پاورپوینت کامل آیا چون پروردگار پذیرنده «جود» نیست، نمی توان به او «موجود»گفت؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا چون پروردگار پذیرنده «جود» نیست، نمی توان به او «موجود»گفت؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا چون پروردگار پذیرنده «جود» نیست، نمی توان به او «موجود»گفت؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا چون پروردگار پذیرنده «جود» نیست، نمی توان به او «موجود»گفت؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

الفاظ «موجود» و «وجود» هر دو از ریشه «و ج د» هستند، امّا «وجود» مصدر و به معنای هستی در مقابل عدم است، ولی «موجود» به معنای هست شده از نیستی است. چیزی که نبوده و به وجود آمده! و مقابل آن معدوم است؛[۱] لذا خداوند «وجود» مطلق است و وجود دارد و به معنای لغوی «موجود» نیست؛ چون خداوند سرمدی و ازلی است و همیشه بوده است، امّا غیر از خداوند همه، «موجود» هستند.
اما اینکه خدا «وجود» است و نه «موجود» به معنای لغوی آن، ارتباطی با موضوع «جود» ندارد، زیرا «موجود» و «وجود» از ریشه «و ج د» هستند، امّا «جود» از ریشه «ج و د» بوده و با هم ارتباطی ندارند مگر از باب اشتقاق کبیر[۲] و در منابع قرآنی و روایی نیز چنین برداشتی اعلام نشده است. با این وجود، ترادف کلمات مشابه می‌تواند نگرش ذوقی زیبایی از آفرینش باشد. و در ادعیه نیز مشابه آن وجود دارد: «وَ مُوجِدَ کُلِّ مَوْجُودٍ وَ مُحْصِیَ کُلِّ مَعْدُودٍ وَ فَاقِدَ کُلِّ مَفْقُودٍ لَیْسَ دُونَکَ مِنْ مَعْبُودٍ أَهْلَ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْجُود»؛[۳] یعنی؛ و به وجود آورنده هر موجود …. ای اهل کبریا و جود!

[۱]. ر.ک: جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح(تاج اللغه و صحاح العربیه)، ج ۲، ص ۵۴۷، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ اول، ۱۴۱۰ق؛ حمیری، نشوان بن سعید‌، شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم‌، ج ۷، ص ۴۴۲۱، بیروت، دار الفکر المعاصر، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.‌

[۲]. اشتقاق اجمالاً بر سه قسم است: اشتقاق صغیر، کبیر و أکبر. اشتقاق صغیر؛ یعنی تناسب فرع با أصل در حروف و ترتیب و معنا مانند «ضَرَبَ» (با سه فتحه) و «ضَرب» بر وزن وَقت. اشتقاق کبیر؛ تناسب در حروف و معنا است نه در ترتیب؛ مانند «جبذ» و «جذب». اشتقاق أکبر؛ تناسب در معنا است فقط مانند «نعق» «نهق»؛ بلاغى، سید عبد الحجت، حجه التفاسیر و بلاغ الإکسیر، تعلیقه ‏۲، ج ‏۷، ص ۳۴۴، قم، انتشارات حکمت، ۱۳۸۶ق.

[۳]. شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج ‏۲، ص ۸۰۴، بیروت، مؤسسه فقه الشیعه، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.‏

پرسش های مرتبط