پاورپوینت کامل حدیث لوح، در چه منابع روایی آمده است؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حدیث لوح، در چه منابع روایی آمده است؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حدیث لوح، در چه منابع روایی آمده است؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حدیث لوح، در چه منابع روایی آمده است؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

منابع روایی شیعه، حدیثی نقل کرده‌اند که چون سخن از لوحی در آن وجود داشت؛ بدان حدیث لوح می‌گویند. مرحوم کلینی، سند این روایت را این‌گونه ذکر می‌کند:
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى (بزرگ اصحاب شیعه در زمان خود بوده و ثقه است[۱]) از مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ (ثقه است[۲]) از عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ(ثقه است[۳]) از حَسَنِ بْنِ ظَرِیفٍ (ثقه است[۴]) و عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ (ثقه است[۵]) و هر دوی آنها از صَالِحِ بْنِ أَبِی حَمَّادٍ (برخی او را ثقه دانسته‌اند؛[۶] برخی در مورد او تردید کرده‌اند[۷] و تنها ابن غضائری او را تضعیف کرده[۸] که البته دیگران خود ابن غضائری را تضعیف کرده‌اند) از بَکْرِ بْنِ صَالِحٍ (او را ضعیف دانسته‌اند[۹]) از عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ سَالِمٍ (او را ضعیف دانسته‌اند[۱۰]) از أَبِی بَصِیرٍ(ثقه است[۱۱]) از امام صادق(ع).[۱۲]
البته در برخی منابع دیگر سلسله سند دیگری برای این روایت ذکر شده که البته در عموم آنها به این دو راوی: «بَکْرِ بْنِ صَالِحٍ از عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ سَالِم‏» ختم می‌شود[۱۳] که نظر اهل رجال در مورد آنان گذشت.
در هر صورت تعداد منابعی که این روایت را نقل کرده‌اند، بسیار بوده و می‌توان روایت را از این جهت مشهور دانست.
متن روایت یاد شده از این قرار است:
امام صادق(ع) می‌فرماید: پدرم به جابر بن عبد اللَّه انصارى فرمود: «من با تو کارى دارم، چه زمانی می‌توانم، تو را تنها ببینم و از تو سؤال کنم؟»
جابر گفت: هر وقت شما بخواهى!
پس روزى با او در خلوت نشستند و به او فرمود:« درباره لوحى که آن‌را در دست مادرم فاطمه(س) دختر رسول خدا(ص) دیده‌اى و آنچه مادرم به تو فرمود که در آن لوح نوشته بود، به من خبر ده».
جابر گفت: خدا را گواه می‌گیرم که من در زمان حیات رسول خدا(ص) خدمت مادرت فاطمه(س) رفتم و به او در مورد ولادت حسین(ع) تبریک گفتم، در دستش لوح سبزى دیدم که گمان کردم از زمرّد است و مکتوبى سفید در آن دیدم که چون رنگ خورشید (درخشان) بود.
به ایشان عرض کردم: دختر پیامبر! پدر و مادرم قربانت، این لوح چیست؟
فرمود: «لوحى است که خدا آن‌را به رسولش(ص) اهدا فرموده، اسم پدرم، شوهرم، دو پسرم و اسم اوصیاء از فرزندانم در آن نوشته است و پدرم آن‌را به عنوان مژدگانى به من عطا فرموده است».
جابر گوید: سپس مادرت فاطمه(س) آن‌را به من داد. من آن‌را خواندم و رونویسى کردم.
پدرم (امام باقر) به او گفتند: «اى جابر! آن‌را بر من عرضه می‌دارى؟»
گفت: آرى.
آن‌گاه پدرم همراه جابر به منزل او رفت، جابر ورق صحیفه‌اى بیرون آورد. پدرم فرمود: «اى جابر، تو در نوشته‌ات نگاه کن تا من برایت بخوانم»
جابر در نسخه خود نگریست و پدرم قرائت کردند، حتى حرفى با حرفى اختلاف نداشت.
آن‌گاه جابر گفت: خدا را گواه می‌گیرم که این‌گونه در آن لوح نوشته دیدم:
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ. این نامه از جانب خداوند عزیز حکیم است براى محمد پیغمبر او، و نور و سفیر و دربان (واسطه میان خالق و مخلوق) و دلیل او، که روح الامین (جبرئیل) از نزد پروردگار جهان بر او نازل شود. اى محمد! اسماء مرا بزرگ شمار و نعمت‌هاى مرا سپاس گزار و الطاف مرا انکار مدار. همانا منم خدایى که جز من شایسته پرستشى نیست، منم شکننده جباران و کمک کننده به مظلومان و جزا دهنده روز رستاخیز، همانا منم خدایى که جز من شایسته پرستشى نیست، هر کس جز فضل مرا امیدوار باشد [با این‌که خود را مستحق ثواب من داند] و از غیر عدالت من بترسد، [با این‌که کیفر مرا ستم انگارد] او را عذابى کنم که هیچ‌یک از جهانیان را نکرده باشم، پس تنها مرا پرستش کن و تنها بر من توکل نما. من هیچ پیامبرى را مبعوث نساختم که دورانش کامل شود و مدتش تمام گردد، جز این‌که براى او وصى و جانشینى مقرر کردم. و من تو را بر پیامبران برترى دادم و وصى تو را بر اوصیاء دیگر، و ترا به دو شیرزاده و دو نوه‌ات حسن و حسین گرامى داشتم، و حسن را بعد از سپرى شدن روزگار پدرش، کانون علم خود قرار دادم و حسین را خزانه‌دار وحى خود ساختم و او را به شهادت گرامى داشتم و پایان کارش را به سعادت رسانیدم، او برترین شهداست و مقامش از همه آنها عالی‌تر است. کلمه تامه (معارف و حجج) خود را همراه او و حجت رساى خود را نزد او قرار دادم، به سبب عترت او پاداش و کیفر دهم. نخستین عترت او علی، سرور عابدان و زینت اولیاء گذشته من است. و پسر او که مانند جد محمود خود محمد است، او شکافنده علم من و کانون حکمت من است و جعفر است که شکّ ‏کنندگ