پاورپوینت کامل در روایتی نه چیز موجب فراموشی دانسته شده است که یکی از آنها «طَرح قَمله» یا «رها کردن شپش» است؛ مقصود از آن چیست؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در روایتی نه چیز موجب فراموشی دانسته شده است که یکی از آنها «طَرح قَمله» یا «رها کردن شپش» است؛ مقصود از آن چیست؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در روایتی نه چیز موجب فراموشی دانسته شده است که یکی از آنها «طَرح قَمله» یا «رها کردن شپش» است؛ مقصود از آن چیست؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در روایتی نه چیز موجب فراموشی دانسته شده است که یکی از آنها «طَرح قَمله» یا «رها کردن شپش» است؛ مقصود از آن چیست؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

روایت مورد نظر چنین است: پیامبر اکرم(ص) فرمود: «ای على! نُه چیز موجب فراموشی است: خوردن سیب ترش، خوردن گشنیز، پنیر، نیم‌خورده موش، خواندن سنگ نوشته قبور، راه رفتن در میان دو زن، زنده رها کردن شپش، حجامت در نزدیکى مخچه، و ادرار کردن در آب راکد».[۱]
برخی از این موارد، اثری جسمانی داشته و می‌توان از طریق پزشکی آنها را مورد بررسی قرار داد که چه مواردی موجب آلزایمر و فراموشی می‌گردد؟
برخی از اینها نیز اثر معنوی داشته که بررسی آنها فراتر از علم پزشکی است.
اما در مورد سؤال مذکور؛ «الْقَمْلَهِ» به معنای شپش است[۲] و عبارت «طَرْحُ الْقَمْلَهِ» به معنای رها کردن شپش است و از آن چنین استفاده می‌شود که مراد زنده رها کردن آن می‌باشد و این معنا از فحوای برخی روایات دیگر نیز به دست می‌آید؛ مانند این روایت: «…اما شپش پس او را به خارج مسجد بیندازید و یا این‌که بکشید».[۳]

[۱]. «یَا عَلِیُّ تِسْعَهُ أَشْیَاءَ تُورِثُ النِّسْیَانَ‏ أَکْلُ‏ التُّفَّاحِ الْحَامِضِ وَ أَکْلُ الْکُزْبُرَهِ وَ الْجُبُنِّ وَ سُؤْرِ الْفَأْرِ وَ قِرَاءَهُ کِتَابَهِ الْقُبُورِ وَ الْمَشْیُ بَیْنَ امْرَأَتَیْنِ وَ طَرْحُ الْقَمْلَهِ وَ الْحِجَامَهُ فِی النُّقْرَهِ وَ الْبَوْلُ فِی الْمَاءِ الرَّاکِدِ»؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج ‏۴، ص ۳۶۱، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق. فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضه الواعظین و بصیره المتعظین، ج ‏۲، ص ۳۱۱، قم، انتشارات رضی، چاپ اول، ۱۳۷۵ش.

[۲]. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج ۷، ص ۴۰، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش.

[۳]. «… أَمَّا الْقَمْلَهُ … وَ لَکِنْ یَرْمِی بِهَا خَارِجاً مِنَ الْمَسْجِدِ، أَوْ یَدْفِنُهَا تَحْتَ رِجْلَیْه‏»؛ حمیری، عبد الله بن جعفر، قرب الإسناد، ص