پاورپوینت کامل آیا روایاتی که در آنها ائمه(ع) می فرمایند: ما اگر عده کمی یاور داشتیم قیام می کردیم با نظر گروهی از دانشمندان مبنی بر لزوم پذیرش حاکم توسط اکثریت مردم منافات ندارد؟ ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا روایاتی که در آنها ائمه(ع) می فرمایند: ما اگر عده کمی یاور داشتیم قیام می کردیم با نظر گروهی از دانشمندان مبنی بر لزوم پذیرش حاکم توسط اکثریت مردم منافات ندارد؟ ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا روایاتی که در آنها ائمه(ع) می فرمایند: ما اگر عده کمی یاور داشتیم قیام می کردیم با نظر گروهی از دانشمندان مبنی بر لزوم پذیرش حاکم توسط اکثریت مردم منافات ندارد؟ ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا روایاتی که در آنها ائمه(ع) می فرمایند: ما اگر عده کمی یاور داشتیم قیام می کردیم با نظر گروهی از دانشمندان مبنی بر لزوم پذیرش حاکم توسط اکثریت مردم منافات ندارد؟ ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

شرط لزوم اکثریت در تشکیل حکومت، با روایاتی که که قیام را مبتنی بر یارانی محدود کرده است منافاتی ندارد؛ زیرا اولا هر قیامی لازمه اش، تشکیل حکومت نیست و گاهی علل دیگر ممکن است داشته باشد، ثانیا بر فرض که چنین باشد، هر قیامی از اول فراگیر نبوده است، بلکه برای شروع تشکیل حکومت اگر تعداد محدودی از نخبگان همراهی کنند به مرور زمینه برای پذیرش عموم مردم مهیا می شود.

با مراجعه به زندگی رسول خدا(ص)در می یابیم، حضرت با افراد کمی کار تبلیغی خود را آغاز کردند، و به مرور طرفدارانی به ایشان پیوستند، سپس با هجرت به مدینه و کمک آنان زمینه برای یک قیام عمومی پدید آمد.

پاسخ تفصیلی

لزوم پذیرش اکثریت جامعه برای تشکیل حکومت منافاتی با روایاتی که قیام را منوط به وجود افراد کمی کرده است ندارد، قبل از پرداختن به موضوع، لازم است یاد آوری کنیم که سخنانی که از پیشوایان دین رسیده است، بر دو قسم است:

قسم اول: روایاتی که برای استفاده و فهم آن، نیازی به دانستن زمان و مکان صدور و دقت در کلمات قبل و بعد آن لازم نیست؛ مثل بسیاری از روایات اخلاقی.

قسم دوم:گفتاری که برای بهره مندی کامل از آن، نظر به شرائط زمانی و مکانی و عنایت به تمام جهات روایت لازم است، با توجه به این مسئله روایتی که شما بدان اشاره کرده اید؛ از این قبیل است زیرا حضرت این خطبه را در سال آخر عمر ایراد کرده اند که نکات مهمی در آن مطرح شده است.

ما ابتدا به صورت اختصار نکات مطرح شده در خطبه را مرور می کنیم، سپس به بررسی این نکته می پردازیم که مراد حضرت از این سخن که اگر چهل نفر یاور وفادار می داشتم ، منافاتی با شرط لزوم همراهی اکثر مردم در تشکیل حکومت ندارد.

الف)بررسی روایت از کتاب سلیم بن قیس:

در آغاز گفتار حضرت آنان را به خاطر دنیا گرایی،خستگی از جنگ، بی نظمی، توبیخ می کند، در این میان اشعث که از منافقین بود گفت:چرا وقتی مردم با تو به مخالفت بر خواستند کار عثمان را نکردی! یعنی دست از کمک مردم می کشیدی تا کشته شوی! حضرت فرمود: “وَیْلَکَ یَا ابْنَ قَیْسٍ إِنَّ الْمُؤْمِنَ یَمُوتُ کُلَّ مَیْتَهٍ غَیْرَ أَنَّهُ لَا یَقْتُلُ نَفْسَهُ، فَمَنْ قَدَرَ عَلَى حَقْنِ دَمِهِ ثُمَّ خَلَّى عَمَّنْ یَقْتُلُهُ فَهُوَ قَاتِلُ واى بر تو اى پسر قیس! مؤمن به هر مرگى مى‏میرد ولى خود را نمی کشد، هر کس قادر بر حفظ خون خود باشد و بین خود و قاتلش را آزاد بگذارد، در واقع خود را کشته است…سپس امام(ع) اصحاب معاویه و خوارج را به یاران سامری تشبیه کرد که می گفتند:لا قتال یعنی جنگ نه!اینان دروغ می گویند، خداوند به جنگ با آنان در کتاب و سنت رسولش دستور داده است.

