پاورپوینت کامل یک مدیر باید چه اصول اخلاقی را رعایت کند؟ ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک مدیر باید چه اصول اخلاقی را رعایت کند؟ ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک مدیر باید چه اصول اخلاقی را رعایت کند؟ ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک مدیر باید چه اصول اخلاقی را رعایت کند؟ ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

منظور از اصول، عناوین بارز اخلاقى است که هر یک در موفقیت و سعادت مدیر و مجموعه تحت فرمان او، نقش کلیدى دارند و پایبندى به آنها ضرورى است؛ چنان‌که بی‌اعتنایى به هر یک، ارزش مدیر و مجموعه را در نظر دیگران کاهش داده، به آنها لطمه وارد می‌کند. مهم‌ترین این اصول عبارت‌اند از: داشتن شرح صدر، انضباط، وجدان کاری، تغافل و چشم‌پوشی، قدرشناسی و روابط صمیمانه انسانى.

پاسخ تفصیلی

پیش از ورود به بحث اصلی، بیان مقدماتی درباره «مدیریت» لازم به نظر می‌رسد.
یک. مدیریت؛ یعنى مجموعه‌اى از آگاهی‌هاى شکل یافته جهت ایجاد هماهنگى در یک سازمان براى بارورى بهتر برنامه‌ها و نیل به هدف‌هاى مطلوب.[۱]
دو. واژه «مدیریت» در متون اسلامى نیامده، ولى از اصطلاحاتى؛ مانند امامت، امارت، ولایت، سیاست، ریاست، سیادت و… استفاده شده که مفهوم مدیریت از آنها فهمیده می‌شود و می‌توان مدیریت را در سیماى آنها جست‌وجو کرد.
احادیثی که در این نوشتار به عنوان شاهد و دلیل آورده می‌شوند، دارای همین عناوین‌ هستند؛ لذا برخى، مدیریت اسلامى را چنین تعریف کرده‌اند: مدیریتى که زمینه رشد انسان به سوى «خدا» را مطابق کتاب و سنت و سیره پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) و نیز دستاوردهاى علوم و فنون و تجارب بشرى فراهم نماید.[۲]
سه. جایگاه مدیریت و کسب توفیق در انجام وظایف و مأموریت‌هاى آن، به طور کلى نیازمند احراز سه نوع توانایى و قابلیت است: دانش، مهارت و اخلاق.‏ مدیریت، تنها با آگاهی‌هاى عمومى و تخصصى و نیز مهارت‌ها و زبردستی‌ها در اجراى آموخته‏ها، به سامان نمی‌رسد. عنصر دیگرى در این میدان نقش آفرین است که با عنوان «اخلاق» از آن یاد می‌کنیم.
مفهوم و موضوع اخلاق مدیریت‏
بدون تردید در هر شرایطى، کسب و رعایت همه «فضایل اخلاقى» براى انسان لازم است و پرهیز از همه «رذایل اخلاقى» مورد توصیه و تأکید است. ولی رعایت پاره‌اى فضایل، در ارتباط و موقعیتى خاص، لازم‌تر، و پرهیز از پاره‌اى زشتی‌ها و رذایل، در آن ارتباطات، ضروری‌ترند، و هر شغلى عنایت بیشتر به پاره‌ای ملکات نفسانى را می‌طلبد.[۳] یکى از مناسبات و موقعیت‌هاى مهم در زندگى انسان‌ها، موقعیت «مدیریت» است. بدین لحاظ، توفیق در انجام وظایف و رسالت هاى آن، نیازمند اخلاق ویژه است. بنابراین در تعریف اخلاق مدیریت باید گفت: «اخلاق مدیریت، عبارت است از ملکات نفسانى انسان، از آن جهت که اداره امور جمعى از انسان‌ها را در نیل به اهداف معین، عهده‌دار است».[۴] بنابراین، موضوع اخلاق مدیریت عبارت است از: «نفسِ انسانِ مدبّر».
