پاورپوینت کامل آیا تقسیم موجود به زنده و غیر زنده، مانند تقسیم موجود به مادی و غیر مادی، تقسیمی فلسفی موجود بما هو موجود است؟ ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا تقسیم موجود به زنده و غیر زنده، مانند تقسیم موجود به مادی و غیر مادی، تقسیمی فلسفی موجود بما هو موجود است؟ ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا تقسیم موجود به زنده و غیر زنده، مانند تقسیم موجود به مادی و غیر مادی، تقسیمی فلسفی موجود بما هو موجود است؟ ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا تقسیم موجود به زنده و غیر زنده، مانند تقسیم موجود به مادی و غیر مادی، تقسیمی فلسفی موجود بما هو موجود است؟ ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

اگر مقصود از «زنده»، حیات نباتی یا حیوانی باشد، در این صورت بر اساس نظریه ملا صدرا تقسیم موجود به زنده و غیر زنده مسئله‌ای فلسفی و تقسیم فلسفی نیست؛ زیرا طبق نظر ملاصدرا، محمولات فلسفی محمولاتی است از احوال وجود بما هو وجود باشد و بدون لحاظ حیثیات تقییدیه عارض «موجود» می‌شوند؛ یعنی محمولاتی نیستند که پس از تخصیص موجود به امری زائد و بعد از لحاظ آن امر زائد، عارض بر آن موضوع گردند. در این صورت هنگامی موجود به زنده و غیر زنده تقسیم می‌شود که ابتدا موجود مطلق، مقید به جسمیت(طبیعی) شود، سپس جسم(طبیعی) تقسیم به زنده و غیر زنده گردد. بنابراین تقسیم موجود بما هو موجود نیست؛ و این تقسیم مانند موجود به مادی و غیر مادی نیست که تقسیمی فلسفی و تقسیم موجود بما هو موجود است. اما اگر منظور از «زنده» حیات نباتی و حیوانی نباشد؛ بلکه مقصود از موجود زنده، «موجود آگاه و قادر» باشد، در این صورت این تقسیم می‌تواند فلسفی و تقسیم موجود بما هو موجود باشد؛ زیرا آگاهی و قدرت، از احوال و عوارض وجود بما هو وجود هستند بدون این‌که نیاز باشد ابتدا وجود مطلق مقید به نوع خاص گردد.

پاسخ تفصیلی

در بحث محمولات فلسفه اختلاف نظری بین حکما وجود دارد. ملاصدرا قائل است که هر آنچه بدون حیث تقییدی و واسطه بتواند بر وجود حمل شود، محمولِ مسائل فلسفی خواهد بود. در مقابل قاضی عضد ایجی قائل به این است که در فلسفه، از محمولاتی بحث می‌شود که بر همه موجودات و یا اکثر آنها حمل می‌شوند؛ مانند مساوقت وجود با شیئیت و وحدت و یا بساطت که شامل همه موجودات از جهت وجود می‌گردند. همچنین مانند احکام امکان که شامل اکثر موجودات می‌گردد. در مقابل این دو، محقق دوانی قائل است به این‌که محمولات فلسفی، عوارضی‌اند که یا به تنهائی شامل همه موجودها می‌شوند (نظیر بساطت وجود) و یا با مقابل خود همه موجودات را در بر می‌گیرند (نظیر وجوب، امکان، علت و معلول که به نحو تقابل شامل جمیع موجودات می‌شوند).
توضیح آن‌که: طبق نظر ملاصدرا، آنچه در باره محمولات فلسفه بیان می‌شود این است که در فلسفه بحث از احوالی است که بدون لحاظ حیثیات تقییدیه عارض «موجود» می‌شوند. این احوال (که همان عوارض ذاتی «موجود» اند) به دو دسته تقسیم می‌شوند: دسته اوّل؛ آن محمولاتی هستند که در شمول و وسعت همتای موضوع فلسفه‌اند، خواه شمول افراد و وسعت درجات، از قبیل مساوقت با شیئیت و اصالت وجود و خواه شمول اطلاقی و سعه انبساطی، مانند تشکیک در وجود.[۱]
دسته دوّم؛ محمولاتی هستند که اخصّ از موضوع می‌باشند. نکته مهم در این دسته از محمولات این است که عروض آنها بر موضوع فلسفه بدون واسطه است؛ یعنی محمولاتی نیستند که پس از تخصیص موجود به امری زائد و بعد از لحاظ آن امر زائد، عارض بر آن موضوع گردند، بلکه محمولاتی هستند که با عروض خود، موجود را مخصّص می‌گردانند، به گونه‌ای که تخصّص بعد از عروض حاصل می‌شود نه قبل از آن. عروض این‌گونه از عوارض بر موضوع همانند عروض فصول مُنَوّعه بر اجناس است؛ زیرا جنس قبل از عروض فصل هیچ‌گونه تخصّص و یا تقیّدی ندارد، لیکن پس از عروض فصل، حصّه‌ای خاص از آن مشخّص و ممتاز می‌گردد.
پس طبق نظر ملاصدرا، محمولاتی که اخصّ از موضوع فلسفه هستند ولی عارض لأمرٍ اخصّ نمی‌باشند (گر چه عارض اخصّ‌اند)، باز هم محمول موضوع فلسفه قرار می‌گیرند؛ زیرا ملاک، عروضِ بی‌واسطه است و عارض اخصّ، بی‌واسطه بر معروض وارد می‌شود ولی عارضِ لأمرٍ اخصّ چون به وساطت امری که اخصّ از موضوع است بر آن حمل می‌گردد، جزء محمولات فلسفی نمی‌باشد.[۲] بنابراین نه تساوی، شرط عرض ذاتی بودن است و نه استیفاء اقسام، و اخصّ بودن هم مانعِ عرض ذاتیِ موضوع بودن نیست. به همین دلیل است که فصل‌های تقسیمی فلسفه (که نتیجه تخصیص موضوع آن به عوارض اخصّ هستند) همگی از مسائل فلسفه محسوب می‌شوند و هیچ‌یک تشکیل علمی جدید را نمی‌دهند.
به عنوان مثال آن‌گاه که گفته می‌شود: موجود یا واجب است یا ممکن و موجودِ ممکن یا جوهر و یا عرض است؛ امکان که موجب تخصیصِ موجود به ممکن می‌گردد، چیزی جز یک مفهوم تحلیلی برای ارائه حصّه‌ای خاص از اصل موجود نیست و عنوانِ امکان، نقشی خاص در عروض جوهر و عرض بر موجود را بر عهده ندارد؛ یعنی چنین نیست که جوهر و عرض ابتدا بر امکان حمل شده و از خواص و عوارض مختص به آن باشند و سپس به وساطت امکان، عارض بر موجود گردند، به طوری که اصل موجودات به صورت ممکن در خارج محقق گردند، سپس جوهریت یا عرضیت بر آنها عارض شوند؛ بخلاف جایی که اصل موجود به صورت جسم در خارج محقق می‌گردد و آن‌گاه حرارت یا برودت بر وی عارض می‌شود. به همین دلیل تقسیم موجود عرضی به اعراض نُه گانه، یک تقسیم فلسفی محسوب می‌شود و سلسله عوارض هستی تا آن‌جا که به این طریق ادامه پیدا کند، موجب پیدایش علمی جدید نمی‌گردد، ولی هر گاه در میان عوارض، یکی از اعراض دارای حیثیت خاصی باشد که از آن طریق اعراض مختص به خود را طلب نماید، آن عرض، موضوعی مستقل برای عوارض ذا