در این میان اشعث خشمگین شد و موضوع سخن را عوض کرد و به حوادث بعد از رحلت پیامبر (ص) و جانشینی سه خلیفه قبل پرداخت و گفت تو از روزی که عراق آمدی، دائما از مظلومیت خود سخن می گویی، چه چیز سبب شد که با شمشیرت از مظلومیت خود دفاع ننمایی؟

حضرت فرمود:حال که سؤال کردی پاسخت را بشنو، قیام نکردن من به سبب ترس یا کراهت از ملاقات خداوند نبود، بلکه به جهت سفارشی بود که رسول خدا(ص)کرده بود:

“إِنْ وَجَدْتَ أَعْوَاناً فَانْبِذْ إِلَیْهِمْ وَ جَاهِدْهُمْ وَ إِنْ لَمْ تَجِدْ أَعْوَاناً یَدَکَ وَ احْقِنْ دَمَکَ حَتَّى تَجِدَ عَلَى إِقَامَهِ الدِّینِ وَ کِتَابِ اللَّهِ وَ سُنَّتِی أَعْوَانا”؛ اگر یارانى پیدا کردى به آنان اعلان جنگ کن و با ایشان جهاد کن، و اگر یارانى نیافتى دست نگهدار و خون خود را حفظ کن تا زمانى که براى برپایى دین و کتاب خدا و سنّت من یارانى پیدا کنى‏…

در ادامه سخن رسول خدا(ص) را یاد آوری کردند: نسبت تو به من مثل نسبت هارون به موسی است، همان گونه که مردم هارون را تنها گذاشتند، تو را هم رها خواهند کرد… من با حضرت زهرا و حسن و حسین (ع) برای کمک و یاری درب منزل مهاجر و انصار رفتیم و به غیر از چهار نفر که سلمان و ابوذر و مقداد و زبیر بودند، ما را همراهی نکرد، البته زبیر هم به بیعت اول خود وفا کرد، چون او دو بیعت با من داشت، در بیعت اول آنان چهل نفر بودند و قرار بر این بود با سرهای تراشیده صبح روز بعد درب منزل من بیایند که به غیر از این چهار نفر کسی نیامد![۱]

نکته ای که در سفارشات رسول اکرم(ص) در این قسمت حدیث آمده، قیام برای تشکیل حکومت در صورتی رواست که به برپائی دین خدا و کتاب و روش پیامبر (ص) بینجامد و این امر با وجود یارانی تحقق پیدا می کند که صلاحیت برای این کار را داشته باشند و حضرت وجود نداشتن چنین یارانی را علت قیام نکردن خود بیان کردند.

ب)منافات نداشتن روایت با همراه نشدن اکثر مردم :

بیان شد که این روایت دلالت ندارد، که حضرت علی (ع)هدفشان از قیام تشکیل حکومت اسلامی بوده است؛ تا اشکال شود که فرض وجود چهل نفر با قبول نکردن اکثر مردم منافات دارد، ممکن است هدفشان از قیام حفاظت از اصل دین و سنت پیامبر باشد، هر چند خود حضرت حاکم اسلامی نشوند؛ از این رو با مراجعه به تاریخ در می یابیم که در زمان حکومت خلیفه اول و دوم، موارد گوناگون به خاطر مصلحت اسلام نه تنها حضرت از حقوق مسلم خود صرفنظر کردند، بلکه برای حفظ اسلام از هیچ کمکی به آنها دریغ نکردند، از امام صادق(ع)سؤال شد که چه چیز مانع شد از این که حضرت امیر(ع) مردم را به خود دعوت فرمایند؟امام (ع)فرمودند: خوف از این که مردم مرتدّ شوند.[۲] امام باقر(ع) می فرمایند:

على (ع)را هیچ چیز باز نداشت از این که مردم را به خود دعوت کند مگر این که دیدند اگر مردم در گمراهى باشند ولى از اسلام مرتدّ نشوند بهتر است از این که ایشان را به خود دعوت کند و آن ها از آن سر باز زده در نتیجه کافر شوند.[۳] امام حسین(ع) هم با عده کمی قیام نمودند ولی هدف از قیام تشکیل حکومت نبود، بلکه زنده کردن دین خداوند و روش رسول خدا(ص)و امر به معروف و…بود. و با فرض قبول این مسئله که هدف حضرت تشکیل حکومت اسلامی بوده است، نیز منافاتی با سخن شما ندارد؛ زیرا ممکن است مراد از بیان تعداد ذکر شده، شرط ابتدائی قیام باشد، به دین معنا که برای شروع یک نهضت اگر تعدادی از نخبگان جامعه، همت به این امر گمارند به تدریج توده مردم را نیز با خود همراه خواهند کرد، و قیام از مشروعیت عمومی برخوردار خواهد شد. با مطالعه زندگی رهبران قیام های اسلامی، در می یابیم که شروع کارشان یا افرادی کم بوده است، و به مرور جمعیتشان رو به فزونی گذاشته است و آحاد جامعه را با خود همراه کرده اند؛ رسول خدا(ص)روزی که کار تبلیغی خود را آغاز کرد غیر از امیر مؤمنان(ع) و حضرت خدیجه(س)یاوری نداشت، اما به مرور زمان