پاورپوینت کامل تمدن اسلامی چیست و آیا امامان معصوم(ع) در آن نقش داشته‌اند؟ ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تمدن اسلامی چیست و آیا امامان معصوم(ع) در آن نقش داشته‌اند؟ ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تمدن اسلامی چیست و آیا امامان معصوم(ع) در آن نقش داشته‌اند؟ ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تمدن اسلامی چیست و آیا امامان معصوم(ع) در آن نقش داشته‌اند؟ ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

عموم تمدن‌ها با نام جغرافیایى محل تولد و رشد و نمو خود، خوانده می‌شوند که محدوده‏ و ملیت واحدی را شامل می‌شدند. در کنار اینها تمدن اسلام وجود دارد که از معدود و یا تنها تمدن دینی است که دین، سنگ آسیای شکل‌گیری آن می‌باشد؛ به همین جهت، ملیت‌های مختلف را در درون خود جای داد.
تمدن اسلامى با اساس نگرش توحیدى، تمدنى است ایدئولوژیک با مجموعه‌اى از ساخته‌ها و اندوخته‌هاى معنوى و مادى جامعه اسلامى که انسان را به سوى کمال معنوى و مادى سوق مى‏دهد. البته باید توجه داشت؛ مراد از تمدن حداقل در نگاه ما، وجود ساختمان‌ها و بناهای بزرگ و مجلل نیست. امروزه عموم تمدن‌های گذشته را با بناهای آن می‌شناسند و ساختمان‌هایی؛ مانند مسجد اموی و… را یادبود تمدن اسلامی بر می‌شمارند.
در این تمدن نقش شیعیان و پیروان مکتب اهل بیت، مانند بسیاری از گروه‌های دیگر؛ نقشی مهم و اثر گذار بوده است که در پاسخ تفصیلی به قسمت‌های کوچکی از آن اشاره کرده‌ایم.

پاسخ تفصیلی

اصطلاح «تمدن» با این‌که کلمه‌ای عربی است؛ ولی در زبان عربی از واژه «الحضاره» به‌جای آن استفاده می‌شود و به معناى اقامت در شهر است.‏[۱] تعریف «تمدن» از جمله موضوعاتی است که پیرامون آن صحبت بسیار شده است. همچنین عوامل تأثیرگذار در شکل‌گیری تمدن نیز از جمله مباحث مهم می‌باشد. در مورد این مطالب می‌توانید مقاله نقش اسلام در پیشرفت تمدن بشری را مطالعه نمایید.
عموم تمدن‌ها با نام جغرافیایى محل تولد و رشد و نمو خود، خوانده می‌شود که محدوده‌اى مشخص بوده و البته برداشتى متقابل از نام اقوام ساکن هر سرزمین نیز است؛ تمدن مصرى در کنار رود نیل، تمدن هند در دره رود گنگ و سند، تمدن چین در دره رود زرد، تمدن بابل در کنار دو رود دجله و فرات، تمدن سریانى در سواحل مدیترانه، تمدن یونانى در سواحل مدیترانه، تمدن آریایى در فلات ایران و … جملگى نام خود را از محل خیزش و یا اقوام خود برگرفته‌اند.[۲]
در کنار اینها تمدن اسلام وجود دارد که از معدود و یا تنها تمدن دینی است که دین سنگ آسیای شکل‌گیری آن می‌باشد؛ به همین جهت، در این تمدن، اقوام ایرانی، عرب و رومی و از مناطق مختلف که امروزه تحت قاره‌های آسیا، افریقا و اروپا خوانده می‌شود، شکل گرفته است.
آغاز این تمدن را می‌توان شروع دعوت پیامبر اسلام(ص) دانست.