اصول اخلاق مدیریت‏
منظور از اصول، عناوین بارز اخلاقى است که هر یک در موفقیت و سعادت مدیر و مجموعه تحت فرمان او، نقش کلیدى دارند و پایبندى به آنها ضرورى است؛ چنان‌که بی‌اعتنایى به هر یک، ارزش مدیر و مجموعه را در نظر دیگران کاهش داده، به آنها لطمه وارد می‌کند.[۵] مهم‌ترین اصول اخلاق مدیریت به شرح زیر است.
۱. قدرت روحى
‏منظور از قدرت روحى، همان «شرح صدر» است؛ یعنی وسعت روح و بلندى فکر و گسترش افق عقل آدمى.[۶] با توجّه به این معنا کسى که داراى ظرفیت روحى و افق فکرى وسیع بوده، سینه‌اش در سایه لطف خداوند براى پذیرش حقّ و تحمّل مشکلات گشاده باشد و گنجایش لازم را براى دریافت علم، قدرت، خوشى، ناخوشى و… داشته باشد، از نعمت شرح صدر بهره‌مند است.[۷] شرح صدر، آمادگى روحى انسان براى پذیرش حقّ است، به طورى که هر مطلب و پیشنهاد حقّى را بپذیرد و در برابر هر اعتقاد صحیحى تسلیم گردد. در مقابل شرح صدر، «ضیق صدر» و «سنگدلى» قرار دارد که نشانه عدم آمادگى روحى انسان براى پذیرش حق است.[۸]
شرح صدر، یک ضرورت برای مدیریت است؛‏ زیرا مدیریت و رهبرى، با مشکلات توان‌فرسا عجین است؛ کسانى می‌توانند عهده‌دار مسئولیّتى در اجتماع گردند، که قدرت تحمّل پیشنهادها، انتقادها و ناملایمات و مشکلات را داشته باشند.
آیات قرآنى و زندگى پیامبران الهى بیان می‌کنند که شرح صدر از لوازم رهبرى و مدیریت انبیاى الهى بوده و آن بزرگواران رسالت خود را با برخوردارى از شرح صدر، قدرت روحى و دریا دلى به انجام رسانده‌اند. حضرت موسى(ع) پس از آن‌که از جانب خداوند براى نجات قوم بنى اسرائیل مأموریت یافت، گفت: «رَبِّ اشْرَحْ لى‏ صَدْرى‏»؛[۹] پروردگارا! سینه‌ام را گشاده کن.
قرآن کریم این نعمت بزرگ را به رسول خدا(ص) یادآور می‌شود: «الَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ».[۱۰]
امام علی(ع) نیز شرح صدر را ابزار ضرورى مدیریت دانسته، می‌فرماید: «ابزار ریاست، سعه صدر است».[۱۱] و انسان محروم از آن‌را در انجام وظایف ناکام می‌داند و می‌فرماید: «کسى که سینه‌اش تنگ باشد، توان اداى حق [و انجام وظایف] را ندارد». [۱۲]
۲. وجدان کارى‏
دست پر قدرت آفرینش، گوهر گرانبها و صادقى را در درون آدمى تعبیه کرده که از آن به «وجدان» تعبیر می‌شود.[۱۳] این نیرو، ناشناخته، ولى محسوس است و مکاتب گوناگون بشرى و الهى در تعریف، شناسایى و کاربرد آن، سخن‌ها گفته و کتاب‌ها نوشته‌اند و جملگى بر وجود، صداقت و کارآیى آن اتفاق نظر دارند.[۱۴]
«وجدان»، آدمى را پس از انجام کار، مورد بازخواست قرار می‌دهد تا سره را از ناسره بازشناسد، بر کارهاى نیکو بیفزاید و از زشتی‌ها دست شوید و منظور از «وجدان کارى»، در کوتاه‌ترین و زیباترین کلام، خوب و دقیق و کامل انجام دادن کار است.[۱۵]
وجود وجدان و فعالیت صادقانه آن در نظارت و سنجش همه اعمال ما، امرى بدیهى است؛ چنان‌که پذیرفتن داورى آن نیز به میزان سلامت انسانیت ما مربوط می‌شود؛ یعنى تنها بیماران روانى، متخلّفان و مجرمان داورى وجدان را نمی‌پذیرند.
