اساس قواعد نوشتاری زبان عربی، کلمه «ابن» و «ابنه» در چنین حالتی بدون همزه اول، نوشته و خوانده می‌شوند.
نکته:
۱. گاهی در زبان عربی، حرف ندا حذف شده و تنها منادا باقی می‌ماند: «یُوسُفُ أَعْرِضْ عَنْ هذا»[۵]، «رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنا».[۶]
۲. اسمی که دارای «ال» باشد، مورد ندا واقع نمی‌شود، مگر آن‌که بعد از حرف «یا» یک «أی یا أیه» فاصل شود؛ مانند: «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّک».[۷] و «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّه».[۸] البته اسم «الله» از این قاعده استثنا شده و می‌توان نام خداوند را بدون فاصل مورد ندا قرار داد؛ مانند «یا الله».

[۱] . آل عمران، ۳۷؛ «گفت اى مریم، این از کجا براى تو آمده است»؟

[۲] . مائده، ۷۷؛ «بگو: «اى اهل کتاب، در دین خود بناحق گزافه‏گویى نکنید».

[۳] . بقره، ۴۰؛ «ای فرزندان اسرائیل، نعمتهایم را که بر شما ارزانى داشتم به یاد آرید».

[۴] . یعقوب، امیل بدیع، موسوعه النحو و الصرف و الاعراب، ص۱۸ و ، ۶۷۵، استقلال، قم، ۱۳۸۵ش؛ حسن، عباس، النحو الوافی، ج۴، ص۱۷ – ۲۱،