تمدن اسلامى، تمدنى دینى است که بسیاری از مؤلفه‌هاى آن بر محور دین اسلام می‌گردد. به دلیل وجود همین پسوند پُرمایه، از یک سو قابلیت تحدید زمانى و تعریف معنایى دارد؛ زیرا آغاز و انجامش تقریباً مشخص است و از سوى دیگر، داراى گستردگى مفهومى و موضوعى بسیارى است که‏ همه پیچیدگی‌ها، ظرایف و جهان‌شمولى دین اسلام را -به عنوان دینى الهى- در خود دارد. بدین ترتیب، تمدن اسلامى داراى همه ویژگی‌هاى تمدن الهى در چارچوب آموزه‌هاى قرآنى و متکى بر سنت پیامبر اکرم(ص) است و مؤلفه‌هاى آن دین، اخلاق، علم، عدالت، قوانین، مقرّرات، اصول دینى و… است.‏[۳]
تمدن اسلامى با اساس نگرش توحیدى، تمدنى است ایدئولوژیک با مجموعه‌اى از ساخته‌ها و اندوخته‌هاى معنوى و مادى جامعه اسلامى که انسان را به سوى کمال معنوى و مادى سوق می‌دهد. مقصود از «ساخته‌ها»، آن بخش از حیات تمدنى است که در شرایط عادى در جامعه وجود ندارد و انسان آن‌را می‌سازد. مراد از «اندوخته‌ها» نیز آن چیزى است که از انباشتن تجربه‌ها و داده‌ها، دانش‌ها، قراردادها و اختراعات گذشته جوامع بشرى، تحت نفوذ حکومت اسلامى به جامعه اسلامى به میراث رسیده است. بنابراین، فرهنگ و تمدن اسلامى مجموعه‌اى از همه آداب و رسوم، اعتقادات و باورها، سنن، معارف، علوم اسلامى و ذخایر مشترک مادى و معنوى است که در میان ملت‌هاى مسلمان وجود دارد.[۴]
در این‌جا لازم است به تعدادی از مطالب در قالب نکته‌ها اشاره کنیم که هر یک از اینها، بخشی از موضوع تمدن را روشن می‌کند:
۱. به دلیل درهم تنیدگى عوامل پیدایى تمدن، نمی‌توان مدعى شد که هر عامل به صورت مستقیم و مستقل در پدیدارى تمدن نقش داشته‌اند. البته این بدان معنا نیست که ما از گستره اثرگذارى و اهمیت هر یک از عوامل به ‏صورت مستقل غافلیم. بدیهی است که نمی‌توان تنها یک عامل را سبب ایجاد تمدن دانست.[۵] بنابراین، یک شخص، و یا حتی یک گروه و شاید حتی یک نسل به تنهایی صاحب و سازنده تمدن نیستند.
۲. مراد از تمدن؛ وجود ساختمان‌ها و بناهای بزرگ و مجلل نیست. امروزه عموم تمدن‌های گذشته را با بناهای آن می‌شناسند و ساختمان‌هایی مانند مسجد اموی و… را یادبود تمدن اسلامی برمی‌شمارند.
بزرگان مکتب تشیع که اهل بیت پیامبر اسلام(ص) نیز می‌باشند؛ نه سیره‌ای بر ساخت این نوع بناها داشته‌اند و نه توصیه‌ای به چنین ساختمان‌هایی کرده‌اند، بلکه حتی در برخی مواقع از این نوع خانه‌ها نهی شده است.[۶] البته این منافی ساخت بناهای خوب و بالنسبه بزرگ برای زندگی نیست؛ از حضرت موسى بن جعفر پرسیدند که بالاترین لذت و عیش دنیا چیست؟ فرمود: «وسعت خانه و کثرت دوستان».[۷] همچنین در روایتی از امام صادق(ع) یکی از چیزهایی که برای مؤمن مایه راحتی است، خانه وسیعی است که عیب و حال او را از مردم بپوشاند.[۸]
۳. ادیان الهی بویژه دین اسلام، در کنار توجه به معنویات، به زندگی دنیوی نیز توجه داشته و دستوراتی در این زمینه ارائه کرده‌اند؛ مانند ترک دلبستگی به دنیا، نهی از عزلت‌نشینی، برقراری زندگی زناشویی، تلاش در جهت خدمت به خلق و کسب رزق حلال؛ چنان‌که از معصوم(ع) نقل شده است: «چنان براى زندگى دنیاى خویش تلاش کن که گویا تا ابد زنده هستى، و براى آخرت خویش آن‌چنان کار کن که گویى فردا از دنیا خواهى رفت».[۹]
انسان دارای دو بُعد است؛ یک بُعد مادی و یک بُعد معنوی.[۱۰] از آن‌جا که دین ناظر به بُعد معنوی انسان است، عموماً در بُعد معنوی، دستوراتش را عرضه می‌کند، با این حال، اسلام نه تنها به بُعد معنوی انسان توجه دارد، بلکه بُعد مادی انسان را نیز مورد توجه قرار داده، و ارتباط بین بُعد مادی و معنوی را یک ارتباط نزدیک، بلکه در هم تنیده می‌بیند، که هریک از این دو می‌تواند تأثیرات مثبت و منفی بسیاری بر انسان بگذارد. بنابراین، ارتباط پیشرفت و تمدن با اسلام، ارتباطی هماهنگ و هم‌خوان است.
