پاورپوینت کامل آیا هر مردی که با زنی نامحرم شوخی کند در قیامت به ازای هر کلمه‌ هزار سال حبس خواهد شد؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا هر مردی که با زنی نامحرم شوخی کند در قیامت به ازای هر کلمه‌ هزار سال حبس خواهد شد؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا هر مردی که با زنی نامحرم شوخی کند در قیامت به ازای هر کلمه‌ هزار سال حبس خواهد شد؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا هر مردی که با زنی نامحرم شوخی کند در قیامت به ازای هر کلمه‌ هزار سال حبس خواهد شد؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

روایتی که در پرسش ذکر شده را می‌توان از روایاتی دانست که در صدد پیشگیری از روابط ناسالم در اجتماع به ضمیمه تأثیر عقوبت‌های اخروی در جلوگیری از آن؛ است. این روایت مفصل و طولانی را که بیشتر مفاد آن در مورد مسائل اجتماعی و روابط بین افراد است، شیخ صدوق(ره) در کتاب «ثواب الاعمال و عقاب الاعمال» آورده، که با توجه به بررسی‌های سندی، از نظر سندی دارای رتبه قابل قبولی نیست، ولی از آن‌جایی که درباره یکی از اصول اخلاقی مورد تأیید شرع و اسلام سخن گفته است و توسط بزرگان روایی شیعه مانند شیخ صدوق مورد قبول قرار گرفته، می‌توان، مضمون آن‌را با شرایطی پذیرفت.

پاسخ تفصیلی

یکی از مهم‌ترین مسائل اجتماعی هر جامعه، نحوه ارتباط بین زن و مرد است. در هر اجتماع؛ با توجه به زمینه‌های اعتقادی و فرهنگی که در آن وجود دارد، به نوعی این روابط تعریف شده است. در یک تقسیم‌بندی در همین زمینه که در اسلام وجود دارد، مردان و زنان؛ به محرم و نامحرم تقسیم شده‌اند که برای هر کدام و نوع رابطه‌ای که می‌توان با هر کدام ایجاد کرد؛ ضابطه و قانونی متفاوت وجود دارد.
علت تشریع و التزام به چنین قوانینی، ایجاد رابطه‌های سالم و بدون هرگونه شهوت‌رانی در جامعه است که متضمن سلامت روحی و فکری افراد جامعه و حفظ حرمت زن و مرد و ثبات زندگی در چارچوب‌های تعریف شده و مورد قبول اسلام است.
گاهی به علت تبعاتی که یک رابطه ناسالم برای فرد و اجتماع می‌تواند داشته باشد، قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای چنین روابطی تشریع شده است، البته تشریع چنین قوانینی، به معنای قوانین دنیوی نیست، بلکه چه بسا با توجه به اعتقادی که مسلمانان و موحدان، درباره دنیای پس از مرگ دارند، وعده به عقوبت‌های اخروی؛ نقش بسیار پیش‌گیرانه‌تری را در ارتکاب این موارد خلاف قانونِ شرع دارد.
روایتی که در سؤال ذکر شده است را نیز می‌توان از همین دسته از روایات دانست که در صدد پیش‌گیری از روابط ناسالم در اجتماع به ضمیمه تأثیر عقوبت‌های اخروی در جلوگیری از آن؛ است.
این روایت مفصل و طولانی را که بیشتر مفاد آن در مورد مسائل اجتماعی و روابط بین افراد است، مرحوم شیخ صدوق در کتاب «ثواب الاعمال و عقاب الاعمال» آورده، که پیامبر اسلام(ص) فرموده است: «…و هرکس، با زنى نامحرم شوخى و مزاح کند، به هر کلمه‌اى که با او گفت‌وگو کرده؛ هزار سال در آتش دوزخ او را زندانى کنند، و آن زن اگر خود را با رضایت در اختیار وى قرار دهد و مرد او را در آغوش کشد یا ببوسد یا با او نزدیکى کند؛ یا این‌که شوخى کند تا آن‌که مرد از او کام گیرد بر آن زن همان گناه و کیفر باشد که بر مرد است، و چنان‌چه زن راضى نباشد و مرد به زور از او به نحوى کام گیرد، گناه هر دو بر مرد است و دو عقوبت خواهد دید».
بررسی سند حدیث
شیخ صدوق این روایت را از طریق ذیل نقل کرده است:
«حَدَّثَنی محمد بن موسى بن المُتَوَکِّل قال حَدَّثَنی محمد بن جعفر قال حَدَّثَنی موسى بن عِمْران قال حَدَّثَنی عَمِّیَ الحُسَین بن زَیْدٍ عَنْ حَمَّاد بن عَمْرو الصِّینیِّ عن أَبی الحسن الخُراسانیِّ عن مُیَسِّرِ بن عَبْدِ اللَّهِ عن أَبی عَبد اللَّه عن أَبی عائِشَهَ السَّعْدیِّ عن یزید بن عُمَر بن عَبْدِ الْعَزِیز عن أَبی سَلَمَهَ بن عَبْدِ الرَّحْمَن عن أَبِی هُرَیْرَهَ و عبد اللَّه بن عَبَّاس قَالا: خطبنا رسول الله(ص) قبل وفاته…».[۱]
محمد بن موسی بن المتوکل: وی از اساتید شیخ صدوق است و بنابر تصریح علامه حلی، انسان ثقه و مورد اعتمادی است.[۲]
محمد بن جعفر اسدی کوفی: نجاشی بعد از آن‌که وی را توثیق کرده و مورد اطمینان می‌داند، می‌گوید: «اما وی از راویان ضعیف (هم)، روایت نقل کرده است».[۳]
موسی بن عمران نخعی: مطلبی درباره توثیق یا عدم توثیق وی یافت نشد، جز آن‌که؛ روایات متعددی از او در کتاب‌های حدیثی مانند: «کامل الزیارات» و «من لا یحضره الفقیه» و «التهذیب» وجود دارد.[۴]
حسین بن زید: صحیح آن است که حسین بن یزید باشد نه حسین بن زید؛ زیرا عموی موسی بن عمران، حسین بن یزید است نه حسین بن زید. حسین بن یزید همان نوفلی مشهور است که نجاشی او را تأیید و اتهام غلوّ به او را نمی‌پذیرد[۵] و از وی روایات فراوانی در کتاب‌های حدیثی وجود دارد.
حماد بن عمرو صینی: صحیح آن؛ حماد بن عمرو نصیبی است. نام حماد بن عمرو نصیبی در روایات ما وجود دارد که از امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) نقل روایت داشته است، ولی تعدیل یا جرحی برایش وارد نشده است.[۶]
ابوالحسن خراسانی: اطلاعی از چنین شخصی نداریم. البته در برخی از روایات از امام رضا(ع) به ابو الحسن خراسانی یاد شده است که قطعاً در این‌جا؛ منظور امام رضا(ع) نیست.
میسره بن عبدالله: شخصی به نام میسره بن عبدالله در بین راویان شیعی؛ شناخته شده نیست. و از این شخص تا ابوهریره و ابن عباس که این دو تن از اصحاب رسول خدا(ص) بوده‌اند، دیگر راویان نیز در بین راویان امامیه مجهول و ناشناخته‌اند. بنابراین روایت را از ن