پاورپوینت کامل آیا خوردن ادرار شتر که در طب سنتی خاصیت درمانی دارد حرام است؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا خوردن ادرار شتر که در طب سنتی خاصیت درمانی دارد حرام است؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا خوردن ادرار شتر که در طب سنتی خاصیت درمانی دارد حرام است؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا خوردن ادرار شتر که در طب سنتی خاصیت درمانی دارد حرام است؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

ادرار حیواناتی که حلال‌گوشت هستند، نجس نیست. بنابر این، ادرار شتر نیز پاک است. البته شاید بتوان آن‌را جزو خبائث شمرد، ولی در هر صورت، خوردن بول شتر برای درمان بیماری اشکالی ندارد، بلکه در روایات به آن سفارش شده است. اما روایاتی که گفته‌اند در حرام شفا وجود ندارد، توانایی مقابله با ادله‌ای که استفاده از حرام را برای درمان جایز می‌داند، ندارند؛ از این‌رو به این روایات عمل نمی‌شود.

پاسخ تفصیلی

در مسئله طهارت و نجاست ادرار؛ حیوانات به دو دسته تقسیم می‌شوند:
گروه اول: حیوانات حرام گوشت که ادرار و دیگر فضولات آنها نجس است. البته درباره پرندگان حرام گوشت اختلاف نظر وجود دارد.
گروه دوم: حیوانات حلال‌گوشت که ادرار و مدفوع آنها نجس نیست.^[۱]
شتر از گروه دوم بوده؛ از این‌رو ادرار و مدفوع آن پاک است، و اگر آنها را از خبائث(غذاهای چندش‌آور) ندانیم، حکم اولیه آن است که خوردنشان نیز حرام نباشد. در این صورت با برخی روایات که می‌گوید: «شفایی در حرام وجود ندارد»،^[۲] منافات نخواهد داشت؛ لذا چه در حالت عادی و چه برای درمان، استفاده از آن حرام نخواهد بود.
اما اگر ادرار شتر را از خبائث^[۳] دانسته و به دلیل حرمت خوردن و نوشیدن خبائث^[۴] قائل به حرمت ادرار شتر شویم، شاید موضوع متفاوت باشد.
در این فرض، خوردن آن در حالت عادی مطمئناً حرام خواهد بود، اما برای درمان ایرادی نخواهد داشت؛ زیرا فقها استفاده از هر خوردنیِ حرام که علاج و درمان بیمار به صورت انحصاری متوقف بر آن باشد را جایز دانسته‌اند؛^[۵] زیرا فرد بیماری که تنها راه شفایش استفاده از خوردنی حرام باشد، مضطر و ناچار محسوب شده و چنین شخصی می‌تواند به مقدار رفع ضرورت از حرام استفاده کند.^[۶] مستند این حکم، عموم آیه‌ای است که وجود حرج و سختی را نفی نموده^[۷] و دلیل دیگر، روایاتی است که نفی ضرر می‌کنند.^[۸]
همچنین آیه‌ای که مسلمانان را از وقوع در هلاکت نهی کرده، مستندی دیگر برای این حکم است.^[۹] علمای علم فقه، این عمومات را مقدم بر روایات نفی ضرر کرده‌اند.
اما در پاسخ به این پرسش که با روایاتی که وجود شفا در حرام را نفی می‌کنند، چه خواهید کرد؟ جواب آن است که این روایات صلاحیت مقابله با ادله و روایاتی را ندارد که درمان با حرام را جایز می‌دانند.^[۱۰]
با توجه به آنچه گفته شد، با نگاهی دیگر این موضوع را مرور می‌کنیم.
اولاً: خباثت و چندش‌آور بودن خوراکی‌ها، در جوامع مختلف متفاوت است. در برخی کشورها، غذاهایی رواج دارد که مردم کشورهای دیگر از خوردنش متنفر هستند. درباره بول شتر نیز برخی گفته‌اند: «ادرار شتر، نزد عرب خباثت ندارد».^[۱۱] که در این صورت منعی برای استفاده از آن – دست کم برای اعراب آن زمان – وجود ندارد.
ثانیاً: روایاتی که خوردنی‌های حرام را فاقد هر نوع اثر درمانی می‌دانند، یا بی‌سند بوده و یا سندشان ضعیف است.
به عنوان نمونه، روایتی که از حضرت علی(ع) در باب خوردن مارماهی برای درمان نقل شده است: «خداوند شفا از بیماری را در چیزی که حرام کرده است، قرار نمی‌دهد»،^[۱۲] روایتی فاقد سند است.
در مقابل، روایاتی با سند صحیح این‌گونه نقل شده است:
امام کاظم(ع): «ادرار شتر بهتر از شیر آن است…».^[۱۳]
امام ص