۴. علم در دین اسلام، امری مهم و اساسی است و تأکیدات بسیاری بر آن وجود دارد.[۱۱] اما نکته قابل اعتنا این‌جا است: اسلام، اولویت و برتری را بر علوم دینی و شناخت خدا و نفس قرار می‌دهد،[۱۲] با این حال، تنها علم را منوط به علوم دینی نمی‌داند و دانش‌هایی که در خدمت بشر باشد را نیز شامل می‌شود. از پیامبر خدا(ص) نقل شده است: «اطْلُبُوا الْعِلْمَ‏ وَ لَوْ بِالصِّینِ فَإِنَّ طَلَبَ الْعِلْمِ فَرِیضَهٌ عَلَى کُلِّ مُسْلِم»‏؛[۱۳] علم را طلب کنید حتی اگر در چین باشد؛ همانا طلب علم بر هر مسلمانی واجب است. این طبیعی است که مراد پیامبر از علم‌آموزی حتی از چینی‌ها، محدود به علوم دینی نیست و دایره گسترده‌تری را شامل می‌شود که در اقصی نقاط جهان یافت می‌شود و گرنه تحصیل علوم دینی حتی در چین، چندان باورپذیر نمی‌باشد. به‌علاوه؛ در نگاه اسلامی، خدمت به بشر، امری پسندیده و نیکو است و خداوند برای خدمت به خلق، اجر و قرب بسیار قرار داده است؛ کسب دانش‌ در جهت خدمت به جامعه بشری نیز می‌تواند مصداق بارزی از خدمت به خلق و بندگان خدا باشد. بنابراین، از این طریق نیز می‌توان استحباب کسب علوم تجربی را برای مسلمانان و مؤمنان ثابت کرد.
پرورش شاگرد توسط ائمه(ع) در علوم مختلف
یک شخص، هر مقدار که دانشمند و مبتکر باشد، طبیعتاً توانایی محدودی خواهد داشت. اما تربیت شاگرد و رشد علمی و تربیتی آنان، می‌تواند خدمت و کمک را چند برابر کرده و این موقعیت را فراهم آورد که آنان کارهای بزرگی را انجام دهند و حتی آنان نیز شاگردان بیشتری را تربیت کرده و این زنجیره، هر روز بزرگ و بزرگ‌تر گردد.
امام باقر و امام صادق(ع) به جهت فراهم شدن محیط سیاسی و اجتماعی به این سمت رفته و تلاش بسیاری در تربیت شاگرد انجام دادند؛ به‌گونه‌ای که در منابع آمده: «محدّثان، اسامی راویان ثقه‌ای که با وجود اختلاف نظرات و اعتقاداتشان، از امام صادق(ع) نقل می‌کردند را چهار هزار نفر دانسته‌اند»[۱۴] که می‌توان بسیاری از آنها را شاگرد امام دانست.[۱۵] این شاگردها در علوم مختلف، فقه، کلام و … بوده‌اند و حتی یکی از آنها در علمی چون شیمی نیز فعالیت داشته است.[۱۶]
ابوعبدالله محمد بن خالد برقی از دانشمندان قرون دوم و سوم و شاگرد امام رضا(ع) و امام محمد تقی(ع) بوده که از علمای مشهور زمان خود بود و کتاب‌های بسیاری در علوم مختلف نگاشت که یکی از مهم‌ترین آنها در علم جغرافیا به نام «البلدان» بوده است،[۱۷] که البته فرزند او احمد بن محمد برقی آن‌را ت