پاورپوینت کامل چگونه شیعه در برخی از آیات قرآنی که نسبت گناه به انبیاء داده است،را توجیه می کند، ولی در آیاتی دیگر مانند آیات الاحکام به تمام اعراب و حرکات آیه استناد می کند؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چگونه شیعه در برخی از آیات قرآنی که نسبت گناه به انبیاء داده است،را توجیه می کند، ولی در آیاتی دیگر مانند آیات الاحکام به تمام اعراب و حرکات آیه استناد می کند؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چگونه شیعه در برخی از آیات قرآنی که نسبت گناه به انبیاء داده است،را توجیه می کند، ولی در آیاتی دیگر مانند آیات الاحکام به تمام اعراب و حرکات آیه استناد می کند؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل چگونه شیعه در برخی از آیات قرآنی که نسبت گناه به انبیاء داده است،را توجیه می کند، ولی در آیاتی دیگر مانند آیات الاحکام به تمام اعراب و حرکات آیه استناد می کند؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

آن چه موجب می شود که راه تأویل و توجیهات گوناگون به ساحت مقدس قرآن باز شود، برخی از ضرورت های لغوی است و گاهی وجود برخی از ضرورت ها عقلی یا نقلی، موجب دست برداشتن از ظاهر قرآن می شود. بله درست است تا دلیل قطعی بر توجیه و تأویل نباشد، نمی توان از ظاهر قرآن دست برداشت،ولی تمام تأویلاتی که درباره عصمت انبیاء در قرآن آمده است را، نمی توان توجیهات نادرستی شمرد.

پاسخ تفصیلی

جهت پاسخی روشن به این سؤال بیان مطالبی لازم به نظر می رسد:

دقت های لغوی و ادبی در آیات الاحکام

این که در مورد آیات الاحکام، دقت های لغوی و ادبی می شود سخن درستی است، به عنوان مثال در روایتی زراره از امام باقر(ع) پرسید از کجای قرآن فهمیدید که مسح قسمتی از سر در وضو کفایت می کند؟ امام(ع) فرمود: «خداوند در قرآن فرموده: “وَ امْسَحُوا برُؤُسِکُمْ” از این آیه می فهمیم که مسح قسمتی از سر نیز کفایت می کند، “لِمَکَانِ الْبَاء”

[۱]

یعنی به علت وجود حرف جرّ “با” که این جا به معنای تبعیض و بعض است.

وجود برخی توجیهات و تأویلات در آیات الاحکام

اگر چه در برخی از معارف و محتوای برخی از آیات، مانند آیاتی که به انبیاء نسبت گناه داده است، توجیهاتی می شود، ولی این توجیه و تأویلات مخصوص آیات معارفی قرآن مجید نیست. در آیات فقهی، اگر چه دامنه تأویل و وسعت آن کمتر است

[۲]

یا تأویل ها، در آیات الاحکام بیشتر به بحث های لغوی باز می گردد، ولی می توان به مواردی از توجیهات و تأویلات نیز اشاره کرد. به عنوان مثال در آیه وضو می فرماید:«

[۳]

، در این آیه بحث ها و توجیهات فراوانی شده است که اولاً: معنای “الی” چیست؟ آیا مرفق (آرنج) را هم باید شست یا تا ابتدای آرنج کفایت می کند؟ ثانیاً: آیا دست ها را باید از سر انگشتان به سمت آرنج شست یا بالعکس؟

[۴]

یا در آیه خمس و غنیمت می فرماید:«

وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَه‏»

[۵]

در ذیل این آیه نیز توجیهات متعددی درباره معنا و مفهوم “غنیمت” شده است، که آیا مطلق هر سود یا فایده است یا منظور غنیمت جنگی است؟

[۶]

وجود دقت های لغوی و ادبی در آیات غیر فقهی (آیات معارفی) قرآن

با توجه به وجود آیات محکم و متشابه در قرآن، یک نوع اتفاق در میان همه علماء اسلام است که به همه الفاظ و حرکات و اعراب آیات فقهی قرآن استناد می کنند، موضوعی که درباره معارف و مسائل غیر فقهی نیز دیده می شود. مثال های فراوانی است که در آن جهت استفاده های معارفی به مفرد یا جمع بودن کلمه، به ماضی یا مضارع بودن فعل و .. استناد شده است. به عنوان مثال در آیه “أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُون‏”

[۷]

، که آیه ای غیر فقهی است، دقت های لغوی متعددی وجود دارد، علامه طباطبایی در این باره می گویند:«

این آیه جمله‏اى است استینافیه (یعنى سخنى از نو آغاز کرده)،..

و از آنجا که مطلب اهمیت داشته، آیه را با لفظ” ألا؛ آگاه و به هوش باشید” شروع کرده، و این کلمه به منظور هشدار به کار مى‏رود. …

کلمه” ولایت” هر چند که اهل لغت معانى بسیارى براى آن بر شمرده‏اند، لیکن اصل در معناى آن بر طرف شدن واسطه در بین دو چیز است‏. .. جمله” أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ” خوف و حزن را بطور مطلق نفى کرده، و نفى آن را مقید به هیچ قیدى و هیچ حالى‏ نکرده است.»

[۸]

اعتراف به وجود تأویل در آیات غیر فقهی قرآن کریم

اصل وجود تأویل در قرآن مجید، اصلی پذیرفته شده است. در میان مسلمانان شاید نتوان، عالمی را پیدا کرد که توجیه و تأویل در برخی از آیات را قبول نداشته باشد. به عنوان مثال خداوند در این آیه می فرماید:«

وَ لُوطاً آتَیْناهُ حُکْماً وَ عِلْماً وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْقَرْیَهِ الَّتی‏ کانَتْ تَعْمَلُ الْخَبائِثَ إِنَّهُمْ کانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فاسِقین‏»، یعنی «و لوط را (به یاد آور) که به او حکومت و علم دادیم و از شهرى که اعمال زشت و کثیف انجام مى‏دادند، رهایى بخشیدیم چرا که آنها مردم بد و فاسقى بودند!»

[۹]

در این آیه واضح است که قریه و روستا عمل زشت انجام نمی دهد بلکه مردم آن هستند که عمل زشت انجام می دهند،لذا توجیه شده است(توسط علمای شیعه و اهل سنت) که در این جا مضافی در تقدیر باید باشد، یعنی مقصود اهل و مردم قریه اند نه قریه.

[۱۰]

گاهی آن چه موجب می شود که راه تأویل و توجیهات گوناگون به ساحت مقدس قرآن باز شود، برخی از ضرورت های لغوی است (مانند آن چه گذشت) و گاهی وجود برخی از ضرورت ها عقلی یا نقلی، موجب دست برداشتن از ظاهر قرآن می شود. بله درست است تا دلیل قطعی بر توجیه و تأویل نباشد، نمی توان از ظاهر قرآن دست برداشت ولی تمام تأویلاتی که درباره عصمت انبیاء در قرآن آمده است را، نمی توان توجیهات نادرستی شمرد.

[۱۱]

وجود چنین توجیهات و تأویلات مقبولی به نوعی مورد پذیرش قرآن است، زیرا همه آیات قرآن کریم، آیات محکم و غیر قابل تأویلی نیستند، بلکه آیات قرآن کریم به آیات محکم و متشابه تقسیم می شوند.خداوند در این باره می فرماید:

« اوست که این کتاب را بر تو فرو فرستاد که برخى از آن آیه‏هاى محکم به لفظ صریح (و به معنى روشن) است، که آنها مادر و اساس کتابند، (ابهام آیات دیگر با آنها