پاورپوینت کامل عبدالله بن ‌عباس چه جایگاهی در جامعه اسلامی داشت و روابط او با امام علی(ع) چگونه بود؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عبدالله بن ‌عباس چه جایگاهی در جامعه اسلامی داشت و روابط او با امام علی(ع) چگونه بود؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عبدالله بن ‌عباس چه جایگاهی در جامعه اسلامی داشت و روابط او با امام علی(ع) چگونه بود؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عبدالله بن ‌عباس چه جایگاهی در جامعه اسلامی داشت و روابط او با امام علی(ع) چگونه بود؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

عبدالله بن عبّاس بن عبدالمطّلب، در دوران محاصره مسلمانان در شعب ابی‌طالب به دنیا آمد و به همراه پدرش، کمی قبل از فتح مکه، اسلام اختیار کرد. برخی منابع اسلامی، دعاهایی از پیامبر(ص) در حق او نقل کرده‌اند. به هر حال او از شخصیت‌های مهم تاریخ اسلام بود که عوامل بسیاری سبب شده تا او شخصیت مقبول و برجسته‌ای برای شیعیان و اهل سنت باشد. صحابی بودن، نسبت خانوادگیش با پیامبر(ص) و دعای حضرتشان در حق او، دانش اندوزی او از امام علی(ع) و نشر این دانش و …
هر دو فرقه بزرگ اسلامی، نقل‌ها و نظریات ابن عباس را نقل کرده و مورد استناد قرار داده‌اند.
ابن عباس از سوی امام علی(ع) به فرمانداری برخی شهرها منصوب شد. و همراه آن‌حضرت در نبردها شرکت کرد و با بسیاری از مخالفان در حقانیت امام علی(ع) گفت‌وگوها داشت.
با این وجود؛ موضوع مبهمی در تاریخ مبنی بر دلگیری امام علی(ع) از ابن عباس وجود دارد. این مسئله از آن‌جا شورع شد که وی بعد از برداشتن مقداری از بیت المال، مقر فرمانروایی خود را در بصره ترک کرد. ابن عباس اگرچه با امام حسن و امام حسین(ع) قلباً همراه بود، اما از یاران امام حسین(ع) در سفر کربلا نبود. سرانجام ابن عباس در سال ۶۸ ق، در سن ۷۱ سالگی در شهر طائف از دنیا رفت.