قرآن مجید حضور و جایگاه وجدان را روشن و انکارناپذیر دانسته و در کنار چشم و زبان – که محسوس و عیان‌اند- از آن یاد کرده، می‌فرماید: «الَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ وَ لِساناً وَ شَفَتَیْنِ وَ هَدَیْناهُ النَّجْدَیْنِ»؛[۱۶] آیا براى انسان، دو چشم، زبان و دو لب قرار ندادیم؟ و او را به راه خیر و شر هدایت نکردیم [تا راه خیر را بگزیند و راه شر را واگذارد؟]. که آیه «وَ هَدَیْناهُ النَّجْدَیْنِ»، اشاره به نیروى درونى یا وجدان دارد که خوبی‌ها را از بدی‌ها تشخیص می‌دهد.
نکته اساسى و کلیدى در این رابطه، پذیرفتن امر و نهى وجدان و کمک گرفتن از آن پدیده‏ ارزشمند است. هر چه ما بیشتر گوش به فرمان وجدان باشیم، او بیشتر ما را مدد می‌رساند تا راه سعادت را بپیماییم و از انحراف و زشتى مصون بمانیم.
انسان‌هاى با وجدان، در عرصه کار و فعّالیت، تمام توان خویش را به کار می‌گیرند تا بهترین نتیجه مطلوب را به دست آورند و هیچ‌گاه کار را به حال خود رها نمی‌سازند، آن‌را به بهترین شکل انجام می‌دهند، دلسوزانه و مسئولانه انجام وظیفه می‌کنند و در همه مسؤولیت‌هاى اجتماعى، دقت و استحکام و جدّیت را مدّ نظر دارند.
در حیطه مدیریت؛ کم‌کارى، چاپلوسى، حسادت، حق کشى، بی‌قانونى، تقدیم رابطه بر ضابطه، ستم به فرودستان، جفاى به فرادستان، تسامح و سهل‌انگارى و هرگونه خلاف دیگر، مخالف با هر وجدان آگاهى است و نباید به وقوع بپیوندد.
عوامل گوناگونى، در شرایط و افراد مختلف، سبب تضعیف، انزوا و وارونه شدن وجدان می‌گردد که مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از: ضعف ایمان، پیروی از خواسته‌های نفس اماره، و ریاست‌طلبی.[۱۷]
۳. انضباط ادارى‏
«انضباط» به معناى سامان گرفتن، نظم داشتن، ترتیب، درستى، آراستگى و عدم هرج و مرج به کار رفته است.[۱۸] و منظور از «انضباط ادارى»؛ رعایت قوانین، مقررات، آیین‌نامه‌ها، بخشنامه‌ها و دستورالعمل‌هاى ادارى است[۱۹] و برخى نمودهاى آن عبارت است از: حضور به موقع در محل کار، ترک نکردن محل کار بدون اطلاع مافوق، حضور به موقع در جلسات، پرهیز از اتلاف وقت، رعایت سلسله مراتب ادارى، انجام به موقع وظایف محوّله، بالا بردن کارآیى سازمان، استفاده صحیح از اموال.
لزوم نظم و ترتیب در کارها؛ در زندگى جمعى و سازمانى بیشتر خودنمایى می‌کند؛ زیرا در محیط کار جمعى، اگر نظم و قانون حاکم نباشد، هرج و مرج پیش خواهد آمد و در مدت کوتاهى، روحیه و کارآیى افراد به صفر خواهد رسید و در نهایت چنین سازمانى از هم می‌پاشد.
روحیه نظم‌پذیری؛ از راه تربیت صحیح و ایجاد ارزش‌هاى خاص اخلاقى، وجدان کار و حس انجام وظیفه در کارکنان ایجاد می‌شود و راه را براى رعایت قوانین و مقررات ادارى و حس انجام کار و بالا بردن کارآیى فرد و سازمان، هموار می‌سازد.[۲۰]
۴. تغافل
تغافل و چشم‌پوشى؛[۲۱] یکى از روش‌هاى قابل توجه در تربیت است و در بخش‌هاى مختلف زندگى از اهمیت بالایى برخوردار است، همچنین از عوامل مهم جذب و حفظ نیروها به حساب می‌آید. تغافل و چشم‌پوشى از