پاورپوینت کامل آیا فیاض دانستن پروردگار، مستلزم آن نیست که (نعوذ بالله) خدا از روی جبر بخشنده است، و نمی‌تواند ‌که از بخشندگی خود جلوگیری کند؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا فیاض دانستن پروردگار، مستلزم آن نیست که (نعوذ بالله) خدا از روی جبر بخشنده است، و نمی‌تواند ‌که از بخشندگی خود جلوگیری کند؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا فیاض دانستن پروردگار، مستلزم آن نیست که (نعوذ بالله) خدا از روی جبر بخشنده است، و نمی‌تواند ‌که از بخشندگی خود جلوگیری کند؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا فیاض دانستن پروردگار، مستلزم آن نیست که (نعوذ بالله) خدا از روی جبر بخشنده است، و نمی‌تواند ‌که از بخشندگی خود جلوگیری کند؟! ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

کلمه «فیض» در لغت به معنای پر شدن ظرف از آب و جارى شدن از آن است.[۱] هر چند در قرآن، صفت فیض و فیاض‌بودن به خداوند نسبت داده نشده است، اما در برخی منابع روایی به گونه‌ای صفت فیض به خداوند نسبت داده شده است.[۲]
ظاهراً مقصود از فیض، همان چیزی است که در فلسفه از آن به بخشش وجود(اعطای وجود) تعبیر می‌آورند. توضیح این‌که از نظر اهل معرفت، ذات متعالی خداوند، هستی محض است، شدت و کمال هستی او موجب تحقق موجودات است. به بیان دقیق‌‌تر کمال هستی، موجب عشق به ظهور و تجلی می‌گردد. به کارگیری کلمه‌ی فیض برای اشاره به کمال وجودی حضرت حق است؛ زیرا در نظر اهل معرفت گویا ذات باری تعالی سرچشمه جوشش وجود است. اما نکته‌ی اساسی که باید توجه داشت این است که الفاظی که بشر به کار می‌گیرد معمولاً هماهنگ با خصوصیات زندگی مادی و با محدودیت همراه است؛ مانند صفت عالم‌بودن به این است که شخص از راه سمع و بصر – در اثر مطالعه و شنیدن سخنان استاد و … – اطلاعاتی پیدا کند؛ اما هنگامی در مورد خداوند عالم را به کار می‌بریم، این خصوصیات را نسبت نمی‌دهیم؛ بنایراین در به کارگیری صفت فیض برای خداوند توجه به پایان‌ناپذیری جود و بخشش خداوند شده است، نه به بی‌اختیاری بودن آن. نکته دیگر این‌که هنگامی که گفته می‌شود فیض اقتضای ذاتی خداوند است؛ اقتضای ذاتی به معنای جبر نیست؛ مثلاً وقتی می‌گوییم اقتضای ذاتی انسان کشش و عشق به زیبایی است، به این معنا نیست که انسان مجبور است عاشق زیبایی باشد. یا این‌که وقتی می‌گوییم اقتضای ذاتی عالم اظهار علم و افکار خود در قالب کتاب، مقاله، سخنرانی و تدریس است، به این معنا نیست که عالم در خلق این آثار مجبور است. خلاصه این‌که روشن است محبوب بالذات با مجبور بالذات فرق دارد.

[۱]. فیومی، مصباح المنیر، ج ۲، ص ۴۸۵، قم، منشورات دارالرضی، چاپ اول، بی‌تا.

[۲]. «فَإِنَّکَ إِلَهِی تُسَکِّنُ بِتَحَنُّنِکَ رَوْعَاتِ قُلُوبِ الْوَجِلِینَ وَ تُحَقِّقُ ب