پاسخ تفصیلی

عبدالله پسر «عبّاس بن عبدالمطّلب» و «لبابه بنت حارث بن حزن» بود.[۱] او در دوران حضور بنی‌هاشم و مسلمانان در شعب ابی‌طالب(حدود سال سوم قبل از هجرت) به دنیا آمد.[۲]
عبدالله نیز ‌مانند پدرش اندکی قبل از فتح مکه، اسلام اختیار کرد، اما با سن کمی که داشت بعد از فتح مکه به همراه پیامبر(ص) در جنگ حنین و طائف شرکت کرد.[۳]
منابع اسلامی، بویژه منابع اهل سنت، روایات بسیاری را در مورد ابن عباس ذکر کرده‌اند که بیشتر آنها‌ دعاهایی از پیامبر(ص) در حق ایشان است:
زمانی که عبدالله بن عباس متولد شد؛ پدرش او را پیش پیامبر(ص) آورد. حضرتشان فرزند را بوسید و بر سر و صورتش دست کشید و چنین دعا کرد: «خدایا! او را پر از علم و فهم کن و از بندگان صالحت قرار ده».[۴] همچنین پیامبر(ص) در جای دیگری در حقش این‌گونه دعا کرد: «خدایا! به ابن عباس حکمت و علم تأویل عطا فرما».[۵]
عوامل بسیاری سبب شده تا او شخصیت مقبول و برجسته‌ای برای شیعیان و اهل سنت باشد. صحابی بودن، نسبت خانوادگیش با پیامبر(ص) و دعای حضرتشان در حق او، دانش اندوزی او از امام علی(ع) و نشر این دانش و … .
هر دو فرقه بزرگ اسلام، نقل‌ها و برداشت‌های او را نقل کرده‌اند؛ منابع روایی و تفسیری شیعه[۶] و اهل سنت[۷] انباشته از روایاتی است که از ابن عباس نقل شده و این نشان از عمق دانش او دارد که به همین دلیل میان برخی مسلمانان به «حبر الأمه» شهرت دارد.
با وجود این‌که جنبه علمی ابن عباس از شهرت بیشتری برخوردار است، اما زندگی سیاسی او نیز قابل تأمل است. او در دوران سه خلیفه اول، به دلیل سن کمی، فرصت چندانی برای نشان دادن توانایی‌های خود نداشت، ولی در عین حال در سال پایانی خلافت عثمان، مسئولیت امور حاجیان را برعهده داشت.[۸] اوج ورود ابن عباس به مسائل سیاسی در دوران خلافت امام علی(ع) بود.
ابن عباس و امام علی(ع)
پس از آن‌که امام علی(ع) به حکومت رسید، عبدالله بن عباس را به عنوان حاکم شام انتخاب کرده و از او خواست تا حکومت آن منطقه را به دست گیرد. امّا عبدالله از قبول این درخواست خودداری کرد و به آن‌حضرت گفت: از آن‌جایی که معاویه از بنی‌أمیه و پسر عمه عثمان است و از طرف خود او نیز حکومت شام را در دست دارد، من نسبت به جان خود از ناحیه او ایمن نیستم. ترس آن‌را دارم که حتی اگر مرا نکشد، حبسم کند.[۹] پس از آن حضرتشان حکومت یمن را به او داد.[۱۰] با آغاز جنگ‌های ناخواسته که بر امام علی(ع) تحمیل شد، ابن ‌عباس به کمک امام شتافت و در هر سه جنگ جمل، صفین و نهروان شرکت کرد.[۱۱]
در جنگ جمل، او گفت‌وگوهایی با طرف مقابل داشت و پیام امام را نیز برای زبیر برد،[۱۲] و پس از جنگ به دستور امام، حاکم بصره شد.‌[۱۳] با شدت گرفتن اختلافات میان امام علی(ع) و معاویه، نامه‌ای از سوی معاویه و عمرو عاص برای ابن ‌عباس فرستاده شد تا امام را رها کند و به آنان بپیوندد. ابن عباس آن نامه را به امام علی(ع) نشان داد و با اذن ایشان، جواب دندان شکنی برای آنان نوشت.[۱۴]
ابن ‌عباس از پیروان و مریدان امام علی(ع) بود و گفت‌وگوهای بسیاری با مخالفان ایشان داشت. در این‌جا، به گفت‌وگوی ابن ‌عباس با عائشه همسر پیامبر(ص) که جایگاه ارزش‌مندی میان بسیاری از مسلمانان داشت، خواهیم پرداخت که ما را در شناخت شخصیت و اعتقادات او یاری خواهد داد.
امام علی(ع) پس از نبرد جمل، عبدالله بن عبّاس را با این پیام به سوی عائشه فرستاد که به مدینه برگشته و در بصره نماند. ابن عباس برای ملاقات با عائشه از او اجازه خواست که با پاسخ منفی روبرو شد، اما ابن عباس که از طرف امام این مأموریت خطیر را برعهده داشت بدون اجازه وارد شده و بالشتی که در آن‌جا بود را برداشته و بر روی آن نشست! عائشه گفت: اى پسر عبّاس، سنّت و رسم را خراب کرده و بدون اجازه، وارد منزلم شدی!
ابن عباس: اگر در همان منزلی بودی که پیامبر(ص) در آن بود؛ قطعاً بدون اجازه وارد نمی‌شدم … اما تو نافرمانی خداوند و پیامبرش را کرده و از آن خانه خارج شدی! به هرحال، امیرالمؤمنین(ع) دستور داد که به مدینه برگشته و نافرمانی نکنی!
عائشه: خداوند متعال رحمت کند امیرالمؤمنین را! این لقب تنها برای عمر بن خطّاب است!
ابن ‌عباس: به خدا سوگند! حتی اگر برای تو خوشایند نباشد، على(ع)، امیرالمؤمنین است!
عائشه: من از دستورتان سرپیچی می‌کنم.
ابن ‌عباس: … دوران امر و نهی تو به پایان رسیده است.
عائشه گریست و گفت: باشد؛ از این شهر می‌روم؛ هیچ مکانی نزد من بدتر از مکانى نیست که شما بنی‌هاشم در آن باشید!
ابن ‌عباس: چرا چنین می‌گویى؟ هر نعمت که دارى از ما دارى!
عائشه: من از شما چه نعمتی دارم؟!
ابن ‌عباس: به سبب قبیله‌ات بنو تیم تو را امّ‌المؤمنین نمی‌خوانند، بلکه این لقبت به سبب ما بنی هاشم است. به جهت ما بنی هاشم، به پدرت صدّیق می‌گویند در حالی‌که او پسر ابی‌قحافه است.
عائشه: به پشتوانه پیامبر(ص) بر من منت می‌نهید؟
ابن عباس: بلى، چرا به پشتوانه او بر شما منّت ننهیم؟…[۱۵]
در شب شهادت امیرالمؤمنین(ع)، ابن عباس صاحب فرزندی شد که او ‌را همنام حضرتشان «علی» نام نهاد[۱۶] که خلفای عباسی از نسل این فرزند هستند.[۱۷]
ابن عباس از شاگردان ویژه امام علی(ع) بود و مردم نیز او را با همین ویژگی می‌شناختند.[۱۸] او تواضع نسبت به استادش را از یاد نمی‌برد و هنگامی که از او ­پرسیدند: فاصله میان دانش تو و دانش پسرعمویت (امام علی ع) چه اندازه است؟ ­گفت: مانند نسبت قطره‌ای به دریا![۱۹]
همچنین اعتماد امام(ع) به ابن ‌عباس تا اندازه‌ای بود که در ماجرای حَکَمیت میان امام و معاویه، او یکی از کاندیداهای امام برای نمایندگی از خودشان بود[۲۰] اما با مخالفت برخی، مجبور به انتخاب ابوموسی اشعری شد.
با تمام آنچه د